Onun için hayatta tek seçenek olmuş daima, o da oyuncu olmak. Ve şu an hayallerinin en hoş noktasında. 28 yaşındaki İsmail Ege Şaşmaz 10 yıldır hayatımızda. Stüdyonun kapısından da uzun müddettir üzerinde çalıştığı rolünü anlatmak için büyük heyecanla giriyor. Telefonundan söylediği Barış Akarsu müziklerini dinletiyor, Barış’ı ve sineması anlatırken sık sık gözleri doluyor, duygulanıyor. Onunla ortak yanlarından bahsederken biz de bir yandan kendi geçmişine yanlışsız bir seyahate çıkıyoruz.
FOTOĞRAFLAR: Muhsin Akgün/MAStüdyo
*Barış Akarsu rolü sana nasıl geldi?
Film yapılmadan bir yıl evvel diğer bir projedeydim. O sıralar içime doğmuş üzere menajerim Ahmet’i (Koraltürk) aradım ve “Barış Akarsu’nun bir sineması olursa, ne olur görüşelim” dedim.
*Çok mu seviyordun Barış’ı?
Evet, çok… Ortadan bir sene geçti. Avukatım Serdar Öktem aradı, “Barış Akarsu sineması için görüşmek ister misin” dedi. Yurtdışındaydım, döner dönmez görüşmeye gittim. Konutumun tam karşı apartmanıymış.
*Kader ağlarını örmüş üzere…
Aynen. O gün anlaştık. Bir evvelki probleme da dönersek; Barış Akarsu benim için çok farklı bir yerdeydi. Lisedeyken bazen gittiğim yerlerde müzik söylerdim, genelde Barış’ın da söylediği müzikleri okurdum. Sonra Barış’ın kıssasını öğrenmeye başladım. Dedesinin ona söylediği kelam, benim dedemin kelamıyla aynıydı
*Neydi o kelam?
“Tek bir şey ol, en uygunu ol.” Hem müzik söylemeye merakım vardı hem tiyatrodaydım. Dedemi dinledim, yalnızca oyunculuğaodaklandım. Bu mesleği yapmak için tek başıma İstanbul’a geldim. Çok çabaladım, zorlandığım günler oldu. Yeri geldi sokakta kaldım. Çok iş değiştirdim ancak denemekten hiç vazgeçmedim. Barış da bunları yaşamış. Barış hayatımıza bir yarış programıyla girdi, ben de yarış programına katılmıştım. Fakat benimki yayımlanmadı. Seyahatlerimiz ortasında ne çok ortak noktamız olduğunu işin içine girdikçe anladım.
*Peki, iş karakteri canlandırmaya geldiğinde ne oldu?
Çok sevdiğim oyuncu koçu Bahar Kerimoğlu’yla çalışmaya başladım. 2.5 aylık bir sürecimiz oldu. Barış’ın dostlarıyla, ailesiyle görüştük. Onlardan Barış’ı dinlemek çok özeldi. İki ay kendimi konuta kapattım, dış dünyayla irtibatımı kestim. Her fırsatta görüntülerini izleyip ses kayıtlarını dinledim, hareketlerini, konuşma üslubunu ve yansılarını gözlemledim. Yatarken bile onun müziklerini açıp kulağımda onunla uyuyordum.
*Fragmanlardaki konser manzaralarında çok benzemişsin…
Sahne performanslarını ve konserlerini tekraren izledim, tek tek hareketlerine, mimiklerine çalıştım. ‘Islak Islak’ müziğinin konser çekimi sahnesi Amasra’daydı. Orada farklı bir hisle çıktım sahneye. Konserdeki seyirciler, o sahnede tekraren Barış’ı dinleyen Amasralılardı. Hepsi güya Barış’ı izlemeye gelmiş üzere heyecanlıydı, ben de çok duygusallaştım. Gözlerimi kapattım, ‘Haydi Barış’ dedim. O gün, o sahnedehissettiklerimi asla unutamam.
Otel odasında tek başıma ağladığım oldu
*Şarkıları kendi sesinden söylüyorsun. Şan eğitimi aldın mı?
