Geçen hafta vizyona giren Bandırma Füze Kulübü sinemasında belediye lideri rolünde oynayan Altan Erkekli’yle Bozok Kısa Sinema Festivali’nde karşılaştık. Kendisi de Yozgatlı olan Erkekli, memleketine gelmişken köyünü de ziyaret etti. Tiyatroyla sanat hayatına başlayan usta oyuncu, Vizontele’yle büyük kitlelerin karşısına çıkmıştı. Artık her iki sanat kısmını da ustalıkla icra eden sanatkarla hem en son rol aldığı Bandırma Füze Kulübü sinemasını hem de sanat hayatını konuştuk. Bandırma Füze Kulübü’nde oynarken neler hissettiğini sorduğumda, bu ülkenin hainlerine karşı binlerce isyan yaşadığını tabir etti.
– Bandırma Füze Kulübü sinemasında belediye lideri rolünde seyrettik sizi. Biraz sinemadan ve oradaki rolünüzden bahsedebilir misiniz?
Her siyasi üzere sinemadaki belediye lideri da genel çoğunluğun isteği doğrultusunda hareket etmek zorunda kalan biri. Ama yürekli bir hava albayının ‘Bu gençlere takviye olalım’ demesiyle o gençlerin hayalini gerçekleştirmesi ismine o da yüreğini koyuyor. Ancak işin türlü biçimde engellenmesiyle pes ediyor. O kıymetli çocukların projesi gerçekleşmeden, onların bütün inancı ülke içinde kırılıyor. Amerikalılar tarafından projeleri kaçırılıp, gökyüzüne gönderilen birinci füzede emeği olan iki gencimizin kıssası bu sinema. Çok pahalı çok ibret verici bir öykü. Bütün ülkenin genç yüreklerine bu sinemanın seyrettirilmesi lazım. Çok pahalı beyinlerimizin bu ülke için neler yapabileceği gerçeğini, bir defa daha moral motivasyon olarak onlara verebiliriz.
– Gerçek bir hayat öyküsünden alınmış bu sinemada oynarken, o gençlerin engellenişine şahit olurken neler hissettiniz?
Bu ülkenin hainlerine karşı binlerce isyanımı yaşadım orada. Hâlâ da bu ülkenin bütün bedellerini engellemeye çalışanlar var. Onları binlerce lanetledim. Gençlerin önünü açmamız kaide. Bu ülkenin genç yüreklerine o yüreği, o kıymeti vermemiz gerekiyor.
HER ÇOCUĞA ODA YAPACAKTIM
– Çok âlâ üretimlerde oynayarak sanat hayatına değerli izler bıraktınız. Meğer bir röportajınızda ‘hayalim oyuncu olmak değildi’ demiştiniz. Pişman mısınız?
Pişman değilim doğal ki. Çocukluk hayalim İnşaat mühendisi olmaktı. Zira ilkokuldan beri yatılı okullarda okudum ve 58 metrekare meskende yaşayan biri olarak arkadaşlarımdan duyduğum ‘odası olan çocuk’ hayaliyle büyüdüm. Büyüyünce inşaat mühendisi olacak ve bütün çocuklara oda dağıtacaktım. Çok idealist ve çocukça bir niyetti. Sonuçta inşaat mühendisleri konutlar yapıp dağıtmıyor. Merhum annemden gelen genetik özellik herhalde, bir meddah tutumuyla hayatın içinde estanteneler yakalama yeteneğimi bir lise öğretmenim fark edince, beni tiyatrocu olmaya ikna etti.
TİCARİ SİNEMALAR FARKLI DEĞERLENDİRİLİR
– Tiyatrodan da sinemaya geçişiniz oldu. Pekala günümüz sinemasını nasıl buluyorsunuz?
Çağın teknolojisine ayak uydurmak, değişen insan ilgilerine farklı açılardan bakılmasına ayak uydurmak ismine çeşitli mecralarda farklı teknolojilerle sinemalar çevriliyor, farklı mevzular ele alınıyor. Hepsini bilmek, izlemek mümkün değil. Ticari sinemalar farklı kıymetlendirilebilir. Meramı olan, kederi olan, dünyaya ilişkin bir niyetle yola çıkan sinemaların kıymetlendirilmesi elbette ki hem seyirci hem bizler tarafından farklı ele alınır.
SANATTA HİS ALIŞVERİŞİ VARDIR
– Tiyatro alanı biraz zayıfladı güya. Bunu neye bağlıyorsunuz?
Bunun çeşitli nedenleri var. Tiyatro salonlarının artık yetersiz teknolojiyle seyircinin karşısına çıkma mecburiliği, salonların kira yüksekliği, takım oluşturmakta tiyatroların ekonomik olarak zorluğu bunların başında geliyor. Tiyatro desteklenilmesi gereken bir sanat kurumu. İnsanların savaşsız, sömürüsüz, sevgi dolu bir dünyada yaşaması için sanatın desteklenmesi gerekiyor. Siz istediğiniz kadar konferanslar yapın, bilboardları süsleyin, bir sinema sineması yahut bir tiyatro oyunu o anlatacağınız her şeyin ötesinde güftelerle konuşur. Zira his alışverişi vardır orada.