İşte Karahasanoğlu’nun “Onlar söyledi, biz de yedik!” başlıklı o yazısı:
“Haftalar evvel, Suriye’nin kuzeyini, artık istisnasız terör örgütlerinden temizleme noktasında sinyal çakıldı.
Muhataplara ikazlar yapıldı.
Terör örgütlerinin hamiliğini yapan ABD de. Rusya da.
‘Tezkereye hayır oyu veren bizim CHP’miz var’ dediler.
Türkiye’nin hudut ötesi operasyona başlamayacağını kestirim ettiler.
Ama her geçen hafta, bu operasyondaki kararlılık dillendirildi.
Sahaya çıkma yerine, dillendirmedeki maksat ise.
Muhatapların Türkiye’nin taleplerini kabul ederek, esasen askeri operasyon sonrasında çekilmek zorunda kalacakları noktalara, kan akmaksızın gitmeyi kabul etmelerini sağlamak.
Şu ana kadar bu mümkün olmadı.
Ama her hatırlatmada, Türkiye bir öbür tuzak ile. Bir öbür kirli oyun ile karşı karşıya kalıyor.
Sonuncusu ise.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın, ‘Amerika, Fırat’ın doğusundan çekilsin’ sözlerinin çabucak sonrasında yaşandı.
Bu kelamların üzerinden yalnızca saatler geçmiş iken.
Irak’ın kuzeyinde, Barzani bölgesinde, turistik bir yere havan topu atışı ile, 9 insan öldürüldü.
Tezgah öncesinde hazırlanmıştı.
Protestonun tüm Irak’ta gerçekleşmesi için, cenazelerin Bağdat’a gitmesi gerektiği ince detayı bile düşünülmüştü.
Bu tilkiliği dünya genelinde kimin yaptığını, yapacağını çok yeterli biliyorsunuz.
‘Fırat’ın doğusundan çekilmesi gerektiği’ hatırlatılan, ‘Büyük Şeytan ABD!’
Hemen açıklamalar geldi.
Daha havan topu düşmesinin üzerinden tahminen saat bile değil. Dakikalar sonrasında, olaydan Türkiye sorumlu tutuldu.
Onları ne ilgilendiriyorsa, PKK en başta.
Irak resmi yetkilileri arkasında.
ABD’si, AB’ı, daima bir ağızdan ortaya tek bir somut kanıt koymadan, Türkiye’yi suçladılar.
Ege denizindeki bir tatbikat sırasında, Türk gemisinin kaptan köşkünü vuracak ve orda subaylarımızı şehid edebilecek kadar alçak bir cinayete imza atabilen ABD.
Türkiye’yi dakikalar içinde suçlamaya kalkışıyorsa.
Bizim de, ‘Biz bu sineması daha evvel de seyretmiştik’ dememiz gerekir.
Kendi vurdukları insanları, diğerlerinin üzerine yıkma sineması, birinci kere yaşanmıyor.
Afganistan’da onlarca, yüzlerce sefer biz o oyunu gördük.
Düğün meskenlerini vurup, kimisinde ‘Terörist sandık’ diyen Amerikalıları yakından biliyoruz.
Sivil köyleri vurup, akabinde ‘Taliban vurdu’ diye yapılan açıklamaların üzerinden yüzyıllar geçmedi.
Camilerde patlatılan bombalar, ‘IŞİD yaptı’ diye kamufle edilen istikrarsızlaştıran olayları.
‘İkiz kulelerin failleri Irak’ta’ diyerek bu ülkenin topraklarına girilip dümdüz edildiği gerçeğinin üzerinden uzun yıllar geçmedi.
Çözüm sürecini bitiren olay olarak anlatılan iki polisin Şanlıurfa’da şehid edilmesi olayını bile, hatırlayın birebir alçaklar, ‘TC devleti yaptı’ diye tanımlamaya kalkıştılar.
ABD’nin buyruğu altındaki o PKK’lı alçaklara sorulmadı: ‘İki polisi derin devlet öldürdü ise. Çabucak ertesinde yollara döşenen bombaların faili kim? Arkası gerisine patlatılan bombalar, şehid edilen askerler, güvenlik güçlerinin katilleri kimler?’
Öyle ya.
Çözüm sürecini bitirmek için, derin devlet iki polisi şehid etti ise.
Bunu da o alçak PKK’lılar gördüler ise.
Olayları seyretmeye devam etmeseler.
Yollara bombalar döşemeseler.
