Christopher Massimine, palavra söylememek için elinden geleni yapıyor. Eşi “Çöpü çıkardın mı?” diye sorduğunda ya da kayınvalidesi “Börekleri beğendin mi?” diye sorduğunda doğruyu söylemek için çabalıyor. Palavra söyleme alışkanlığının tedavisi için kendisine bilişsel davranışsal terapi uygulayan terapistine de yanlışsız söylemeye çalışıyor.
Massimine, ömrü boyunca akla hayale gelmeyecek palavralar söylemiş bir adam olarak, gerçek söyleme çalışmalarına 15 ay evvel başladı.
O devirde ABD’nin Utah eyaletinin Salt Lake City kentinde yaşıyor ve ülkenin önde gelen tiyatro kumpanyalarından biri olan Pioneer’ın idari yöneticiliğini yapıyordu. Yerel bir gazetecinin yaptığı araştırma sonucu, bu işi almasını sağlayan özgeçmişinde birçok gerçek dışı ayrıntı olduğu ortaya çıkınca Massimine istifa etmek zorunda kaldı.
Üstelik daha sonra anlaşıldığı üzere, Massimine’nin özgeçmişindeki palavralar, buzdağının görünen kısmıydı. Massimine, hayatı boyunca çok büyük, çok detaylı ve vakit zaman belirli bir maksadı dahi olmayan palavralar söyleyip etrafındaki herkesi kandırmıştı.
Örneğin Kamboçya’da bir otel odasında otururken yaptığı Facebook paylaşımında, Tibet üzerinden Everest’e tırmandığını belirtiyor, “Burning Man’deyim” diye paylaştığı fotoğraflara dikkatli bakanlar New York’ta olduğunu görebiliyordu.
Gazetecilere yaptığı açıklamalarda İtalya’da doğduğunu söylüyordu (ama New Jersey’de dünyaya gelmişti). Okul arkadaşlarına doğum gününün Eylül ayında olduğunu söylemişti (doğrusu Mayıs’tı). Eşine ise “Seni Kourtney Kardashian’la aldatıyorum” demişti. (Alakası bile yoktu.)
Bu sonu gelmeyen palavralar ortaya çıkmaya başladığında, Massimine’nin hayatı alt üst oldu; evliliği tehlikeye girdi, New York’un tiyatro aleminde genç yaşta elde ettiği muvaffakiyetler sorgulanmaya başladı.
Bugün 36 yaşında olan Massimine, The New York Times’a yaptığı açıklamada, “çok temel bir yanlış anlaşılmayı düzeltmek istediğini” belirtti ve insanları kandırmak için planlar kuran bir dolandırıcı değil, kendine pürüz olamayan bir akıl hastası olduğunu öne sürdü.
PATOLOJİK YALANCILIK BİR HASTALIK MI?
Bu halde palavra söylemenin bir kompulsiyon yani zorlantı olduğunu sav eden birinci kişi Massimine değil.
Alman psikiyatr Anton Delbrück, 1891 yılında “pseudologia fantastica” kavramını ortaya attı. Delbrück bu kümedeki hastalarını “kendilerini kahraman ya da kurban olarak göstermek ve diğerlerini etkilemek için tuhaf şeyler uyduran kişiler” olarak tanımladı.
ABD’li psikologlar Drew A. Curtis ve Christian L. Hart’ın geçtiğimiz günlerde raflarla buluşan “Pathological Lying: Theory, Research, and Practice” (PATOLOJİK YALANCILIK: Teori, Araştırma ve Uygulama) isimli kitabı ise Delbrück’ün argümanından yola çıkıyor ve patolojik yalancılığın Amerikan Psikiyatri Birliği’nin akıl hastalıklarıyla ilgili el kitabı olan DSM-5’a eklenmesi gerektiğini savunuyor.
Curtis ve Hart’a nazaran, halihazırda psikiyatri bu kümedeki hastaları gerçek teşhis edemiyor. Yazarlara nazaran, kelam konusu hastalar “karanlık, istismarcı, hesapçı canavarlar” olarak görülüyor. Fakat bu şahıslar aslında “çoğu vakit kendi davranışlarından ziyan görüyor ancak kendi kendilerine değişmeyi başaramıyor”. Uzmanlar bu hastaların kekeleme, tırnak yeme, saç yolma üzere bozukluklarda tesiri kanıtlanmış davranışsal terapilerden yarar sağlayabileceğini de söz ediyor.
