Adana’da beyin tümörü nedeniyle 9 yıl evvel 6 yaşındaki oğlu Ali Utku Yücel‘i kaybeden gazeteci Kemal Yücel, Mavi Çocuk Utku Umut Işıkları Derneği’ni kurarak binlerce kanser hastası çocuk için etkinlikler düzenledi. Kök hücre ve organ bağışına dikkat çekmek için Türkiye tipine başlamaya karar veren Yücel, bisikleti çalındığı için arkadaşının bisikletiyle 10 Ağustos’ta yola çıktı. Bağışa teşvik eden flamaların da takılı olduğu bisikletle Türkiye’nin etrafındaki vilayetlerde cins yapan Yücel, kök hücre bağışının cerrahi yahut ağrılı süreç olmadığını anlattı. Çocuklara da armağanlar dağıtan Yücel, 7 bin kilometre pedal çevirdikten sonra Adana’ya döndü.
Kemal Yücel’i, Atatürk Parkı’nda bisikletli arkadaşları karşıladı. Yücel, cins boyunca karşılaştığı her türlü zorlukta çocukların yaşama isteğini hatırladıkça motive olduğunu söyledi. Çeşidi boyunca şuur yaratmaya çalıştığını lisana getiren Yücel, “Kan verme prosedürü ile kök hücre toplaması yapılarak nakil bekleyen hastaların hayatını kurtarabileceklerini anlattım. Günlük ortalama 15-17 saat ortasında pedal çevirdim. Yorulduğum yerde de çadır kurdum. Kök hücre bağışının ehemmiyetini ve nasıl yapılacağını anlattım. Motivasyona elbette gereksinimim vardı. Güneydoğu’da gölgede 51 derecede pedal çevirdim, güneş çarptı. Karadeniz’de yağmur, Trakya’da soğuk vardı. 9 yıl evvel evlat acısı yaşamıştım, maksadım nakil bekleyen hasta çocukların hayatını kurtarmak” dedi.
‘Oğlumun doğum gününde Adana’ya geldim’
Yolculuk öncesi hastanede tedavi olan çocukları ziyaret edip, vedalaştığında duygusal anlar yaşadığını aktaran Yücel, “Vedalaştığım çocuklardan bir tanesi, ‘Belki beni kurtaramayacaksın ancak benim üzere hasta arkadaşlarımın hayatını kurtarabileceksin’ dedi. Bunu söyleyen çocuğumuz daha 6 yaşında. 6 yaşındaki bir çocuk bunu düşünüyor. Bir öbür çocuğumuz Eren. Eren 10 yaşında maalesef ki öleceğini biliyordu. ‘Ben öleceğim için değil, kardeşimi göremeyeceğim, doğum gününü kutlayamayacağım için üzülüyorum. Bisiklete binemeyeceğim için üzülüyorum Kemal amca. Ölmek değil yaşamak istiyorum ancak acılarım da bitsin’ demişti. İşte motivasyonumu bu çocukların yaşama isteğinden aldım. İstedim ki diğer anne babalar da benim üzere evlat acısı yaşamasın. Bu güçle yola çıktım ve tüm zorlukları da aşarak tam da oğlumun doğum gününde Adana’da oldum. Oğluma doğum gününde armağan olarak da nakil bekleyen çocukların yaşama umudunu verdim. Çocuğum yaşasaydı ona armağanlar, oyuncaklar alıp doğum gününü kutlayacaktım ancak maalesef şu an bu türlü bir talihim yok. O şu an yıldızlar ülkesinde. Oğluma yakışan bir baba olarak bunu yaptım zira oğlum da organlarıyla öteki çocuklara hayat vermişti” diye konuştu.
