Yılmaz Erdoğan’la aramızdaki şu konuşma geçen hafta geçti..
Geçen pazar yazımda sormuştum:
Külliye’ye, Cumhurbaşkanlığı mükafatını almaya Mükremin Abi mi gider…
Yoksa Asım Noyan mı…
İkisi de Yılmaz Erdoğan’ın yarattığı ve kolektif hafızamıza yerleştirdiği iki büyük karakter.
Biri 30 yıl öncesinin, özel televizyonun altın yıllarının “Bir Demet Tiyatro’sunun” şahane tipi…
Mahallenin serserisi, haytası…
Öteki ise küçük “Organize İşler’in” küçük reisi…
YILMAZ, KÜLLİYE’YE O BERBAT ÇİZGİLİ GÖMLEKLE GİDİLMEZ
Yılmaz Erdoğan o gün Kanada’daydı…
“Yılmaz, mükafatı almaya Külliye’ye hangisi gider” diye sordum.
Cevabı şu oldu:
“Ödül sinema sanatına verildiğine nazaran herhalde Asım Noyan gider…”
Ben de “Aman o vakit gelirken Asım’a hoş bir grup elbise al, o çizgili berbat gömlekle Külliye’ye gidilmez” dedim…
YAZIŞMADAKİ ŞU DETAY DİKKATİNİZİ ÇEKMİŞTİR
Tabi latifeydi yaptığımız…
Herhalde yazışmamızdaki şu detay sizin de dikkatinizi çekmiştir.
Ne ben ona “Ödülü almaya gidecek misin” diye bir soru sordum.
Ne de o bana “Ödülü almaya gidip gitmemeye karar vermedim” üzere kelam etti.
Çünkü Yılmaz’ın mükafatı almaya gideceğine eminim…
Daha evvel sinema hususlarını konuşmaya gitmişti…
Bence de gitmesi doğrudur ve normaldir…
Eminim örgütlü trol çetelerinden biraz dayak yiyecektir, lakin hiç ehemmiyeti yok…
Bence bu husus “Türkiye Yüzyılı” daveti ile artık kapandı…
ASIM TEKNENİN ARDINDA SÜPERMEN’E NE DEMİŞTİ
Yılmaz Erdoğan, latifeyle “Herhalde Asım Noyan masraf dediği an başıma “Organize İşler” sinemasının o sahnesi yeniden takıldı.
Filmde Süpermen rolünü oynayan Tolga Çevik tesadüfen girdiği küçük üçkağıtçı çetesine ayak uyduramamıştır ve ayrılmak istemektedir.
Asım Noyan d bunun anlamıştır ve onunla Boğaz Kenarında bir teknenin gerisinde sohbet etmektedir.
İşte orada Süpermen’e şunu söyler:
“Sen pak çocuksun Süpermen…”
Asım Noyan karakterinin özündeki çok değerli özelliklerden birini işte o sahnede görürüz.
Onun içinde de pak bir şeyler kalmıştır…
KÜLLİYE’DE TAHMİNEN ERDAL TOSUN‘UN O ŞAHANE REPLİĞİ DE KONUŞULUR
Kim bilir tahminen Asım Noyan Cumhurbaşkanına, Üzeyir rolünü oynayan Erdal Tosun’un o şahane repliğini de anlatır…
Süpermen “Sen hiç konuşmuyorsun Üzeyir abi” deyince verdiği o şahane yanıtı:
“Bir vakitler çok konuştum lakin bir işe yaramadı…”
ÖDÜLÜ ALMAYA BEHÇET NECATİGİL GİTSEYDİ NE DERDİ
Tabi mükafatı almaya, Yılmaz Erdoğan’ın “Kelebeğin Rüyası” sinemasında oynadığı Behçet Necatigil karakteri de gidebilirdi…
Tören sırasında, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a, mesela, Osman Kavala’ya duyduğu öfke için, sinemadan şu repliği aktarabilirdi:
Bazen geleceği kazanmak için unutmak lazım.