“TEŞHİS BİR DÖNÜM NOKTASI OLDU”
Yalanları açığa çıkmadan kısa bir mühlet evvel Massimine, bir psikiyatri hastanesine yattı. Burada kendisine “B kümesi kişilik bozukluğu” teşhisi kondu. Kelam konusu sendromun insanları kandırma ve dikkat çekme isteği üzere belirtileri bulunuyor.
Massimine’nin etrafındaki birçok kişi için bu teşhis, taşların yerine oturmasını sağladı. Massimine’nin 37 yaşındaki eşi Maggie, “Christopher yalancı değil, bu bahiste kendini denetim edemiyor” dedi.
Geçmişte tekraren boşanmayı düşündüğünü de belirten Maggie, “Bunun bir hastalık olduğunu anlamak benim için bir dönüm noktası oldu” diye konuştu.
O günden bu yana eşinin güzelleşmesine yardım etmek için canla başla çalışan Maggie, “Bu durum Tourette sendromuna benziyor. Bu davranışın sebebinin hastalık olduğunu kabul ettikten sonra biraz tuhaf ve rahatsız edici olsa da durumu kabullenebiliyorsunuz” diye konuştu.
* * * * *
Maggie, eşinin meselesinin ne kadar büyük olduğunu fark ettiği günü, acı verici bir berraklıkla hatırlıyor.
Takvimler 2018 yılını gösteriyordu ve Massimine, Maggie’ye gönderdiği e-postada “Ben Tibet’teyim. Ne olur kızma bana” diyordu.
E-postanın ekinde bir fotoğraf vardı. Bir Şerpa ve sarışın bir dağcı kameraya gülümsüyordu. Art tarafta Himalayalar’ın dorukları seçilebiliyordu. Massimine, nazik Budist keşişlerinin yardımıyla gizlice Çin’e girdiğini, keşişlerin kendisine Everest’teki 2 numaralı kampa kadar eşlik ettiğini belirtiyor ve ekliyordu: “Tanıştırayım, Tsomo. Çok kusursuz bir insan. ABD’ye gelirse sen de çok seversin.”
Massimine birebir fotoğrafı Facebook’ta da paylaşmıştı. Lakin Maggie, bu kareyi anlamlandıramıyordu. 5 yıldır evli olduğu eşi kendisine Kamboçya’ya tatile gittiğini söylemişti. Everest’e tırmanacak hazırlığı, dağcılık deneyimi ve Çin vizesi yoktu. Nasıl Tibet’te olabilirdi?
Maggie, “Önce ‘Neden bunları paylaşıyor, canına mı susadı bu adam?’ diye düşündüm. Daha sonra paylaşımların çılgınlık dozu arttıkça, ‘Bunlar gerçek değil, hiçbiri gerçek değil’ diye düşünmeye başladım” diye anlattı o günlerdeki reaksiyonunu.
Maggie, o hafta sonu, bir arkadaşının da yardımıyla eşinin Facebook sayfasını ve e-postalarını didik didik incelemeye başladı. Buldukları akıl alacak üzere değildi: Ses değiştirme sanatkarları, geçersiz e-posta adresleri, uydurma yazışmalar… Maggie dehşete düşmüştü. “Kim bu adam?” diyordu, “Kimle evlendim ben?”
Massimine’nin tiyatro sevgisi çocukken bile belliydi
HER ŞEY MATEMATİK İMTİHANINDAN ALDIĞI DÜŞÜK NOTLA BAŞLADI
New Jersey’nin Somerset kentinde büyüyen Massimine’nin palavraları şimdi ilkokul ikinci sınıftayken başladı.
Küçük Christopher ailesine matematik imtihanından B+ (100 üzerinden 87-89) aldığını söyleme konusunda tasa yaşıyordu. Bunun yerine ebeveynine Aslan Kral müzikalinde rol alan profesyonel bir aktörle birlikte müzik söylemek üzere okulda sahneye davet edildiği palavrasını uydurdu.
Zamanla palavra söylemek bir “savunma mekanizması” haline geldi. Kaygılandığı vakitlerde kendini sakinleştirebilmek için palavra söylüyordu. Karşısındakilerin kendisine inanıp inanmadığını bile önemsemiyordu.
Arkadaşlarına bakılırsa, Massimine’nin palavraları diğerine ziyan verecek boyutlarda değildi; daha çok “abartma” yahut “süsleme” biçimindeydi. Kendisiyle bir oyunda tıpkı sahneyi paylaşmış olan Jessica Hollan, “Habbeyi kubbe yapmak gibiydi” diye konuştu.
