Trabzonspor ligin birinci maçında olduğu üzere dominant oyunundan bir oldukça uzak bir manzara verdi Hatayspor önünde.
Bunun en büyük sebeplerinden biri kuşku yok ki mental olarak kantarda daha ağır basan salı günü oynanacak Kopenhag maçı.
Trabzonspor yıllar sonra bir adım ardında da olsa o fırsatı elde etmek zorunda. Fırsat maçı kapıda. Şampiyonlar Ligi kümelerinde olmak ligin hem ekonomik hem de itibar olarak çok çok önünde. Hem Abdullah Avcı hem de kadro açısında bu pencereye ağırlaşmak çok doğal.
Hatay karşısına çıkan takım yakın tarih olduğu için bir ölçü uğraşıydı. Birinci yarı her şeye karşın âlâ konumlar bulan bir Trabzonspor kadrosu vardı. Lakin bunların hepsi tertipten uzak, rakibin kişisel yanılgılarıyla olgunlaşan durumlardı.
İkinci yarı Abdülkadir Ömür’ün içeri atılmasıyla gerçek bir top yönetme merkezi yaratıldı. Sorumluluk aldı ve çok uzun vakittir atmadığı bir şut çıkardı. Denemek lazım orta sıra, olsa ya da olmasa da… O harikulade gol kilidi açtı işte.
Konfor alanı oluşan bir Abdülkadir üzerine çalıştığı bu şut işini daha ileriye götürebilecek düzeyde olduğunu bir sefer daha gösterdi. Abdülkadir çalışıyor. ‘Özel oyuncu’ tabirinin altını ziyadesiyle doldurduğunu düşünüyorum.
Visca’nın en olmayacak vakitte üzerine düşen kara bulut futbolun kısmetle ne kadar iç içe bir oyun olduğunun ispatıdır. Zira olağan bir sakatlıkla maç kaçırdığı çok az görülmüştür. Avcı’nın gözü kapalı yazdığı tek bölgeye çok net bir transfer gereksinimi daha doğdu bana nazaran.
Önündeki 3 gün fizikî kapasitesini ağzına kadar dolduran bir Trabzonspor olmalı. Gayret tarafının ağır basacağı bir Danimarka deplasmanı bekliyor. Bu 3 puan tünelin ucundaki ışık olsun.
Ümit Genç