Bahar’la çalıştığım devir, vokal koçum Murat Çekem’le de çalışmaya başladım. Hem şan derslerine hem de
Barış’ın müzik söyleyiş şekline çalışmaya başladık. Sinema içinde gitar da çalmam gerekiyordu. Taner Karakaya’yla çok ağır gitar derslerine başladık. Hepsini bir ortada ilerlettik.
*Barış Akarsu’nun hayat öyküsünde seni en çarpan ne oldu?
Barış’ın saflığı ve pak kalbi oldu. Çok başarılı, milyonların kalbinde yer edinmiş. Sesine esasen diyecek kelam yok lakin bir insanın karakteri ve ruhu bu kadar pak olamaz. Bir senede 250’den fazla konser vermiş, birçok yardım konseri, lösemili çocuklar için. Hatta geliri yardıma gideceği için kendi konserine bile bilet alıyor. Hakikaten fevkalade bir yürek. Beni düzgünlüğüyle vurdu.
*Ailesiyle görüştüğünü söyledin. Neler yaşadın?
Barış’ın kız kardeşi ve babasıyla daima iletişimdeydik. Birinci görüşmemiz sinema için yapılacak imaj değişikliğinden önceydi. Amasra’da oldukları için imajlı görüştük. Akabinde Barış Akarsu imajına bürünmüş halimleAmasra’ya gittim. Nesrin Abla (Akarsu’nun kız kardeşi) beniöyle görünce çok duygusal anlar yaşadık ikimiz de. Güya yıllardır onu tanıyordum.Sarıldık, ağladık, konuştuk.
*Afişte o kadar benzemiştin ki toplumsal medyada TT (trending topic-gündem) oldun. Kendini o denli görünce sen neler hissettin?
Saçlarıma mikro kaynak yapıldı. Öndeki dört dişim için Barış’ın fotoğraflarından 3D çizimle yapılan lamine dişler takıldı. Sonra yavaş yavaş fizikî olarak da o forma geçmeye başladım. Aynaya baktığımda tuhaf hissediyordum.
*Çekimler sırasında duygulandığın sahneler oldu mu?
Set süreci daima çok duygusaldı esasen fakat kimi sahneler çok sert geçti hepimiz için. Çekimden sonra otel odasına gidip tek başıma ağladığım vakitler oldu. Bilhassa Amasra’da beşerler beni Barış olarak görüyordu, “Barış Abi” diye sarılıp ağlayanlar oluyordu. Barış Akarsu’nun herkesteki yerini bir kere daha anladım.
Beş yıl berber çıraklığı yaptım
*Senin öykün Manisa’da başlamış. Çok yaramazmışsın. O denli demişsin…
Fazla hareketliydim. Arbede falan etmezdim lakin paten, kaykay, scooter her şeyi kullanırdım… Zati kısa müddet sonra çalışmaya başladım.
*Kaç yaşında başladın çalışmaya?
Üçüncü sınıftaydım, 10 yaşında.
*Ne iş yaptın?
Beş yıl berber çıraklığı yaptım.
*Çalışırken okumak sıkıntı olmadı mı?
Yaz tatillerinde çalışıyordum. İlkokulda başlamıştı oyunculuk isteğim. Babam tam bir sinema âşığıydı. Birlikte sinemaya giderdik. VCD’ler yeni çıkmıştı, bulabildiğimiz bütün sinemaları alıp izlerdik.
*Ailede sanatçı var mıydı?
Hayır, babam ayakkabıcıda çalışıyordu, annem mesken hanımı. Üç kardeşiz, Aytaç ve ben iki kardeş büyüdük. Yalın ben 25 yaşındayken doğdu. Çok hoş bir ailede yetiştim. Annemle babamın tartıştığını bilmem, duymadım.
*Oyunculuk nerede başladı?
Lise 1’de liseler ortası tiyatro yarışında ödül aldık. Konservatuvara girmekti hayalim lakin öğretmenim “Manisa Belediye Tiyatrosu’nda kal” dedi. Orada oynamaya başladım. Akabinde belediye tiyatrosuna girdim. Bir yandan da İzmir’de bir cast ajansına kaydoldum. Bir devir modellik yaptım. Bir müddet sonra artık Manisa’da büyüyemeyeceğimi anladım. O sırada ‘Türkiye’nin Artisti Sen misin?’ diye bir yarış programının yapılacağını duydum. İzmir elemelerine katıldım. Seçildim.