Üniversite arkadaşı Lauren Migliore ise hiç kimsenin Massimine’nin palavralarını yüzüne vurmadığını belirtti. Massimine’yi sadık ve şefkatli bir arkadaş olarak nitelendiren Migliore, birebir vakitte “bir köpek yavrusu misali” hassas ve ilgi düşkünü olduğunu kelamlarına ekledi.
Migliore, “Yalanların sebebinin özgüven eksikliği olduğunu düşündüm daima. Lisana getirmeye paha bir şey olarak görmedim. İlgi çekmekle ilgili bir şeydi” diye konuştu.
Massimine, Maggie ile tanıştığı devirde işkolikliğiyle bilinen başarılı bir tiyatro yapımcısıydı. Gece gündüz çalışan Massimine, şimdi 29 yaşındayken değerli bir tiyatronun zirve yöneticisi olmuştu.
Ancak bu durum evliliğine ziyan veriyordu. Hatta birkaç aylığına ayrıldılar bile. Maggie eşinin palavralarının kendisini yetersiz hissetmesinden kaynaklandığını düşünüp yumuşayınca tekrar bir ortaya geldiler. Massimine terapiye ve antidepresan tedavisine başladı. Bu süreçte baş başa verdiler ve Massimine’nin tanıştıkları günden itibaren Maggie’ye söylediği palavraları tek tek masaya yatırıp gerçekleri konuştular.
* * * * *
Michigan State Üniversitesi’nden uzmanlar 2010 yılında Amerikalıların ne sıklıkla palavra söylediğini tespit etmek için bir araştırma gerçekleştirdi. Sonuçlar hayli enteresandı.
Katılımcıların yüzde 60’ı “Son 24 saat içinde hiç palavra söylemedim” demişti. Yüzde 24’lük kesim ise tıpkı mühlet içinde bir-iki kere palavra söylemiş olduğunu belirtmişti. Lakin buna karşın kişi başına düşen palavra ortalaması 1,65’ti zira iştirakçiler ortasından küçük bir küme çok fazla palavra söylüyordu.
Araştırmacıların tabiriyle, “bereketli yalancılardan oluşan bu küçük grup” örneklemin yüzde 5,3’ünü oluşturuyor lakin kişi başı 15 üzere yüksek bir ortalamayla, söylenen tüm palavraların yarısına kaynaklık ediyordu. Kimileri meslekleri gereği palavra söylemek zorundaydı ancak oburlarının söyledikleri palavraların arkasında yatan aşikâr bir münasebet bulunmuyordu.
Curtis ve Hart’ın ilgisini çeken de bu kümedeki şahıslardı. Hatalılar üzerinde çalışan daha evvelki araştırmacıların tersine Curtis ve Hart, aramızdaki yalancıları bulmak için yola çıktı ve deneklerini çevrimiçi akıl sıhhati forumları üzerinden buldu. Sıradan insanlardan oluşan bu kümesi inceleyen uzmanlar ortaya bir ruhsal profil çıkardı.
Yalancıların tamamı ilgiye aç, toplumsal onay peşinde insanlardı. Palavraları ortaya çıktığında dostlarını ya da işlerini kaybediyor ve acı çekiyorlardı. Birçoklarının bir kabahat geçmişi ya da yasa dışı bir aksiyonu bulunmuyordu. Bilakis, kıymetli bir kısmı suçluluk ve pişmanlık içinde kıvranıyordu. Bir tanesi, “Yalanlarımın zehirli olduğunu biliyorum ve yardım almaya çalışıyorum” demişti örneğin.
Bu profil, birden fazla durumda yalancılarla ilişkilendirilen psikiyatrik görüşlerle uymuyordu. Yalancılara genelde antisosyal kişilik bozukluğu teşhisi konuyor, manipülatif ve hesapçı üzere yakıştırmalar yapılıyordu. Hart ve Curtis ise bu yanlış tespitin tedaviye yönelik araştırmalara ket vurduğunu ve palavra alışkanlığı olan şahısların değişemeyeceğine dair bir karamsarlık yarattığını vurguluyor.
Vironika Wilde
“ONLARA GÜVENEMEZSİNİZ AMA…”
Kitapta, kimi yalancıların yaşadıkları birinci ağızdan anlatılıyor. Onlardan biri de 34 yaşındaki müellif Vironika Wilde.