Ambulanslara varıncaya kadar, araçları geçiş sırasında patlatmasalar.
Derin devlet dediğiniz daha kaç cinayet işleyebilecekti ki?
Ve bir detay daha.
Varsayalım iki polisi, derin devlet öldürdü.
İyi de, taaa 2013’te, silahı bırakarak, hudut ötesine gitme kelamı veren PKK’lılar, nasıl oldu da çabucak ertesinde yolların altına döşedikleri bombaları patlatmaya başladılar.
Hani silahları bırakıp hudut ötesine gitmişlerdi?
O bombaları hangi orta, nereden, kimden aldılar? Ne vakit yolların altına döşediler ki Şanlıurfa cinayetlerinin çabucak ertesinde, bombalı hücum olmadığı günü görmeyecek kadar o vahşet günlerini yaşadık..
Onlar istediklerini söylesinler.
‘Şanlıurfa’da iki polisi derin devlet öldürdü’ desinler.
Onların bu kelamlarına kimse inanmıyor.
Tıpkı, hudut ötesinden katili getirilen binbaşıyı, eşinin yanında öldürdüklerinde de, ‘Devletin iç hesaplaşması’ dediklerinde, kimsenin onların kelamlarına inanmadıkları üzere.
Reyhanlı saldırısı için yaptıkları algı operasyonunun sonrasında, gerçekler ortaya çıkınca, hepsinin suspus olmasındaki üzere.
Bu klik, bu algı, bu telaffuz, yalnızca ABD’ye, PKK’ya has bir olay değil.
Tüm solculara hakim olan bir karakter.
Uğur Mumcu öldürülür.
Dindar beşerler suçlanır.
Sonra failleri, Mumcu’nun eşi tarafından bile açıklanır ki, ‘Tuğlayı çekersek, duvar yıkılır’ kelamının gerisinde çıkar.
Necip Hablemitoğlu öldürülür.
AK Parti iktidarı suçlanır.
Sonra ortaya çıkar ki.
İnan Kıraç’ın avukatlığını yapan, Kemalistlerin MİT Müsteşarlığı koltuğuna oturtmak için ağır gayret sarfettiği M. Levent Göktaş vardır, olayın art planında.
Danıştay’da cinayet işlenir.
AK Parti’nin Adalet Bakanı, cami avlusunda, cenazeye gelen Kemalistler tarafından hücuma uğrar.
Başörtü yasağını protesto için işlendiği argüman edilen cinayetin faili, 15 yıldır iki mantıklı cümle kuramayan bir avukat olarak karşımıza çıkar.
O avukatın, cinayet öncesinde, ‘Yolcuyu görmeli miyim’ iletisini kime attığı, hâlâ ortaya çıkarılamadı.
‘Yolda mı yoksa’ bildirisi ile ne demek istedi, kimden bilgi istedi, hâlâ aydınlatılamadı.
Ama Hablemitoğlu cinayeti hasıl ki, 20 yıl sonra aydınlatılıyor.
Bilin ki, Danıştay cinayeti de.
Madımak tezgahı da.
Misilleme olduğu söylenilen Başbağlar katliamının failleri de, gün gelecek, aydınlığa kavuşturulacak.
Duhok’taki hücumun da kimse sanmasın, üstü örtülecek.
Sivilleri öldürmeyi alışkanlık haline getiren kim ise, Güngören’de çöp kutusuna, Ankara’da otobüse, Kayseri’de ve daha kaç yerde öğretmen-bebek-kadın demeden insanları kim öldürdü ise, Duhok’taki katil de odur!”
İşte Yaşa’nın “Duhok saldırısı kimin işi?” başlıklı o yazısı:
“Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Tahran’da katıldığı üçlü doruktan dakikalar sonra Irak’ın Duhok kentinde sivilleri gaye alan bir taarruz gerçekleşti ve akabinde Türkiye aleyhine planlı olduğu her açıdan aşikâr olan bir karalama kampanyası başlatıldı.
PKK terör örgütü ve Şii milis kümeleri atağın Türk ordusu tarafından yapıldığını tez ederken basiretsiz ya da arka niyetli Iraklı önderler ve siyasetçiler da koroya katıldı.
Türkiye aleyhindeki temelsiz haberleriyle ünlü memleketler arası medya organları da terör örgütüyle tıpkı lisanı kullandı.
