Derleyen: Betül Yasemin Keskin / Milliyet.com.tr – John Wayne Gacy, ABD’nin Chicago eyaletinde hem iş insanı kimliğiyle hem de siyasi kimliğiyle çok nüfuzlu biriydi. 17 Mart 1942’de Chicago’da dünyaya gelen Gacy sıkıntılı bir çocukluk geçirdi. Babası tarafından şiddete maruz bırakılan Gacy yaşadığı berbat çocukluğa karşın her vakit başarılı ve güçlü olmak için çalıştı. 1960’ların başında üniversiteye giren ve ticaretle ilgili bir alandan mezun olan Gacy, 1964 yılında çalıştığı iş yerindeki Marilyn Myer’la evlendi. Evliliğinin akabinde kayınpederinin ısrarı üzerine Gacy onun işlerinin başına geçti. Başlarda her şey olağan üzere görünse de tarihler 1968 yılını gösterdiğinde çalışanına karşı cinsel istismarda bulunmak kabahatinden karar giydi ve Anamosa’daki Iowa eyaleti cezaevinde 10 yıla mahkûm edildi.
John Wayne Gacy, mahpusta 18 ay yattıktan sonra 18 Ekim 1971’de koşullu tahliye edildi ve Chicago’ya geri döndü. İşleri yoluna koymak ve tekrar içinde bulunduğu toplumun hürmetini kazanmak isteyen Gacy, tekrar bir aile babası üzere görünmeye ve gücünü toplamaya karar verdi. 1975’te kendi inşaat firması olan PDM Şirketi’ni açtı. Akabinde ikinci eşi olan Carole Hoff ile evlendi. Başlarda Gacy, Carole Hoff ve Hoff’un iki kızıyla birlikte keyifli bir aile üzere görünüyordu. Lakin işler zıt gitmeye başlamıştı bile.
PALYAÇO GÖRÜNÜMLÜ FAKAT…
Gacy boş vaktinin bir kısmını, arkadaşları ve komşuları için eğlenceli sokak partilerine konut sahipliği yaparak geçirmeye başladı. Evinde verdiği partilerde birden fazla vakit palyaço kostümü giyer ve bu kostümle lokal hastanelerdeki çocukları eğlendirmeyi kendine vazife edinirdi. Öte yandan siyasi kimliğini de devam ettiriyordu. Bir seferinde Demokratik Parti bölge sorumlusu olarak devrin First Lady’si Rosalynn Carter’la fotoğraf bile çektirmişti. Gacy’nin inşaat şirketinde daima genç, çelimsiz erkekleri çalıştırıyor olması ve çalışanlarının muhakkak müddetlerle ortadan kayboluyor olması periyot dönem okları Gacy’e çeviriyor olsa da rastgele bir ispat bulunamadığından hatalı görünmüyordu.
Tarihler 1978 yılının Aralık ayını gösterdiğinde, Chicago’da bir kayıp çocuk ilanı yayınlandı. Robert Piest ismindeki genç çocuk ansızın çalıştığı eczanenin önünden kaybolmuştu. Üstelik onu gören son kişi de John Wayne Gacy olmuştu. 12 Aralık 1978’de Robert Piest polisler tarafından aranmaya başladı. Gacy kendisiyle ilgili suçlamaları duyunca avukat arkadaşı Sam Amirante’yi aradı. Avukat yanlış adamın peşinde olduklarını söylese de polisler John Gacy’nin peşine düşmek için kâfi bilgilere sahipti. Robert Piest’in John Gacy ile sohbet ettiğini gören polisler Gacy’nin sabıkasına baktılar ve geçmişte erkek çocuklarına istismardan suça bulaştığını, hatta mahpus yattığını gördüler.
ZİKZAK DESENLİ KAPI
Polis Gacy’nin meskenine girdiğinde her yerde palyaço fotoğrafları olduğunu, üstelik bu palyaçoların makus kalpli palyaçolara benzediğini gördüler. Neden konutun her yerinde palyaço fotoğrafları vardı? Gacy’nin konutunda enteresan olan tek şey her yerde olan palyaçolar değildi. Konutunun koridoru daha dikkat cazipti. Koyu kahverengi renge boyanmış koridorun sonu sarı renkli zikzak çizgilerle çizilmiş bir kapıya çıkıyordu. Polis Gacy’nin meskeninde erkek çocukların istismarıyla ilgili değişik içerikli kitaplara, cinsel şiddeti teşvik eden oyuncaklara, zincirlere ve kelepçelere rastladılar. Polisler meskenin altında bir alan olduğunu gördüler. Bu alana dolabın içindeki yer kapağından giriliyordu. Polisler yerin altına baktıklarında orada Robert Piest’in izine rastlamadılar.
