Yeni Şafak muharriri İsmail Kılıçarslan, ortalarında imam Halil Konakcı’nın da bulunduğu din adamlarının son devirdeki açıklamalarının gündem olmasına değinerek “Görünür hale gelmek, etkileşim almak, hatta daha sert söyleyeyim ‘popüler bir figür’ haline gelmek alimlerin, hocaların amaçladıkları bir şey olabilir mi? Veya bu alim, hoca dediğimiz insan için istenir, istek edilir bir şey midir?” diye sordu.
Türkiye’de cari din lisanını son periyotta ya fazladan sertlik ya da mizah ürettiğini yazan Kılıçarslan “En düzgün ihtimalle tik tokta remikslenmeye veyahut instada gülünmeye yarayan ‘şebeklikler’ toplumun ıslahına nasıl yol açacak?
Yahut şöyle sorayım: Lafı gediğine koymakta uzman hocalarımızın yaptığı reddiyelerin toplumun dindarlığının ‘sahih’ hale gelmesine katkısı nedir? İki hocanın karşılıklı arbede etmesindeki ‘toplumsal fayda’ tam olarak nerededir?
Şu ‘fazladan sertlik’ dediğim yeri açayım. ‘Yumuşacık, pamuk üzere, daima alttan alan bir din dili”’ önerdiğim zannedilmesin. Hz. Ömer’in öfkesi de bizim yolumuzdur, Hz. Osman’ın munisliği de. Yalnızca ‘fazladan sertlik üretmek ve bunu daima hale getirmek hakikat hareket üslubu değildir’ demeye çalışıyorum” diye yazdı.
İsim vermeden Prof. Dr. Üstün Dökmen’in “Başörtülü psikolog, psikiyatrist, PDR uzmanı olması meslek etiğine alışılmamıştır, nötr olamazlar” açıklamasına değinen Kılıçarslan şöyle devam etti:
“Yoksa ‘baş örtülüden psikolog olmaz’ diyen akıl hastası, 28 Şubat artığı bit yavrusuna “yumuşakça davranalım” dediğim zannedilebilir. Zannedilmesin. Pisliğe ‘pislik’ demek de vakit zaman gereken bir şeydir.
Uzatmayayım.
Türkiye’de bugün çok önemli bir ‘din dili’ meselemiz vardır. Geniş bir toplumsal yere hitap etmek yerine kendi kapalı alanlarında ‘simülatif dindarlıklar’ üreten yapıların toplumu değiştirme, dönüştürme talihi yoktur.
Daha da sert sorayım: Taş üzere toplumsal sıkıntılar ortadayken, her alanda yangın büyürken ‘kendi korunaklı havuzuna dalmış olmak’ Allah’ın dinine hizmet üretmek midir? Belirli oranda evet. Lakin büyük oranda hayır.
Bugün Türkiye’de din lisanının onarımı bir mecburilik ve aslında bir tarihi sorumluluk olarak ortadadır.
Bu zaruriliği yerine getirmek için bu sorumluluk alınmazsa kapalı yapıların ürettiği ‘simülatif dindarlık’ da dâhil olmak üzere Türkiye’de dini hayat da, sürdürebilir dindarlık ta tehdit altında olmaya devam edecektir.
Bugün, tüm dünyaya söyleyecek kelamı olan Müslümanlar adeta ‘söz almamak için yanlış yapma’ yarışı içerisinde. Bu ya değişecek ya da kelamımızı geri çekip çağdaş dünyanın tüm aptallıklarının bizi, kuşaklarımızı teslim aldığını görerek öleceğiz. Durum budur.”
Yazının tamamını okumak için
TIKLAYIN – İmam Halil Konakcı dövmecileri ve dövme yaptıranları maksat aldı: Kanunen yasaklanmalı; burası Müslüman bir ülke!
Cübbeli Ahmet Hoca ve Medeniyet Vakfı’ndan ‘İslami Dayanışma Oyunları’na reaksiyon: Çıplak kıyafetlerle dans etmek İslam’a hakarettir; İslam ismi tabeladan çıkarılsın