Ankara, hücumun katiyetle Türk ordusu tarafından gerçekleştirilmediğini açıklayarak, son günlerdeki operasyonlarla köşeye sıkışan terör örgütünün oyunlarına dikkat çekti ve ‘Gerçeğin açığa çıkması için her türlü adımı atmaya hazırız’ diyerek Irak hükümetini işbirliğine davet etti.
Bağdat’ın şu ana kadarki yaklaşımı ne yazık ki olumlu değil.
Irak’ta bu saldırıyı yapabilecek birçok küme var.
En büyük Sünni koalisyonun önderi Hamis Hançer de taarruzun PKK ile kimi mahallî milislerin işi olduğunu söyledi.
Saldırının zamanlaması ve çabucak akabinde İran yanlısı Şii kümelerin Türkiye’yi amaç alan organize ithamları ‘Tahran Türk ordusunun Suriye’nin kuzeyinde gerçekleştirmeye hazırlandığı askeri operasyonu engellemeye çalışıyor’ yorumlarına yol açtı.
Genel kanaat, Erdoğan’ın Tahran ziyareti sırasında Türkiye’nin operasyondan vazgeçmeyeceğini anlayan İran’ın bu türlü bir atılım yaptığı istikametinde.
Birçok gözlemciye nazaran taarruzun bir hedefi da Nuri el-Maliki’ye ilişkin ses kayıtlarının yayınlanmasıyla patlak veren skandalın üzerini örtmek.
Birbiri gerisine yayınlanan ses kayıtları hem mezhepçi eski başbakanı zora sokmuş hem de İran’ın hareket alanını daraltmıştı.
Irak’ta geçen yıl 10 Ekim’de yapılan seçimlerden bu yana hâlâ yeni hükümet kurulamadı.
İran, seçimlerde hezimete uğramış olsalar da kendisine bağlı Şii kümelerin hükümette yer almalarını istiyor.
Saldırıyla çıkarılmak istenen karmaşanın dikkatleri Irak’taki mevcut siyasi krizden ve skandaldan diğer istikamete çekeceği kesin.
Bu ortada, İran takviyeli Şii kümelerle uyuşmazlık yaşayan Mukteda es-Sadr’ın bekleyip ne olup bittiğini anlamak ve gerçeği araştırmak yerine çarçabuk Türkiye aleyhinde zehir zemberek açıklamalarda bulunması ve adamlarını ülkemize karşı kışkırtması da kendisinin siyasi olgunluktan mahrum istikrarsız bir önder olduğunu gösterdi.
Tahran, hem Türk ordusunun Suriye’nin kuzeyinde terör yuvalarını dağıtmak için operasyon düzenlemesine hem de Zengezur Koridoru’nun açılmasına şiddetle karşı.
İkisini de engellemek için şiddete, çatışmaya ve her türlü kirli oyuna başvurmaktan çekinmeyeceğini açıkça gösteriyor.
Türkiye’yi Orta Asya’daki Türk coğrafyasına bağlayacak hayati ehemmiyete sahip koridoru ‘Ermenistan sonunun değiştirilmesi’, ‘İran-Ermenistan hududunun işgali’ üzere göstermeye çalışıyor.
Suriye’nin kuzeyine düzenlenmesi beklenen yeni operasyonun Türkiye’nin ulusal güvenliği için ne kadar hayati ehemmiyete sahip olduğunu söylemeye gerek yok.
Hamaney’in Erdoğan’a Türk ordusunun Suriye topraklarında operasyon düzenlemesinin Türkiye, Suriye ve bölgenin aleyhine olacağını söylediği medyaya yansıdı.
Fakat sadece İran muhalefet ediyor diye harekattan vazgeçemeyiz.”
İşte Varol’un “Zaho Katliamı” başlıklı o yazısı:
“20 Temmuz Çarşamba günü Irak Kürdistanı Özerk Bölgesi’ne bağlı Duhok vilayetinin Zaho ilçesi sonları içinde yer alan bir dinlenme tesisine yönelik olarak top mermileriyle gerçekleştirildiği belirtilen dehşetli bir akın düzenlendi. Hücumda 2’si çocuk 9 kişinin hayatını kaybettiği, 23 kişinin de yaralandığı bildirildi.
Saldırı tam manasıyla bir katliam niteliği taşımaktadır ve hiçbir formda onaylanması mümkün değildir. Kim tarafından ve ne ismine yapılırsa yapılsın reddedilmesi gerekir.