Onu yapamıyorsanız…
“Belki hatırlamamaya çalışılmalı…”
ÖDÜLÜ ALMAYA AZİZ ÖZAY DA GİDEBİLRDİ, HATTA GİTMELİYDİ
Ödülü almaya “Yeşil Elmalar” sinemasının karakteri Aziz Özay da gidebilirdi mesela…
Sert mizaçlı bir baba…Üstelik siyasetçi… Belediye başkanı…
Kızlarının duyduğu şefkat gereksinimine karşılık vermeyen, kızlarını okula göndermeyen, şampuan kullanmasını yasaklayan, onlardan biriyle evlenmek isteyen çocuğun ailesi, onun partisine oy vermediği için reddeden bir babadır.
Eminim o ailenin “Reisi” Aziz Özay’ın, AKP’nin “Reisi’ne” söyleyeceği oldukça şey vardır.
BİRİNE İTİRAZIM VAR, İKİSİ İLGİ ALANIMDA DEĞİL LAKİN GERİSİ BENCE ÇOK ÂLÂ SEÇİLMİŞ
Biraz da bu yıl verilen öteki ödüllerden kelam edeyim. Zira bana nazaran bugüne kadar ki en âlâ seçimlerden biriydi.
Jüri hoş bir iş yapmış.
***
(*) MÜZİK ALANINDA: Ajda Pekkan…
Kim itiraz edebilir ki…Her mevzuda ayrıştığımız, millet olma özelliğimizi kaybettiğimiz şu günlerde, kim, hangi ödül bizi bu kadar birleştirebilir…
***
(*) SİNEMA ALANINDA: Yılmaz Erdoğan…Yukarda anlattım.
Yıllardır anlatıyorum… O da birleştiren insan…
***
(*) TİYATRO ALANINDA: Ayla Algan…Nesillere tiyatroyu sevdiren, o en çağdaş halini Anadolu’nun en klâsik yanı ile birleştirebilmeyi başarmış, içselleştirmiş bir sanatçı…Anasının ak sütü kadar haketmiş.
***
(*) DANS ALANINDA: Tan Sağtürk… Puant ayakkabısını, Batı’nın en şöhret yaratıcı sahnelerinde giymiş, sonra onları bırakıp, gelip Türkiye’ye yerleşmiş, İstanbul’da kalıp rahatça devam etmek, varken, o puant ayakkabılarını, Diyarbakır çocuklarına giydirmiş, dans sanatının en batılısını en doğumuza taşımış, İzmir’li büyük kardeşim. Çoktan haketti.
***
(*) KARİKATÜR, ANİMASYON ALANINDA: Varol Yaşaroğlu.. Kral Şakir üzere UNESCO’nn memleketler arası projelerine girecek kadar popülerleşen bir karakteri yaratan sanatçı. Milyonlarca çocuğun kalbine girmiş…Tam isabet bir ödül.
***
(*) EDEBİYAT ALANINDA: Yavuz Bülent Bakiler…Benim edebiyat dünyamdan değil, lakin onbinlerce insanın dünyasından olduğu da kesin…Hakedilmiş bir ödüldür diye düşünüyorum.
***
(*) ZANAAT ALANINDA: Sevan Bıçakçı. Bir kez değil, iki kez tam isabet…Kim itiraz edebilir ki…Osmanlı kozmoğrafyasını takı sanatına milim milim işlemiştir…Kim sanatında onun kadar kadar hoş kurmuştur Medeniyetler ittifakını…Helal olsun.
***
(*) KLASİK SANATLAR: Gülbün Mesera..Tezhip ve minyatür sanatına katkıları, İslam kültürü konusundaki çalışmaları hiç unutulabilir mi…Tam isabet bir ödül hiç kuşkusuz.
***
(*) VEFA MÜKAFATI: Aşık Veysel…Bir defa “Vefa” başlığı altında bir ödül verilmesine çok sevindim. Bunun Aşık Veysel’e verilmesine çok sevindim. Tek temennim, o vefa hissinin bir gün Kurtuluş Savaşı’nı veren kahramanlarımız için de herkesin gönlüne işlenmesi.
