İBB, Instagram hesabından yaptığı paylaşım ile Semiha Berksoy’u andı:
Ne hissediyorsam onun fotoğrafını yapıyorum. Kiminde çocuk üzereyim, kiminde melek, kiminde şeytan. Melekliğim karşılıksız sevmemden geliyor. Sevince melekleşiyorum. Şeytanlığımsa sevdiğimi bırakıp gidebilmem. Sanatım için çekip giderim, gidebilirim. Bana şeytanlığı yaptıran sanat aşkı. Gerisi daima fasa fiso.”
Arşiv taramalarımız, hem bedelli bir sanatkarımızı hasretle anmamız için bir vesile oldu hem de eski Beyoğlu’nu Türkiye’nin bu en nevi şahsına münhasır sanatkarından dinleme fırsatı yarattı.
Unutulmaz sesi, yarattığı mana dünyası ve farklı disiplinleri sentezlemesiyle çağdaş Türk sanatının pahalı isimleri ortasında yer almış, ünü Türkiye sonları dışına çıkmış Semiha Berksoy, 18 yıl evvel bugün ortamızdan ayrıldı.
Kızı Zeliha Berksoy, bir söyleşide İstanbul Kız Lisesi’ne giderken vapurda karşısına oturan adamların karikatürlerini çizdiğini, radyolarda daima aryalar dinlediğini, Kel Hasan Efendi’ye hayran olduğunu, 14-15 yaşında odasının sinema afişleriyle dolu olduğundan bahsetmişti.
Genç yaşlarda sanatın ruhuna işlediğini fark eden sanatçı 1935’te mesleğine Özsoy operasıyla başladı. Avrupa için açılan bir imtihanı kazanarak Berlin Yüksek Müzik Akademisi’ne gitmeye hak kazandı. 1936’da Berlin’e gitti ve Berlin Radyosu’ndaki konserleri Türkiye’den dinlendi. 1939’da operanın kuruluş çalışmalarına katılmak üzere ülkesine döndü. Birinci opera sanatkarı unvanını da bu tarihte, 29 yaşında bir genç bayanken elde etti.
Eğitimini Hoş Sanatlar Akademisi’nde alan, Namık İsmail Atölyesi’nde fotoğraf derslerine katılan, Darülbedayi Tiyatro Okulu’na gitmeye hak kazanan Berksoy, artık Türk operetlerinin primadonnasıydı.
Resimleri, ortalarında Berlin, Paris ve New York’un da olduğu birçok kentte sergilendi. 15 Ağustos 2004’te ortamızdan ayrılmadan evvel opera, tiyatro ve sanat ihtilallerinin kesintisiz devam etmesini vasiyet etmişti. Genç opera sanatkarlarına takviye olunması ve çağdaş Türkiye sanatının dünyaya tanıtılması en büyük dileğiydi.