“Sanki bir anda komadan uyandım. Edebiyat dersindeydim. Üstelik artık 9. sınıf değil 11. sınıftım”, “Ergenlik, özgürlük, kuralsızlık, gezmek, tozmak demek biraz da. Fakat tam aykırısı oldu salgında”, “Okula döndüğümüzde dersler başladı. ‘Nasılsınız, neler yaşadınız?’ diyen o kadar azdı ki. Hâlâ odaklanamıyorum okula, yaşayamadıklarımı yaşamak istiyorum.”
Farklı sosyoekonomik şartlara sahip, farklı vilayetlerden ve okul cinslerinden 7-12. sınıf ortasındaki öğrenciler ve üniversiteli gençler, yaşadıklarını şöyle anlatıyor:
BOĞULUYORDUM
– Kırklareli’nde Anadolu lisesine giden 11. sınıf öğrencisi E.B:
“Depresifliğim arttı. Konutta, odamdaydım. Boğuluyordum. Uyanıyordum ‘Biri beni kurtarsın, kendi başıma yapamam’ diye düşünüyordum. 9. sınıfı uzaktan eğitimle bitirdik. 10. sınıfın birden fazla da o denli geçti. Yalnızca öğrencilerle temasta bulunan, ‘Nasılsınız?’ diye soran öğretmenlerin derslerine online bağlanıyordum. Resmen hiçbir şeye hevesim yoktu. 11. sınıf olarak okula döndüğümde birinci ders edebiyattı. Pat diye derse girdi öğretmen. Hâlâ üzerimde pandemiden kalma izler var. Okulda insanların birbirinin hızına bakacağı, hislerini anlayacağı şeyler yapılsa keşke. Okulda daha fazla toplumsal aktiviteler yapılabilse… Muhtaçlığımız var.”
“ORTALAMAM YÜKSELDİ”
– Adana’da yaşayan 12. sınıf öğrencisi G.A. uzaktan eğitimi verimli geçirdiğini, dersleri hiç kaçırmadığını ve daha faal olduğunu söylüyor ve devam ediyor:
“Ergenlik; özgürlük, kuralsızlık, gezmek, tozmak demek. Salgın nedeniyle bunun tam zıddı oldu. Zordu. Lakin uzaktan eğitim hoşuma gitti, ortalamam bile yükseldi. İnsanın yaşıtları kadar zorbalık yapan yoktur. Akran zorbalığını evvelden de yaşıyordum. Uzaktan eğitimde kimse kimseyi görmediği için rahattım. Yalnızlığa da alışmıştım. Okula döndüğümde anksiyete yaşadım. Derslere katılmakta zorlandım. Benimle dalga geçerlerse, rezil olurum diye derslerde konuşamadım. Kendime inancım yoktu, sorunun yanıtını biliyordum lakin cevaplayamıyordum. Arkadaşlarımla samimiyet kurmam bir periyodumu aldı.”
“O İMTİHANI KAZANACAKSIN!”
– Adana’da yaşayan 12. sınıf öğrencisi İ.A.:
“YAZMAYI BİLE UNUTMUŞUM”
– Kocaeli’nde yaşayan 14 yaşındaki Y.Ö. okulda hâlâ zorlandığını anlatıyor:
“Uzaktan eğitimden hiçbir şey anlamadım. ‘6. ve 7. sınıfta neler öğrendin, ne anladın derslerden?’ derseniz ‘Hiçbir şey’ derim. Çok bunaldım. Bunaldıkça aileme yansıttım. Ergenliğimin karantinada geçmesi kadar berbat bir şey olamaz. Bu eğitim yılının başında arkadaşlarımı özlememe karşın okula alışamadım. Sohbet edebilir hale gelmemiz vakit aldı. Derslere yoğunlaşamadım. Uzaktan eğitim boyunca hiç deftere not almadım. Telefonun not kısmına not almıştım. Yazı yazmayı unutmuşum.”