Irak Başbakanı Mustafa El-Kazımi olayın çabucak akabinde, sıcağı sıcağına Türkiye’yi suçlayarak sert sözler içeren açıklamalarda bulundu.
Türkiye Dışişleri Bakanlığı da resmi açıklama yayınlayarak saldırıyı kınadığını, muhakkak reddettiğini ve sivilleri gaye alan her türlü atağın karşısında olduğunu lisana getirdi. Dış İşleri Bakanlığı açıklamasında; “Irak hükümeti yetkililerini hain örgütünün telaffuz ve propagandasının tesiri altında açıklamalar yapmamaya, bu elim hadisenin gerçek faillerinin açığa çıkarılması için iş birliği yapmaya davet ediyoruz.” sözüne yer verildi.
Aslında Türkiye ile Irak ortasında son devirde besbelli bir yakınlaşma olmuş ve karşılıklı işbirliği konusunda kıymetli adımlar atılmıştı. Lakin Bağdat idaresi Türkiye’nin PKK’nın Irak sonları içindeki merkezlerini de etkisiz hale getirmek hedefiyle yaptığı operasyonlardan rahatsız oldu. Zaho’da yaşanan olayın akabinde, taarruzun art planı hakkında gereğince araştırma yapmadan direkt Türkiye’yi hatalı göstererek amaca yerleştirmesinde de bu rahatsızlığının kıymetli bir hissesi olduğunu sanıyoruz.
Bu ortada, Irak Kürdistanı Bölgesel İdaresi de PKK ile Türkiye ortasındaki savaştan duyduğu rahatsızlığı lisana getirerek, bu savaşın bitirilmesi ve kendi topraklarında bu savaşın sürdürülmemesi istikametinde taleplerde bulundu.
Türkiye hudutları içindeki ögelerinin büyük darbe alması sebebiyle silahlı kümelerini büyük ölçüde Irak ve Suriye içine taşımak zorunda kalan PKK’nın, kendini bu ülkelerin topraklarında rahat hissedebilmek için Türkiye’nin hudut ötesi operasyonlarının önlenmesi davetleri yaptığı biliniyor.
Zaho’daki akın da onun bu taraftaki davetleri için destek olarak kullanılmaya son derece elverişli bir hadise niteliğindedir. Hasebiyle bu türlü bir akın gerçekleştirilmesi PKK’nın eline, Türkiye’nin hudut ötesi operasyonlarının önlenmesi için kurduğu irtibatlarda ve yaptığı davetlerde işine yarayacak değerli bir koz verilmesi manasına gelir. Türkiye’nin PKK’nın eline bu türlü bir koz vermesi en başta kendisinin bu örgüte yönelik olarak sürdürdüğü savaş açısından hem stratejik hem de askeri istikametten önemli bir yanılgı sayılır. Bu türlü bir yanılgıyı işlemek yalnızca, sivillere saldırmama kuralının çiğnenmesi değil birebir vakitte Türkiye’nin PKK’ya yönelik olarak yürüttüğü savaşa kendi eliyle darbe vurması manasına gelir.
Bu durum karşısında Türkiye’nin hiçbir halde lehine olmayan, tersine her bakımdan PKK terör örgütünün işine yarayan bu türlü bir akın hakkında siyasi tutum belirlerken en azından faillerin belirlenmesi için bir soruşturma ve araştırma yapmaya gereksinim duyulması gerekir.
Türkiye bu türlü bir soruşturma yapılmasına razı olduğunu ve hatta istenen dayanağı sağlayacağını, gerekli işbirliğine hazır olduğunu açıkladı. Bu durum karşısında Irak hükümetine düşen PKK’nın işine yarayacak telaşlı haller sergilemek yerine, olayın art planının gün yüzüne çıkarılması için hem Türkiye’yle hem de olayın yaşandığı bölgedeki mahallî idareyle işbirliği yapmaktır.
Türkiye’yi güç durumda bırakmak için taktik gayesiyle bu türlü kirli bir saldırıyı gerçekleştirmek PKK açısından sıkıntı değildir. Geçmişte bu çeşit taktiklere başvurduğu da bilinen bir gerçektir. Bu durum karşısında olayın bu istikametinin de göz önünde bulundurulması ve gereğince araştırma yapılmadan Türkiye ile Irak ortasındaki işbirliğinde gerçekleştirilen kazanımlara darbe vuracak ve karşılıklı ilgileri zedeleyecek yanlışlara düşülmemesi Bağdat idaresi açısından daha isabetli bir hal olacaktır. “