Sabah müellifi Sonat Bahar, imam hatiplilere yönelik kelamları münasebet gösterilerek tutuklanan Gülşen’e ilgi olarak, “Soyundukça alkışlandı, aşırılıklarını özgürlük olarak tanımladı, Gülşen’in cezasını Nemesis verdi!” görüşünü savundu.
Bahar yazısında, “Ucundan kıyısından tek söz yazmak istemiyordum Gülşen’le ilgili… Lakin sevgili Mevlüt Tezel dünkü köşesinde Gülşen konusuna şöyle bir şey demiş, “Aklı başında bir çocuk bile bu türlü aşağılayıcı bir cümle kurmaz…!” ‘Aklı başında bir çocuk bile’ tanımlaması beni aldı mitolojiye savurdu… Hubris diye bir terim vardır Yunan mitolojisinde, söz “kibir ya da çok gurur” manasına gelir. Mitolojide bir kahramanın kendisini başkalarından daha üstün görmesi, çok inanç duyması ve ölçüsüzlüğünü söz eder. Nemesis diye bir intikam tanrıçası da vardır yeniden Yunan mitolojisinde. Nemesis ise “herkese hakkını vermek” manasına gelmektedir. Hubrise yakalanıp çok gurur ve kibire düşenlerin cezasını Nemesis verir. Tanrıça Nemesis, insanlardaki kendine çok inancın ve ölçüsüzlüğün bir hududu olması gerektiğini hatırlatır. Kibrin ve hırsın tesiriyle kahramanın arsızlaşarak kendi yok oluş sürecini anlatır.” sözünü kullandı.
Bahar şunları kaydedtti:
“Gülşen, bir konserinde aklı başında bir çocuğun bile yapmayacağını yapmıştı zira aylardır kademe kademe Hubris sendromu yaşıyordu. Soyundukça alkışlandı, aşırılıklarını özgürlük olarak tanımladı. Etrafındakiler düzgün yahut berbat niyetle onu ‘gazladı.’ “Yürü be Gülşen” dedi… O da insan ve his istikrarını bu kadar pohpohlamayı bir yere kadar kaldırabiliyor. Haliyle kusur kaçınılmaz oluyor! İşte tam bu noktada Gülşen’in cezasını Nemesis verdi! Bir konserinde, ömür usulünü her şartta savunan Gülşen, öbür insanların hayat görüşüne binlerce kişinin önünde hakaret etti! Yani kibrinin tokadını yedi…!
O sahnede ha imam hatiplilere sapık demiş, ha kilolulara şişko demiş, ha ömür usulü farklı olanlara lisan uzatmış… Hiçbir farkı yok gözümde yapılan ayarsızlığın. Zira her hissin makul ölçüler çerçevesinde yaşanması insanın ruhsal gelişimi için değerli… Bunu ben değil psikologlar söylüyor. Gurur, hırs ve kendini beğenme üzere hisleri da belli ölçüler çerçevesinde yaşamak doğal ve değerli bir ihtiyaç. Lakin bu hisler makul ölçüleri aştığı vakit hem kişinin kendisine, hem de etrafına ziyan verebilen olağandışı davranışlara neden olur.
İşte tam da bunu yaşıyor Gülşen.
Sadece o mu yaşıyor doğal ki hayır! Kendime dönüp baktığımda, birtakım olaylar karşısındaki halim, oturup düşündüğümde beni bile ürkütüyor. Nasıl söyledim bunu, nasıl bu türlü davrandım diye içim içimi yiyor. Ancak dersimi alıyorum hayattan! Tokadı yiyorum birden fazla vakit… Bu da insan olarak gelişmemizin, öğrenmemizin, pişmemizin bir evresi değil mi?
Bence Gülşen olayı üzerinden, hepimiz kendi hayatlarımıza bir dönüp bakalım. Hayat bu kadar kibri, bu toplum bu kadar ölçüsüzlüğü kaldırmıyor, kaldıramıyor. Tıpkı Gülşen’in söylemekten pişman olduğu cümle yüzünden mahpusa atılması üzere… Bu da toplumun kaldıramayacağı bir ölçüsüzlük. Gülşen’in mahpusta ne işi var! Hayatımıza ölçünün, uygun niyetin, daha manalı gündemlerin gelmesini diliyorum!”