Wilde, palavra söylemeye ergenlik yıllarında başladı. “Aksanlı bir İngilizce konuşan tombul bir göçmen çocuğuydu” ve silahlı akına uğramak, konutun çatısından düşmek üzere abartılı ayrıntılar içeren kıssalar uydurup sempati toplamaya çalışıyordu. Lakin vakit içinde bu palavraları akılda tutmak Wilde için gerilimli ve karmaşık bir hal aldı. Beşerlerle daha derin bağlantılar kurdukça arkadaşları palavralarını yüzüne vurmaya başlamıştı.
Wilde, 20’li yaşlarında çok sıkı bir öz disiplin uygulayarak palavra söylemeyi bıraktı. Ne vakit bir palavra söylese kendi kendini düzeltiyordu. İnsanların empatisini kazanmak için yazı yazmaya ve travmatik geçmişiyle ilgili şiirler okumaya başladı. Doğruyu söyledikçe içindeki suçluluk duygusu yavaş yavaş eriyordu.
Bu süreçte kendisine koçluk talebiyle gelen öteki kompulsif yalancılar da oldu. Wilde bu şahıslarla birkaç seanstan fazla ilerleyemediklerini zira karşısındakilerin değişime hazır olmadığını belirterek, “Olumsuz sonuçlardan kaçınmaya çalıştıklarına dair bir izlenim edinmiştim” tabirlerini kullandı.
Çok palavra söyleyen şahıslar kelam konusu olduğunda, bu müşahede araştırmacılar nezdinde de epey yaygın.
Örneğin Alabama Üniversitesi’nde palavra konusunda çalışmalar yürüten Timothy R. Levine, “Onlara güvenemezsiniz fakat kendinizi bir noktada inanç münasebeti içine çekilmiş halde buluyorsunuz aksi takdirde konuşmanız imkânsız” dedi ve ekledi:
“İnsanların söylediklerine itimadınızı bir sefer kaybettiğinizde, irtibat tüm işlevselliğini yitiriyor ve berbat bir noktada sıkışıp kalıyorsunuz. Kendinizi sürdürülemez bir durumda buluyorsunuz.”
* * * * *
Tibet palavrasının açığa çıkmasından bir yıl sonra Ekim 2019’da Massimine, Maggie’yi çok heyecanlı bir haber vermek için aradı. Ulusal Sahne Sanatları Hareket Birliği’nin verdiği Yılın Yardımseveri mükafatına layık görülmüştü.
Massimine ailesi kısa müddet evvel Salt Lake City’e taşınmıştı. Massimine, Pioneer Tiyatro Kumpanyası’nın başına geçmişti. Lakin işler uygun gitmiyordu. Kendi deyişiyle “sözünü dinlemesi gereken bireyler [Massimine’yi] dinlemiyordu”. Bunun sonucunda yeniden gece gündüz çalışmaya başlamıştı. O sırada gebe olan Maggie’yi iş saatlerinde aradı diye azarlamaya kadar vardırmıştı işi.
İncinmiş haldeki Massimine, eski savunma sistemine sığınmıştı. Geçmişteki palavralarının çok ötesinde bir palavra söylemişti bu sefer ve Maggie’nin kendisini desteklemesine muhtaçlığı vardı. Massimine, “Bunun çok büyük bir palavra olduğunu biliyordum ve herkesin inanmasını istiyordum. Böylelikle gerçek üzere hissedecektim” diye anlattı o sıradaki ruh halini.
Maggie pek ikna olmamıştı fakat Massimine’nin iki günlüğüne Washington’a gitmesi, konuta bir madalyayla ve Beyaz Saray kürsüsünde çekilmiş üzere görünen fotoğraflarla dönmesi nedeniyle “Herhalde aldı hakikaten ödülü” diye düşünmüştü.
Bu esnada yeni iş arkadaşları Massimine’yi yakından takip ediyordu. Örneğin birinci ayının sonunda iş arkadaşlarından bir Birleşmiş Milletler konferansı için gözlemci kartı istemiş daha sonra tıpkı konferansta baş konuşmacı olduğunu tez etmişti. Tiyatronun o dönemki pazarlama yöneticisi Kirsten Park’a nazaran “dev bir mübalağa”ydı bu lakin tiyatro dünyasında mümkün şeylerdi bunlar.
Gazetecilere röportajlar veriyor mesleğinde muvaffakiyetten muvaffakiyete koştuğunu anlatıyordu. Hatta aldığı mükafatı duyuran bir basın bülteni bile hazırlamış ve Park’la paylaşmıştı.