Gacy’nin geçmişte küçük bir erkek çocuğunu istismar etmekten aldığı ceza polisler için değerli bir durumdu. Lakin ellerinde Gacy’nin Robert Piest’in kayboluşundan sorumlu olduğunu kanıtlayan rastgele bir delil olmadığı için polisler onu takip etmeye başladı. Polisler dönüşümlü olarak Gacy’i izlemiş olsalar da Gacy’nin takip edildiğini anlaması kısa sürmedi ve polislerin peşinde olduğunu fark etti. Günlerce polisleri peşinde koşturan Gacy hiçbir açık vermedi. Gacy’nin iş hayatını inceleyen dedektifler onun iş yerinde daima genç ve kumral, sarışın erkekleri çalıştırdığını gördüler. Çalışanlarının isim listesini çıkaran polisler, farklı bir gerçeği fark ettiler. Gacy’nin şirketinde çalışan 3 çocuk birbirinden bağımsız vakit ve yerlerde kaybolmuştu. Üstelik görüştükleri en son kişi de Gacy’di ancak polisler hiçbir delil bulamadıkları için o periyotta Gacy’i suçlamamışlardı. Robert Piest ise Gacy ile kontaklı dördüncü kayıptı.
SİFON GACY’İ ELE VERDİ!
John Wayne Gacy’i araştıran polisler, geçmişteki çalışanlarından biri olan John Szyc belgesini fark ettiler. 20 Ocak 1977 günü kaybolan John Szyc’nin annesi odasında duran küçük televizyonun kayıp olduğu bilgisini vermişti. Bu bilginin akabinde polisler birkaç gün evvel Gacy’nin konutuna gittiklerinde tarife uyan bir televizyon gördüklerini hatırladılar. Polis grubu meskene tekrar gittiğinde içlerinden Bob Schultz ismindeki bir polis, tuvalete gitmek istediğini söyledi. Emeli sadece konutu ayrıntılı bir halde aramaktı. Öteki polis John Gacy’i oyalarken Bob Schultz konutu aramış, televizyonu bulamamıştı ve sonra tuvalete gitmiş ve sifonu çekmişti. Polis ısıtma kanalının yanındayken içeriye inanılmaz bir çürük kokusu yayılmıştı. Gacy’nin konutundaki kokuyu çabucak emniyete giderek dedektiflerle paylaşan Bob Schultz, kokunun bir ceset kokusu olduğundan emindi.
Polisler Robert’ın çalıştığı eczanedeki çalışanlarla konuşmaya devam ediyordu. İçlerinden kasada çalışan genç bir kız, olay günü çok üşüdüğü için Robert’ın montunu giydiğini ve montu üzerindeyken cebine bir fiş koyduğunu, bunu da neden yaptığını bilmediğini söyledi. Fişin monta neden koyulduğundan çok fişin bulunduğu yer daha ilgi cazipti. Polisler Robert Piest birinci kaybolduğunda Gacy’nin konutuna gitmişlerdi ve meskeninin çöp kovasında bir fiş görmüşlerdi. Gacy’nin çöpünde bulunan fiş, eczanede çalışan genç kızın Robert’ın montunun cebine koyduğu fişin aynısıydı. Polisler bu bilgiye de ulaştıktan sonra ellerindeki iki ispatla birlikte Gacy’nin meskeni için ikinci defa arama müsaadesini çıkartabildiler.
John Wayne Gacy giderek köşeye sıkışmıştı ve bir gece avukat arkadaşı olan Sam Amirante’yi aradı. Onun ofisine gitti ve her şeyi orada itiraf etti. Birinci cümlesi “Robert Piest, bu çocuk öldü” oldu. Gece boyunca anlattıkları Sam Amirante’yi şaşkına çevirdi. Göz altında konuşmaya başlayan Gacy, polislerin bile duymayı ummadıkları şeyleri itiraf etmeye başladı. Polisler bir yandan Gacy’nin tabirini alırken bir yandan da konutunu inceleme altına almışlardı. 1978 yılının kış aylarında Gacy’nin meskeninin bodrumunda sayısız çocuk kemiği bulundu.