Cebimde 600 lira vardı
*Ve ver elini İstanbul…
O müsabaka hiç yapılmadı. İptal oldu.
*Eyvah!
2012 Nisan ayında aileme “Ben İstanbul’a gideceğim” dedim. Programın iptal olduğunu söylemedim. Cebimde 600 lira vardı. Aileme “Yardım istemiyorum, bu yola tek başıma çıktım ve her şeyi tek başıma yapacağım” dedim. Şayet kendimi kendime kanıtlarsam, herkese zati kanıtlamış olurum diye düşündüm.
*Ne yaptın İstanbul’da tek başına?
Gideceğim arkadaşımın mesken arkadaşı, birini daha istemiyormuş. Birinci gün sokakta kaldım. Sonra da bir halde önüme hoş beşerler çıktı, dertsiz ilerledim.
*Ailenin haberi var mı bunlardan?
Hayır. Onlar yarış programı başlayacak diye bekliyorlar. Bir yıl içinde 14 mesken değiştirdim. Bir tertip şirketinde çalışıyordum, param bitince ofiste kalıyordum gizlice.
*Bu zorlukları yaşarken bir gün olayların bu noktaya geleceğini iddia eder miydin?
Bunların olacağını hayal ettiğim için bu yoldaydım, benim için oyunculuk ismine ölmek vardı, dönmek yoktu. O yüzdenhiç vazgeçmedim.
*Hayatının kırılma noktası bir asansörmüş… Yanlışsız mu?
Evet. Bir PR ekibiyleorganizasyon işindeydik. Takımın suyu bitti. Ben alıp getireyim dedim. Bak, uygunluktan nasıl uygunluk doğuyor. Asansöre bindim. O sırada İrfan Şahin ve eşi de asansördeymiş. İrfan Beyefendi “Yakışıklıymış” dedi, ben durdum, teşekkür ettim. İrfan Beyefendi bana “Benim kim olduğumu biliyor musun” dedi. Hayatımda bir sorunun karşılığını vermek hiç bu kadar sıkıntı olmamıştı. “Kusura bakmayın” dedim. “Ben Kanal D’nin CEO’suyum, mail adresimi veriyorum, yaptığın işleri ya da hayat öykünü, eğitimini gönder” dedi. Ben de o sırada ‘Güneşi Beklerken’ için deneme çekimine girmiştim. Baht ağlarını ördü ve ben ‘Güneşi Beklerken’e dahil oldum. İrfan Bey’in hakkını ödeyemem. Bir hafta sonra da Ece Yörenç’le tanıştım, akabinde
o beni Kerem Çatay ile tanıştırdı.
*Kardeşin Aytaç (Şaşmaz) da oyuncu. Aranızda hiç kıskançlık yaşanmıyor mu?
Asla, tersine canından ve kanından biriyle bu yolda omuz omuza ilerlemek çok özel.
O benim hayatım
*28 yaşındasın. 1.5 yıldır evlisin. En parladığın devirde evlendin. Hiç tereddüt etmedin mi?
Herkes benden tereddüt etti, ben etmedim. Annem, babam bile başta güvenmedi bana lakin ben emindim. Zira çok âşıktım ve çok seviyordum.
*Eşin Hande (Ünal) ile nerede tanıştın?
Arkadaşımızın doğum gününde. Altı ay yalnızca arkadaştık. Ben Hande’ye “Seninle sevgili olursam evlenirim” dedim. Bir yıl sonra evlenme teklif ettim, çabucak ardından yazın düğünümüz oldu.
*Nasılmış evli olmak?
Çok hoşmuş, biz bütün olduk, aile olduk, hakikat evlilik aile olmak demek.
*Hande’ye olan aşkını nasıl anlatırsın?
Tarifsiz, benim için bir karşılığı yok onun zira bugüne kadar kimseye bu türlü ağır hisler hissetmemiştim. O benim hayatım.
*Ekranlarda âşık adamları canlandırdın, üstüne âşık oldun, evlendin. Neymiş aşk?
Ona baktığında nefesin kesiliyorsa ve kalbin saniyede 200 atıyorsa bence bu aşktır.