Park kelam konusu kurumu ve mükafatı internette araştırdığında hiçbir şey bulamadığını belirterek, “Kesinlikle palavra olduğunu düşündüm” dedi. Lakin bu kuşkularını üstlerine aktarmakta tereddüt etmişti. Hatta Massimine mükafatı almak için tiyatronun parasıyla Washington’a gittiğinde haksızlık ettiğini düşünmeye başlamıştı. Park, “Yalan söylemekten daha berbat bir şey varsa o da temiz bir insanı palavra söylemekle suçlamak” diye konuştu.
YALANLAR YAVAŞ YAVAŞ DENETİMDEN ÇIKMAYA BAŞLAMIŞTI
Massimine’nin davranışları 2021 prestijiyle göz arkası edilemez hale geldi. Sık sık kendi hakkında amatör birilerinin elinden çıktığı aşikâr olan yazılar paylaşıyordu (daha sonra bu yazıları parayla yazdırdığını itiraf etti). Bu yazılarda bahsedilenler çok uçuk şeylerdi: Yüksek IQ’lular kulübü MENSA International’ın lider yardımcısı olduğu, Aretha Franklin’e danışmanlık yaptığı, bir pırlanta şirketinin azınlık payını elinde tuttuğu söyleniyordu.
Massimine’yi New York’taki tiyatro kumpanyasından tanıyan Jill Goldstein, “Yazılanların yarısının gerçek olmadığını düşünüyordum” dedi.
Balon bu türlü şiştikçe şişerken bir anda patladı. Pioneer Tiyatro Kumpanyası’nın bağlı olduğu Utah Üniversitesi yetkilileri, Massimine’ye bir küme çalışanın kendisi hakkında makûs idare ve işe devamsızlık üzere kabahatler içeren bir şikâyette bulunduğunu bildirdi. Üstelik lokal bir televizyon kanalına bağlı çalışan bir muhabir de Massimine’nin palavralarını ifşa edecek bir haber hazırlamaktaydı.
Massimine, The New York Times’a yaptığı açıklamada, o günlerden bahsederken pişmanlıktan çok iş arkadaşlarına karşı kızgınlık duyduğunu belirtti. Çalışanların daima kendisiyle arbede ettiğini söyleyen Massimine, “Ben onlarla muahedeye çalışıyordum zira diğer bahtım yoktu. Bu gerçeğin ayırdına vardığımda bir anda her şey denetimden çıktı” dedi.
Maggie ise hayatının öbür hiçbir periyodunda o kadar korkmadığını belirterek, “Christopher’ın kendisine bir şey yapmasından korkuyordum. Tuvalete girdiği vakit bile kapıda bekliyordum” diye konuştu.
Nihayet Maggie, eşini üniversite hastanesinin psikiyatri kliniğine yatırdı. Kendisi ise bir defa daha Massimine’nin palavralarıyla baş başa kalmıştı. Daha evvelki araştırmasında kendisine yardımcı olan arkadaşı Vanessa’yı yine arayan Maggie, “Yine birebir şeyi yaptı” demişti.
* * * * *
Massimine’nin Utah’taki tedavisini üstlenen psikiyatr Dr. Jordan W. Merrill, hastasının o günlerde telaş verecek seviyede hassas bir durumda olduğunu belirtti.
Massimine’nin tedavisi bugünün tersine başlangıçta yalancılığına odaklanmıyordu. Merrill, Massimine’nin uydurduğu şeyleri “iyi huylu yalan” olarak nitelendirdi ve “içindeki kırılganlığı koruma” emeli taşıdığını belirtti.
Merrill, “Amaç sizden bir şeyler almak değil, başa çıkmaya çalışmak. Bu türlü bir şey yaptıklarını bilip bilmediklerinden emin değilim. Bu davranış tekraren pekiştikten sonra kişinin dünyayı yönetim etme formu haline geliyor” dedi.
Massimine’nin aldığı teşhis, Maggie için her şeyi değiştirdi. Tabiplerin tavsiyesiyle araştırmalar yapıp eşinin durumunu anlamaya çalışan Maggie’nin kızgınlığı yavaş yavaş zayıfladı. Teşhis, Utah Üniversitesi’nin bahse yaklaşımını da etkiledi. Massimine okuldan istifa ederken taraflar kimsenin bir kabahati olmadığını belirten bir muahede imzaladı.