İTİRAFLARIN GERİSİ ARDI KESİLMEDİ
İlk olarak 1972 yılında cinsel eğilimi yüzünden ailesi tarafından reddedilmiş genç bir erkek çocuğunu evvel istismar eden sonrasında da öldürerek bodrumuna gömen Gacy, birinci cinayetin akabinde öteki işlediği cinayetleri de tek tek anlattı. İkinci cinayetinin yanında çalışan bir çocuk olan John Butkovich olduğunu itiraf eden Gacy, iki sefer cinayet işlemesine karşın yakalanmamasını teşvik edici bulduğunu söyledi. Gacy boşandıktan sonra geceleri alkol alarak Bughouse Meydanı’nda dolanmaya başladığını söyledi. Her gece bu meydana çıkan Gacy kurbanlarını ihtimamla seçtiğini iletti.
Gacy polislere tabir verirken yetkililer onun meskenini kazmaya başladılar. Polisler kazdıkça ceset dolu bir mezarlığın tam da içinde olduğunu fark ettiler. Üstelik bu cesetleri tanımlamak hayli zordu zira kimileri çürümüştü, kimileri ise yan yana fırlatılmış üzereydi. Bir ceset meskenin gerisindeki barbekü ızgarasının yanında bulunmuştu. Butkovich’in cesedi ise garajın gerisinden çıkarılmıştı. Cesetler konutun her bir köşesinden çıkarılırken Gacy işlediği tüm cinayetleri ayrıntılıca anlatamaya devam ediyordu. Kurbanlarının birçoklarının kendi istekleri ile meskene geldiğini, kimilerinin da hata olaylarına karışan tipler olduğunu söyleyen Gacy, kurbanlarının para, uyuşturucu unsur ve cinsel birliktelik için kendisine geldiklerini söyledi.
Gacy kurbanlarının her birinden nesneler saklamıştı. Polisler meskeni kazdıkça aslında kayıp olan birçok kişinin meskende izlerini buldular. Gacy’nin konutunda bulunanlar basına da yansımıştı. Basın, Gacy’nin meskenini ve onu yakın markaja alarak konutundan çıkan her kurbanın haberini yapıyordu. Gacy işlediği cinayetlerle memleketler arası bir bilinirliğe sahip oldu. Bulunan cesetlerin neredeyse tamamı eski cesetlerdi, içlerinde Robert Piest’in cesedi bulunmuyordu. Polisler Gacy’ye Robert Piest’in nerede olduğunu sorunca Gacy, “Ne yerin altında ne yerin üstünde” üzere bir yanıt verdi.
CESETLERİN KROKİSİNİ ÇİZDİ
Haftalar geçti ve Gacy’nin konutundan cesetler çıkmaya devam etti. Polisler çıkardıkları her bir cesedin dişlerini inceleyerek kim olduğunu buldular. Köşeye sıkışan Gacy polisin onu zorlamasıyla meskeninde daha fazla ceset olduğu fikrini doğruladı ve bir kalem kağıt isteyerek konutunun yerinde nereleri kazdığını işaretleyerek anlattı. Gacy’nin konutundan 30’a yakın ceset çıkarıldı. Tarihler 1978 yazını gösterdiğinde meskeninin yerinde kazacak öteki bir yer kalmadığını söyleyen Gacy, cesetler için ırmağı de kullandığını söyledi. Robert Piest’in cesedini arayan polisler yine Gacy’i sıkıştırdı ve Gacy, Robert’a yaptıklarının ayrıntılıca anlattı.
11 Aralık 1978 yılında Robert’la eczanede karşılaşan Gacy’nin inşaat işleriyle uğraştığını öğrenen Robert, ona birkaç soru sormak istedi. Gacy vakti olmadığını fakat yolda konuşabileceklerini söyledi ve Robert’ı konutuna götürdü. Gacy meskeninde Robert’a cinsel istismarda bulundu. Robert ise yaşadığı olayın şokuyla ağlamaya başladı ve Gacy onun kurbanları üzerinde kullandığı düğüm tekniğini kullanarak boynuna ip geçirerek boğdu. Polisler Robert’ı birinci aramaya geldiklerinde ise Robert’ın cesedi Gacy’nin tavan ortasındaydı. Yakalanmaktan korkan Gacy, bir gece polis şimdi peşine düşmemişken Robert’ın cesedini alarak Des Plaines Irmağı’na attı, tıpkı öbür cesetler üzere. Polisler tüm aramalara karşın Robert Piest ve başka ırmağa atılan cesetlerden ipucu bulamadılar. 1979 yılının Ocak ayı çok sert geçtiğinden araştırmalar Nisan ayına kaldı. Robert Piest’in cesedi Nisan ayına kadar bulunamadı. Ancak bir Nisan günü Des Plaines’te 15 yaşlarında bir erkek vücudu suyun yüzüne çıktı. Bu ceset Robert Piest’e aitti.
