Babasını, erkek kardeşini ve annesini kaybeden Hayreddin Çağrı Ezerer (35), 6 yıl evvel memleketi Mersin’e dönüp burada bir çiftlik kurarak hayatını Torosların doruğunda devam ettirme kararı aldı. Arka arda yaşadığı kayıplar sonrası hayatını sorgulamaya başlayan Ezerer, “Madde ve mana ortasındaki ayrımı somutlaştırdı, yapamadığım şeyleri sorgulamama vesile oldu. Vefat bunun için çok güzel bir dinamo” diyor. Son olarak annesinin de vefatıyla, “Ölümün bu kadar yakın ve bu kadar gerçek olduğu bir dünyada keyifli olduğum hayatı yaşamak istiyorum” diyerek kendini yollarda bulan Ezerer, “Hayallerimin peşinden koşturmak istiyorum dedim. Toplumun başarılı olmanın çok kusursuz olduğu algısını çöpe atıp yalnızca başarılı olmanın, yola çıkmak olduğu algısını benimsedim ve buna nazaran adım attım” ifadelerini kullandı.
‘EVİMİ ONDA BİR FİYATINA İNŞA ETTİM’
Arazisini aldıktan sonra buraya bir mesken yapmak isteyen Ezerer, teklif istediği inşaat firmalarının yüksek fiyatları sebebiyle kendi meskenini kendisi yapmaya karar verdi. Konut üretimiyle ilgili hiç tecrübesi olmasa da internetten görüntüler buldu ve inşaat için gereken ekipmanları da toplayarak kolları sıvadı. O günleri, “Ev yapmam gerekiyor lakin para pul kalmadı, toprağa para harcadık” halinde anlatarak şunları söyledi:
“İnsan şayet bir şeyi hayal edebiliyorsa yapabilecek potansiyeli olduğu için hayal edebiliyordur. Ben de bu mottoda hayatımı yaşadım. Mesken için bir firmadan fiyat istedim, çok yüksek bir sayı söylediler. Bir halde barınmam gerekiyor. Ben de Google’dan mesken imali görüntüleri aramaya başladım. Lakin mesken yapmakla ilgili hiç tecrübem yok. Yabancı kaynaklardan da görüntüler bulmaya başladım, aşağı üst bir konutun nasıl yapıldığını başımda hiç deneyimleyemesem de oluşturdum. Aldığım gereç ve ekipmanların fiyatlarıyla, teklif aldığımız firmanın istediği parayı karşılaştırınca meskenin gereçleri, konut yapma ekipmanları dahil onda biri tuttu.”
Kendi konutunu yaparken pek çok macera da yaşadı. Evinin tabanın ve prizlerin yamuk olduğunu söyleyen Ezerer, “Şimdi hepsine baktığında büyük bir haz duyuyorum” diyerek başına gelenleri, “Evin yeriyle alakalı bir görüntü izliyordum. Herhalde bunu izleyen o kadar da bilgisiz değildir, tabanı dökerken terazi kullanılması gerektiğini bilir demişler lakin ben bilmiyordum. Ben döktüm ve mesken yamuk oldu haliyle. Uzun bir mühlet çayı ya da kahveyi silme doldurduğumda dökülüyordu. Bir de prizlerim yamuk. Ahşapları verniklerken, tiner karıştırmam gerekiyordu. Lakin pencereleri ‘açık bırakın’ demiyordu. Ben de yalnızca cerrahi bir maske takarak bu süreci yaptım lakin bir mühlet sonra meskenin içinde dans edip kahkaha atmaya başladım. Son bir işim kalmıştı, priz yerlerini açıp yatacaktım lakin prizlerin yerlerini de bu haldeyken açtığım için konuttaki tüm prizler yamuk” halinde anlattı.
‘4 AYLIK ÖMRÜ KALAN ÇOCUĞA PEYNİR YAPTIK’
Kendi kurduğu markasıyla şimdilerde sertifikalı organik tarım yapan Hayreddin Davet Ezerer, gayesinin aslında hayvancılık olmadığını lisana getirdi. Cebindeki son parayla, bir kiraz ve ceviz bahçesi satın alan Ezerer, “Yaz boyunca onların bakımını yapacaktım. En son cevizleri eylül ayı üzere hasat edip Ekvator’un başka kısmına geçip hayatıma orada devam edecektim fakat işler beklediğimden farklı gelişti” diye konuştu.
