CHP’li Ali Haydar Fırat’ın sahibi olduğu Politikyol haber sitesi müelliflerinden Soli Özel bugünkü köşesinde CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’na yüklendi.
Soli Özel önümüzdeki seçimler için tartışılması gereken bahsin aday olabilir mi tartışmalarından evvel Kemal Kılıçdaroğlu’nun makamı hak edip etmediğinin olması gerektiğini söz etti.
Soli Özel’in “Kemal Beyin Adaylığı” başlıklı yazısı şöyle:
“Bartın’daki kaza denemeyecek ve denmemesi gereken, Sayıştay raporuna bakınca da yazgıyla filan teması olmayan iş cinayeti bu ülkedeki, devletin birtakım ögelerinin uğraşlarına karşın süregelen devletsizliğin, insafsızlığın ve vicdansızlığın bir yeni tezahürüydü. Daha evvelki maden facialarında alınan tavırları, yargı süreçlerini de bilince son faciaya verilen reaksiyonlarda ve kullanılan lisanda devletin ve onu yönetmekten sorumlu olanların madenlerde çalışanlara hangi gözle baktıkları, onların hayatına ne ölçüde bedel verdikleri bir defa daha anlaşılıyordu. Soma’da en çarpıcı biçimde görüldüğü üzere protesto etmeleri halinde vatan hainliğiyle de suçlanabilecek insanlardı maden personelleri. Hayatını kaybedenler parıltı içinde yatsınlar, hala göçük altında kalanlar da inşallah bir an evvel kurtarılırlar. Bu vesileyle Ümit Kıvanç’ın her vakit geçerli kalacak “16 ton” belgeselini de bir defa daha anımsatmak isterim. https://vimeo.com/541540338.
Bugün asıl tartışmak istediğim husus aslında Kemal Kılıçdaroğlu’nun anlamsız bulduğum, anlamsızdan öte zamanlaması açısından feci, içeriği açısından sıkıntılı, yapılış usulü açısından da yanlış bulduğum ABD seyahatinin akabinde onun mümkün Cumhurbaşkanı adaylığı.
“SORUMSUZLUK OLARAK GÖRÜYORUM”
Sonda söylenecek olanı başta söyleyeyim. Kemal Kılıçdaroğlu’nun önümüzdeki seçimlerde Cumhurbaşkanı olmasını yanlış, daha da ötesi ziyadesiyle riskli ve bu seçimlerin varoluşsal niteliğine uymayan bir sorumsuzluk olarak görüyorum. Kemal Bey’in Alevi olması benim açımdan onun bir diğer vakitte düşünülebilecek adaylığının en olumlu tarafı sayılabilirdi. Giderek Sünnileşen ve laik olduğu savındaki bir ülkede onun Cumhurbaşkanlığının, şayet kaygımız sırf kimlik problemleri olsaydı, sembolik açıdan değer biçilmez bir kıymet taşıyacağını düşünüyorum.
Ne var ki bu seçimlerdeki kaygımız ve tartışmamız gereken şey -oy alabilir mi alamaz mı tartışmalarına hiç girmeden- Kemal beyin bu makamı hak edip etmediği ya da en azından bu makama ulaşabilmek için gerekli niteliklere sahip olup olmadığı. Kendisinin efendi, uygun, yumuşak, anlayışlı, namuslu bir kişi olması seçim kampanyasını sürdürebilmek ve seçimi kazanmak için kâfi sayılamayacağı üzere bunun üzerinden bir siyasi tartışma yapmaya kalkmak bugünün Türkiye’si açısından bana nazaran anlamsızdır. Siyasi tarihimizin muhtemelen en namuslu siyasetçisi olan Bülent Ecevit’in başbakanlık devirleri bu ülkede yolsuzlukların alıp başını gittiği, ülkenin de yanlışsız dürüst yönetilemediği devirler olmuştur.
“PARAŞÜTLE İNDİĞİ GENEL BAŞKANLIK…”
Asıl bakılması gereken Kemal Bey’in bir bakıma paraşütle indiği genel başkanlık makamına oturduktan sonra yaşananlar, partisinin siyasi kimliğine ne katkılar yaptığı ya da yapmadığı, bugünkü büyük çabaya girerken partisine bir şevk, güç, “rant toplama sırası bize geldi” dışında bir iktidar hırsı zerkedip edemediğidir. Şiddetli ve sert geçecek bir uğraş için, partinin o çabanın gerektirdiği azme sahip olup olmadığı, “geliyor gelmekte olan” rehavetinin dışına çıkıp çıkamayacağı, bir örgüt olarak inandığı bir kıymetin, uğruna her şeyi göze alabileceği bir “dava”sının bulunup bulunmadığı bugünkü ortamda asıl sorulması gereken sorulardır.