Nisan ayının ortalarına gelindiğinde polisler Gacy’nin konutunu gereğince aradıklarından emin olduktan sonra meskenin yıkım kararı verildi ve konut büsbütün yok edildi. Polisler Gacy’nin konutundan ve konutun dış kısımlarından toplam 30 tane genç erkek cesedi çıkardı. Bulunan cesetlerin 9 tanesi tespit edilemedi ve Chicago cenaze işleri müdürü teşhis edilemeyen 9 kişi için merasim düzenledi. Gacy’nin davası için uzmanlardan oluşan büyük bir grup kuruldu ve davaya tam 1 yıl boyunca hazırlanıldı. Bu müddet içinde Gacy ve avukatı onun meczup olduğunu kanıtlamak için argüman topladılar. Gacy’i inceleyen hekimlerden biri çocukluk yıllarına inerek Gacy’nin babasıyla olan sıkıntılı münasebetini inceledi ve uzmanlar Gacy’nin nevrotik bir psikopat olduğunu teşhis etti.
SUÇLU BULUNDU!
Davanın beşinci haftasında Gacy’nin mecnun olduğu argümanı güçlenince cinayetler sırasında aklı başında olduğunu kanıtlamak da tez makamına düştü. Gacy’nin bunların tamamını planladığını düşünen insanlara nazaran Gacy akıl hastası değildi. Davanın altıncı haftasında John Wayne Gacy yedi erkek ve beş bayandan oluşan heyete nazaran hatalı bulundu. John Gacy’nin 33 genç erkeği öldürmekten hatalı bulunması iki saatten az sürdü. John Gacy, ABD tarihinde bu kadar cinayetten bir anda karar giyen birinci kişi olmuştu. Tarihler 13 Mart 1980’i gösterdiğinde Gacy, 33 cinayetten karar giyerek idama mahkum edildi. Yıllar içinde Gacy hapishanede kaldıkça hukuk kütüphanesine gitmeye başladı. “Etkili temsil edilmedim” diyerek 33 cinayete sebep olmadığını ve o insanları öldürmediğini argüman etti. Sadece 2 cinayete kabahat paydaşlığı yaptığını söyleyen Gacy, bu iki bireyden birinin Robert Piest olduğunu söyledi. 1995 yılında idam edilmesi planlanan Gacy’nin son temyiz başvurusu da Amerikan Yüksek Mahkemesi tarafından reddedildi.
POGO PALYAÇO GACY!
Hapishane’de kaldığı mühlet boyunca fotoğraf çizen ve fotoğraflarında bilhassa makûs kalpli görünen palyaçoları resmeden Gacy, Pogo Palyaço lakabıyla anılmaktan hoşlanıyordu. Hapishanede yaptığı fotoğraflar o yıllarda satışa çıkarılmıştı. Lakin Gacy’nin tablolarını dışarıdan satın alan beşerler ona hayran oldukları için değil nefret ettikleri için alıyordu ve fotoğrafları toplu bir halde yakarak yok ediyorlardı.
10 Mayıs 1994 yılında Gacy’nin Joliet’teki bir eyalet hapishanesinde idam edilmesine karar verildi. Gacy’nin idamı için her şey hazırdı ve idamı izleyenlere nazaran Gacy beklenildiği üzere hiç de bitkin bir halde değildi tersine, “Ben 33 defa öldürdüm lakin onlar beni bir kere öldürebilecekler” cümlesiyle son anında bile epeyce egoluydu. Gacy 10 Mayıs 1994 tarihinde sonunda idam edildi ve bu davada vazifeli olan herkes uzun bir müddet sonra birinci kere rahat uyuyabilmişti.
70’li yıllarda kimliği tespit edilemeyen 9 çocuğun kim olduğuna dair dava evrakı 2000’li yıllarda yine açıldı. Yetkililer kimliği belirlenemeyen çocukları DNA teknolojisiyle bulabileceğine inandılar ve o denli de oldu. Gacy’nin öldürdüğü çocuklar listesinde 19 numara olarak isimlendirilen William George Bundy’nin kimliği DNA teknolojisi ile yıllar sonra tespit edildi. 2017 yılında, 24 numaralı kurban olarak isimlendirilen Jimmy Haakenson da DNA teknolojisiyle bulunan bir öteki kurban oldu. Gacy’nin kimliği meçhul 7 kurbanı daha var yetkililer başka kurbanların da teşhis edilebileceğine dair ümitli.