Massimine bu ortalar her hafta terapistiyle görüşüyor ve palavra söyleme dürtüsünün en güçlü olduğu anlarda hissettiklerini çözmeye çalışıyor. Bu dürtüleri yazı yazarak ve sık sık toplumsal medya paylaşımı yaparak sakinleştirdiğini belirten Massimine, kendini kıssalar anlatan beşerler ortasında bulduğunda konuşmamak için derin nefesler alıp iradesini güçlendirmeye çalışıyor.
Aile şu an eskiye kıyasla daha mütevazı bir hayat kurmaya çalışıyor. Bunun en değerli ayaklarından birini de tiyatro dünyasından uzaklaşmak oluşturuyor. Massimine palavraları geride bırakıp değişmek istediğini her fırsatta lisana getirmekle birlikte “kurgusal Chris”i de özlediğini belirtti ve ekledi:
“Harika bir karakterimdi o benim ve öteki kimsenin yapamayacağı şeyler yapmıştı. Birtakım açılardan ona veda ettiğim için üzülüyorum.”
* * * * *
Ekim ayında Newsweek mecmuası, Massimine’nin kaleme aldığı bir yazı yayımladı. Yazıda Massimine aldığı teşhisi özetliyor ve “Zihinsel olarak baskı altıda hissettiğim vakitlerde kendimi ayağa kaldırmak için bir şeyler uyduruyorum zira öz hürmetim yok. Bunu telafi etmek için kendi gerçekliğimi yarattım, o da iş hayatımı etkiledi” diyordu.
Massimine, yazıda kendisini ofis siyasetinin ve internet trollerinin kurbanı ilan ederken okurların duruma sempatiyle yaklaşmadığı yorumlardan belirli oluyordu.
Bir yorumda, “VAR OLMAYAN bir yardımseverlik mükafatını uydurup kabul etmiş”, bir başkasında ise “Nasıl palavra söylediğini anlatan teyitli bir yalancı olduğunuz düşünüldüğünde bu yazıdaki sözlerinizin doğruluğuna neden inanalım ki?” deniyordu.
Massimine’nin etrafından de misal yorumlar geldi. Örneğin Park The New York Times’a yaptığı açıklamada şunları söyledi:
“Chris’in akıl sıhhati problemleri yaşadığına kuşkum yok. 2020 yılında neredeyse herkes bu türlü problemler yaşadı. Lakin tekrar de palavra söylemek bir seçim. Palavra söyleme dürtüsü palavra söylemek zorunda olduğunuz manasına gelmiyor. Dahası bu türlü bir meseleniz olduğunu bilmek, palavra söylemeye devam etmek ve bunu açıklamamak da bir seçim.“
Massimine, eşi Maggie ve 20 aylık oğulları Bowen ile…
Massimine’nin iki kere Tony Ödülü’ne aday gösterildiği, yüksek lisans eğitimi aldığı üzere palavralarla süslediği özgeçmişi aracılığıyla Salt Lake City’de saygın ve yeterli gelir getiren bir iş bulduğunu da hatırlatan Massimine, “Eğer dediği üzere bunlar hastalığının karakteristik özellikleriyse, kelam konusu özellikleri itibar, pozisyon ve para kazanmak için kendi çıkarına kullanmayı başardığı ortada” yorumunu yaptı.
Bazı arkadaşları Massimine’nin hastalığını açıklamasının da bir palavra ya da bir tıp prestij idaresi atağı olup olmadığını sorguladıklarını tabir etti. Hollan, “Chris’in âlâ olmasını çok isterim. Onu çok seviyorum. Lakin tıpkı vakitte söylediklerinin ne kadarının hakikat olduğunu bilmiyorum” dedi.
Massimine ise “Yalan söylediğime inanan 100 şahsa karşılık öykümü paylaşarak yardım edebileceğim bir kişi varsa o bana yeter” diye konuştu.
Eşi Maggie, Massine’nin Newsweek için kaleme aldığı yazıda dahi “süslemeler” yaptığını söyledi. “Chris’in terapistiyle olan konuşmalarında da yüzde 100 dürüst olmadığına dair kuşkularım var” diyen Maggie, Massimine’nin toplumsal medya paylaşımlarını yakından takip ederek palavra aradığını belirtti.
Maggie, “yalan söylemeyi büsbütün bıraktığından emin değilim. Lakin onu daima izlemem de mümkün değil” tabirlerini kullanırken Massimine, “Katılmıyorum” dedi ve ekledi: “Bence uslu duruyorum.”
The New York Times’ın “Can This Man Stop Lying?” başlıklı haberinden derlenmiştir.