Bunlara CHP’nin kendi içinde her mevzuda canla başla çalışan, bir kısmını şahsen tanıdığım pek çok kişiyi tenzih ederek öteki sorular da ekleyebilirim. CHP bir parti olarak dünyanın bugünkü haliyle ilgili 21. Yüzyıla uygun değerlendirmeler yapabilen, dünyaya söyleyecek kelamı olan, memleketler arası sistemde son 20 yıldır üst üste gelen krizlerin yol açtığı kabuk değişikliğinin niteliğini kavramakla kalmayıp özümseyebilmiş bir parti midir? CHP oligarklarının nitekim bu türlü bir sıkıntısı var mıdır? Yoksa şayet, neden yoktur? Türkiye için bir gelecek tasavvuru olmayan bireyler neden hala partide köşebaşlarını tutmaktadır?
CHP’nin üst üste yaşadığı ve kendisini destekleyenlere yaşattığı hayal kırıklıklarının, dijital sistemin iflası faciasının, Ankara’da kazanılmış bir belediye başkanlığı seçiminin çalınmasına seyirci kalınmasının, iki defa beğensek de beğenmesek de Cumhurbaşkanı adayı diye öne çıkardığı isimlere takviye vermemesinin hesabı verilmiş midir? Genel Liderin siyasi utanç tarihine kazınması gereken “anayasaya karşıt olduğunu biliyoruz lakin evet oyu vereceğiz” diyerek dokunulmazlıkların paspas edilmesine yeşil ışık yakmasının, anayasayı ve Meclis’i anlamsızlaştırmasının muhasebesi yapılmış mıdır? Kendisi bunun ayıbını nasıl taşımaktadır?
Bu partinin lideri son 11 yıldır Kemal Kılıçdaroğlu olduğuna nazaran kaybedilen tüm seçimlerin ve referandumların, referandumdaki hesabı sorulmamış “damgasız oy pusulası zarfı” rezaletinin, partinin kendi kıymetlerini yansıttığı düşünülebilecek ve topluma hitap edecek bir laik ve demokratik telaffuzun oluşturulmamasının sorumluluğu ondadır. CHP’nin toplumsal demokrat bir kimliğin gerektirdiği özellikleri taşıyan bir parti olamamasının, sınıfsal sorunları gündeme getirememesinin, bu ekonomik ortamda kitleye bunlar ülkeyi yönetebilir hissini yaşatamamasının, toplumu cezbedememesinin, kendi tabanını çantada keklik diye gördüğünden olsa gerek onları cesaretlendirecek, onlara umut aşılayacak rastgele bir telaffuz üretememesinin de.
Bunca mağlubiyete rağmen istifa etmemesini, CHP’deki çürümüş bir delege yapısını değiştirmek için kılını kıpırdatmamasını, parti içi demokrasi diye bir kederinin olmamasını dürüstlük, tevazu, demokratiklik üzere özelliklerle nasıl bağdaştırabileceğimizi pek anlayamadığım üzere 2019 belediye seçimlerinde gerçek adayları bulup onlara takviye vermesinin tüm bu sicili temizlediğini sanmıyorum.
ABD SEYAHATİNİN ZAMANLAMASI
Gelelim ABD seyahatinin içeriğine değilse de zamanlamasına. Bu seyahat sırasında Meclis meşum “dezenformasyon” yasasını tartışıyordu. CHP Genel Lideri birliklerinin başındaki bir kumandan üzere bu feci kanunun geçirilmesini engelleyecek bir çabayı gece-gündüz Meclis çatısı altında kalarak vermek, kürsüden gümbür gümbür bir konuşma yapmak yerine neden ABD’deydi? ABD ziyareti çok gerekliydiyse daha sonra neden yapılamazdı? CHP’nin ikinci Genel Lideri İsmet İnönü 1954 seçimlerinde 33 kişilik parti kümesiyle, DP’nin ezici çoğunluğuna karşı inanılmaz bir uğraş vermiş, iktidarı bunaltmıştı. Kemal Bey’in CHP’si böylesi bir kanunun oylamasında, kaybedileceği garantilenmiş bile olsa tam takım bulunmayı düşünemeyecek kadar eyyamcı, umursamaz ve sorumsuzdur.
Bu özellikler de fakat partisine siyasi güç veremeyen, ona gayret azmi aşılayamayan, misyon şuurunu partisinin her zerresine yerleştirmekte başarısız olmuş bir parti liderinin hanesine yazılabilir. Bu türlü bir siyasetçinin her türlü rezilliğin, usulsüzlüğün, şiddetin yaşanmasını beklediğim Başkanlık seçimi kampanyasını yönetmek için gereken niteliklere sahip olduğunu ben kendi hesabıma düşünmüyorum.
İktidar değişikliği isteyen birisi olarak bu niyetimde yalnız olmadığımı da sanıyorum.”