Kayıp kitapların izini sürerken ne kadar ileri gidebilirsiniz?
Sekiz kayıp kitap…
Onların izini süren bir yazar…
Kitaplar gerçekte var oldu mu; bilinmiyor…
Var olduklarına ait ne bir delil, ne de yol haritası var.
1955 Floransa doğumlu, New York İtalyan Kültür Enstitüsü Yöneticisi ve Nuovi Argomenti edebiyat mecmuasının editörlerinden, çok ödüllü Giorgio van Straten ‘Yine de buna değer’ diyerek kayıp kitapların izini sürmeye karar verir.
Straten, kayıp kitabı şöyle tanımlıyor: “Bana nazaran, kayıp kitaplar aslında müellifinin tamamlayamamış da olsa yazdığı kitaplardır; birilerinin gördüğü hatta okuma bahtının olduğu, ancak sonradan yok edilen yahut arkasında neredeyse hiç iz bırakmadan yok olan kitaplardır.”
Bazen hoşnutsuz müellifinin giyotin darbesine maruz kalmış, bazen boşluk, şartlar ve tarihi etkenlerden yok olmuş, bazen sansür/otosansüre uğramış, bazen bir yangın, bir hırsızlığa kurban gitmiş…
Tabii Straten ‘buna değer’
Bavulun içindeki Hemingway
Bir bavulda yirminci yüzyılın en büyük müellifi Ernest Hemingway’in birinci kurmaca denemeleri ve bitmiş bir roman yer alıyor ve bavulu çaldıran bayan Hemingway’in birinci eşi Hadley Richardson…
Bu olay Hemingway için hakikaten de büyük bir travma olur. Olayın üzerinden şimdi çok geçmemişken Ocak 1923’te Ezra Pound’a yazdığı mektuptan da anlaşılıyordu: “Sanırım birinci yapıtlarımın kaybolduğunu duymuşsunuz. Sen eminim ki “İyi olmuş” falan diyeceksin. Bana bunu sakın söyleme. Şimdi atlatamadım. Kahrolası şeylerin üzerinde 3 yıl çalışmıştım.”
‘Kayıp Kitapların İzinde’ kitabında ortalarında Lord Byron, Ernest Hemingway, Bruno Schulz, Nikolay Gogol, Walter Benjamin ve Sylvia Plath üzere muharrir, şair ve düşünürlerin olduğu sekiz ismin kayıp yapıtlarına odaklanıyor… Hem o kayıp kitabın hayalini kurduruyor hem de polisiye heyecanı hissettiriyor.
Everest Yayınları’ndan çıkan ve Merve Yalçın Pelit’in çevirdiği ‘Kayıp Kitapların İzinde’yi bilhassa tavsiye ederim edebiyatseverlere.
