Yeni Şafak müellifi Mehmet Metiner, DP milletvekili Cemal Enginyurt ve muhafazasının gazeteci Latif Şimşek’i darp etmesinin akabinde kaleme aldığı yazıda, “Ekranlar nefret ve arbede aleti olmamalı…” yorumunu yaptı. Metiner, “Seçimlere gerçek giderken bilhassa kendini göstermek için hükümdardan çok kralcı geçinenlerin adedi çoğalabilir” fikrini lisana getirdi.
Metiner yazısında, “Her şey ne olduğu muhakkak olmayan reytinge kurban edilmemelidir. Reyting denilen canavarın dişleri kırıldığında o dişliden nemalananların da tezgahı bozulmuş olacaktır. Burada ne halkımızı ne de televizyonlarımızı suçluyor değilim. Lakin sorumlu yayıncılık gereği televizyonlarımız çok daha fazla titiz çok daha seçici olmalı diyorum. Halkımız da kin ve nefreti çoğaltan, en kötüsü telaffuzlarıyla toplumsal barışı bozan bireylere prim vermemelidir. O vakit yeni bir reyting sistemi bizatihi oluşur. Seçimlere hakikat giderken bilhassa kendini göstermek için hükümdardan çok kralcı geçinenlerin ve dahası bir mahalleye oynayıp öteki mahalleleri lisanlarıyla biçenlerin adedi çoğalabilir. Bu hususta televizyonlarımız ön almalı. Örnek oluşturmalı. Bu telaffuz ve tutumların sahiplerine katiyetle ekranlarını açmamalıdırlar.” görüşünü savundu.
Metiner şu tabirleri kullandı:
“Nefret bir insanlık kabahatidir.Kin ve ayrımcılık toplumsal barışın ve huzurun zehiridir. Kavga ve atak manzaraları, nefreti ve kini yaygınlaştıran kötücül tohumlardır. Elbette tartışmalar olacaktır. Bazen sert tartışmalar da olacaktır. Tartışmalarda bazen hararetin yükseldiği anlar da olacaktır. Bütün bunlar siyasetin tabiatında vardır. Şoke edici niyetler kaçınılmaz olarak sert tartışmaları da beraberinde getirecektir. Tekdüze/monoton konuşmalar dinlemeyi de izlenmeyi de olumsuz tesirler. Hararetin ve sertliğin hududu güzel belirlenirse, o hudut az biraz aşıldığında tartışmacılar birbirinden özür dileme erdemliliğinde bulunurlarsa çok hoş örneklik oluştururlar. Fikir tartışmalarında sırf fikirler konuşulmalıdır.
Siyaset tartışmalarında da siyasetin üzerine oturduğu fikirler ve siyasetler konuşulmalıdır. Siyaset ve fikir tartışmalarında asla şahsiyata yer verilmemelidir. Tartışmacının fikrine fikirle karşılık vermek yerine şahsıyla ilgili hususlara girenler bilesiniz ki siyasi ve fikri mahrumluk ve yetersizlik içinde olan insanlardır. Fikre fikirle karşılık vermek yerine bağırıp çağıranlar, tartışmacının şahsı üzerinden hakaretamiz laflar edenler, işi daha ileri götürüp nefretle tartışmacının üzerine yürüyenler ebediyen ekranlardan uzaklaştırılmalıdırlar.
Bu tıp beşerler şayet siyasetin içindelerse siyaset kurumu bu tıp ögeleri katiyetle dışlayarak toplumsal barışa verdikleri değeri göstermelidir. Bir yanda kin ve nefret kabahatine telaffuzda karşı çıkmak, öte yanda o kin ve nefretin taşıyıcı aktörlerini siyaseten baştacı etmek, siyaset kurumunu ilkesel seviyede tutarsız kılar, prestijden düşürür. Siyaset kurumu bir bütün olarak unsurdan yana olmalı. Yanlışı kim yaparsa yapsın ona karşı durmalı.
Saldırıya uğrayan karşı mahalleden biri olunca kendi saldırganına laf etmeyen/edemeyen bir siyaset kurumunun demokrasi ve özgürlük argümanları boşlukta kalır. Herkesin fikir özgürlüğü kıymetlidir. Kâfi ki kin, nefret, hakaret ve saldırganlıkla buluşmasın. Saldırganın yahut hücuma uğrayanın siyasi aidiyeti üzerinden geliştirilen prensipsiz tutumlar yalnızca siyaset kurumunu değil bir bütün olarak insanlığımızı çürütür.”