***
(*) RESİM ALANINDA: Salim Süleyman Tekcan: Hiç elbet çok hakkedilmiş bir ödül. Klasik öğeleri, kendi mitolojimizi kaç kişiyi onun üzere özgün biçimde bugüne taşıyabilmiştir.
***
GASTRONOMİ ALANINDA: Ömür Akkor ve Emre Akkor…Bir kez gastronomi alınanda ödül verilmesine çok seviniyorum. İkincisi bu yıl mükafatın, gastronomiyi Batılı bir mutfak sanatı zannedenlere, bunun bu türlü olmadığını anlatan iki şefe verilmesine sevindim. Üçüncüsü Ömür ve Emre üzere ikiz olup, hem birebir işi yapıp hem görüş farkına sahip olan, hem devamlı didişen iki kardeşe verilmesine sevindim. Bu ödül bize şunu anlatıyor: Kardeşler de farklı görüşte olabilir, farklı görüşte olanlar da kardeştir…
***
(*) MİMARİ ALANINDA: Muharrem Hilmi Şenalp… Hayatta en âlâ anlaştığım lakin en çok da tartıştığım beşerler mimarlardır. İtiraf edeyim, mimari anlayışı konusunda Hilmi Şenalp benim lakin tartışabileceğim bir insan olabilir. Zira bilhassa Selçuk mimarisi ismine yapılan feci şeylerin Türk kentsel görünümüne çok ziyan verdiğine inanlardanım. Mesela Behruz Çinici’yle de bu mevzuda daima farklı düşündüm. Lakin mimarlık alanında ödül verilmesini daima çok gönülden destekledim.
***
(*) İLİM KÜLTÜR ALANINDA: Hayrettin Karaman. Şahsen tek itirazım bu mükafata. İslami ilim ve kültüre ne kattı bir şey diyemeyeceğim. Benim ne ilgi ne bilgi dünyama giren bir şey. Ancak yazdığı köşede verdiği fetvalar benim inanç ve vicdan dünyamdan çok uzak. O nedenle değerlendirmeyi, varsa ilgililerine bırakıyorum.
RUSYA, STALİN BAROK’UNDAN SONRA ARTIK PUTİN BAROKUNU İNŞA EDİYOR
Dün okudum.
(*) Rusya’da, Ukrayna savaşından sonra çok sayıda sanatçı ve müellifin çalıştığı tiyatrolar kapatılıyormuş.
(*) Birtakım yapıtların müelliflerinin isimleri oyunun afişinden çıkarılıyormuş.
(*) Savaş karşı pek çok ses sanatkarı sürgüne zorlanıyormuş.
(*) Kitapçılara giden bir ekip beşerler, kimi muharrirlerin kitaplarının vitrinlerden indirilmesini, hatta üzerlerinin kapatılarak satılmasını istiyorlarmış.
(*) Sonuçta iş Parlamento’da Putin yanlısı partinin küme liderinin bir sanatçı ve müellif “ beyaz listesi hazırlanması” teklifine kadar gitmiş.
Yani, kara listelerle yetinmeyip, bir de “Rejim yanlısı ulusal ve yerli sanatçı ve muharrirlerin listesini” yapmayı ve halka duyurmayı teklif etmiş.…
***
1980’li yılların ikinci yarısında Hürriyet’in Moskova temsilciliğini yaparken sık sık “Devlet sanatçılarına” tahsis edilen devasa ve o kadar da korkutucu bir binanın önünde geçerdim.
Bana hayalimdeki Fantoma şatosunu hatırlatırdı.
İkinci Dünya Savaşı sırsında esir Alman askerlerini zorla çalıştırarak inşa edilen 7 binadan biriydi.
Bu binalara “Stalin Baroku” denilirdi.
Stalinci Sovyet kültür anlayışının beyaz listesine giren sanatkarlar oturma imtiyazına sahipti bu binada…
***
Anlaşılan kültür alanında artık de “Putin Baroku” periyodu başlıyor…
Diyeceğim orada bunlar olurken, bizde bu mükafatların verilmesi bana hiç te üzücü görünmedi…
Yani bu Külliye’ye hala ödül almaya gidilebilir…
Ertuğrul Özkök