Yine geldi Kasım çılgınlığı. Şahane Kasım! Efsane Kasım! Kara Cuma! Pembe Günler!
Evet evet şu meşhur Kasım indirimlerinden bahsediyorum.
Bu sene 25 Kasım’a geliyormuş indirimlerin efendisi “Black Friday”
Her sene tıpkı rahatsızlığı hissetsem de, bu sene malum bu kadar enflasyonist bir ortamda beni daha bir huzursuz kılıyor. Markalardan gelen iletiler, cep telefonunda bir anda beliriveren bildirimler, apayrı bir şey aramak için Google’a girdiğinizde karşınıza çıkan elbiseler, ayakkabılar, telefonlar..
Neymiş efendim tarihin birinde bir ayakkabı bakmışım da, tercihlerime uygun bir şeyler gösteriyorlarmış ekranda. Bir de efsane Kasım indirimiyle! Düzgün de ben o sayfayı kapatalı çok oldu, sen nereden çıktın karşıma??
Birçoğumuz artık tüketimin en zorlayıcı bağımlılıklardan biri olduğunu biliyoruz. Bu mevzuda bir epey yazılıp çizildi. Yanlış hatırlamıyorsam sigaradan bile daha önemli bir bağımlılık olduğuna dair pek çok araştırma da vardı.
Tüketmek çoğumuz için ekseriyetle rastgele bir sorunun birinci akla gelen tahlili.
Forma mı girmemiz gerekiyor? Asla kullanmayacağımız bir koşu bandı satın alırız. Ya da en organiği olduğundan en değerliye satılan tuhaf zayıflama çayları, yiyecekler, bitkiler..
Stilimizde değişikliğe mi gereksinimimiz var? Bir mağazaya koşup kendimize bir gardırop dolusu öz itimat satın alalım haydi.
Eve kıymetli bir konuk gelecek, çabucak kahve fincanlarını yenileyelim. Hatta elimiz değmişken 2-3 aksesuar da katalım alışverişe. O denli ya orta sehpanın kenarında milimetrik bir boşluk vardı..
İhtiyaç duyduğumuz şeyleri almakta sorun yok, fakat birçok harcamaları denetimsiz yaptığımızı kabul etmemiz gerekiyor.
Özellikle online alışveriş yaptığınızda ve kredi kartı ile ödeme yaptığınızda denetimden çıkmak çok daha kolay!
Şimdi ben bir muhasebeci, bir bankacı ya da yatırım danışmanı mıyım? Hayır lakin mesleğim meslek mentorluğu olduğundan mesleğinde sıkışmış ve mutsuz beşerlerle yolum her gün kesişiyor. Ve bu hoş insanların mevcut işlerini riske atamamalarının, kendilerini sürükleyerek o iş yerine gitmelerinin en en önemli sebebi kenarda köşede birikmiş bir şeylerinin olmaması..
Kendinizi her şeyden yoksun kılın demiyorum, lakin kazandığımız paranın gerçek pahasını anlamamız gerekiyor. Zira biz o parayı kazanmak için vaktimizi, aklımızı, emeğimizi ve hatta daha fazlasını veriyoruz.
Peki ne yapmalı?
• Günlük harcamalar bir kenara not edilmeli. (Günlük harcamalara bir mühlet sonra baktığınızda bir kahve için verdiğiniz onlarca para rahatsız etmeye başlamazsa, sorun bende)
• Tüm alışveriş uygulamalarını silmeli.
• Silmeye kıyamıyorsanız en azından bildirimleri kapatmalı.
• Kredi kartı limitini düşürmeli, limit aslında yoksa “arttıralım mı aramalarına” aldırış etmemeli.
• Alışveriş paniği anında acil aranacaklar listesi yapılmalı!
• Satın alma anında “Gerçekten buna gereksinimim var mı?” sorusunu başımıza tac etmeli.
• Üstteki soruya şuur altınız evet diyorsa, daha da savlı olan şu soruya geçilmeli: “Eğer kimse beni görmeyecek olsaydı, yeniden de bunu alır mıydım?”
Yazımı Uruguay’ın eski Devlet Lideri José Mujica’nın o süper konuşmasından hayranlıkla altını çizdiğim cümlelerle bitirmek istiyorum:
”Gereksiz gereksinimlerden koca bir dağ yarattık. Bir şeyler satın alıyoruz sonra çöpe atıyoruz. Aslında boşa harcadığımız şey hayatlarımız.
Bir şey satın aldığımda yahut aldığınızda ödemeyi para ile yapmıyoruz… Ödemeyi ömrümüzden, para kazanmak için harcadığımız vakitle yapıyoruz.
Aradaki fark şu; hayatı satın alamazsınız, hayat geçip masraf. Ve hayatı boşa harcayıp özgürlüğümüzü kaybetmek fecî bir şey!’
Linkledn
Web