Bir gün bahçesinde otururken öyküsünün başladığını anlatan Ezerer, “O süreçte fizyoterapi yaptığım bir köylü ablamız zorla bana tavuk ikram etti. Onlar da ayaklarımın tabanında dolaşıyorlar. Ben de bilgisayarım da bir makale çeviriyorum” diyerek başından geçenleri şu sözlerle anlattı:
“Tam o sırada yürüyüş yapan bir eczacı ve hekim eşi geldi. Muhabbet derinleşince eczacı hanımefendi peruğunu çıkardı. Ben annemi yeni kanserden kaybettiğim için çok hassastım. Çok hoş bir şefkat, merhamet duygusu doğdu karşılıklı ortamızda ve benden tavuklarımın varsa birikmiş yumurtalarını istedi. Natürel ki çabucak verdim. Gerisinden onkoloji kısmındaki öteki arkadaşları ve eşinin doktor arkadaşları aramaya başladı. Ben bir anda akademik meslekten, Ekvator’dan, yelkenliden tavuk yumurtasının üstündeki gübreleri temizliyor halde buldum kendimi.”
“Arkasından tekrar çocuğu lösemiyle savaşan bir hanımefendi geldi. 4 aylık ömrü kalan oğlu için peynir rica etti. Alerjik tepki oluştuğu için hiçbir şey yediremiyormuş. İçindeki nitrat dokunuyormuş. Nitratsız da bir şey bulamamışlar. ‘Organik olması gerekiyor ancak gerçek olması gerekiyor’ dedi” formunda konuşan Ezerer, bunun üzerine çabucak gidip bir tane inek aldıklarını söyledi. “Güzel bir halde süt verene kadar besledik. Gerisinden 1,5-2 iki aylık süreçte kaşar peynir yapmayı öğrendik” diyen Hayreddin Davet Ezerer, “Vefatının son bir buçuk ayında çok şükür peynirini tostunun içerisinde yedirebildik” dedi.
’16 GÜN BOYUNCA MAHSUR KALDIM’
Kırsala taşındıktan sonra dağda 16 gün mahsur kalarak mevtle burun buruna geldiğine de vurgu yapan Ezerer, son 50 yılın en ağır kışında, 6 metrelik karda mevt kalım savaşı verdi. Aldığı dağcılık eğitimlerindeki bilgisiyle bir kar mağarası yaparak 6 saat buraya sığındı. Gibisi bir fırtınada bedeninin artık dayanamadığını ve hipoterminin son düzeylerinde bayıldığını anlatan Ezerer, yaşadığı zorluğu şöyle aktardı:
“Bilincim yerinde lakin hiçbir yerimi hissetmiyorum, karın içine düştüm. Orada ölsem çabucak donacağım. Ocak ayındaydık ve beni muhtemelen karlar eriyince mayıs üzere bulurlardı. Bir gün de depomun üstüne yağan çok kar sebebiyle depom yıkıldı ve köpeğim oranın altında kaldı. Jandarmaya telefon edip, ‘Köpeğim burada kaldı ancak yaşıyor. O göçüğe giriyorum. Şayet 15 dakikada bir rapor vermezsem bilin ki göçüğün altında kaldım. Köpeğimi bırakamam’ dedim. Oradan birlikte çıktık ve birbirimizi sarılmamız inanılmazdı. Bir defasında de ben donmak üzereyken beni ısırmasıyla kendime geldim.”
‘KÖYDE 5 KURUŞSUZ GEÇİNEBİLİRSİNİZ’
5 kuruşsuz dahi köyde geçinilebileceğine dikkat çeken Hayreddin Davet Ezerer, köylerde çok fazla yevmiyeciye muhtaçlık olduğunu ve yalnızca yol parasının gerekli olduğunu lisana getirdi. Köy hayatı yaşamak ya da hayvancılık yapmak isteyen birinin bin TL sermaye ile bile çok rahat bir formda kırsalda yaşayabileceğini söyleyen Ezerer, “Ancak hayali kendi işini yapmaksa bir arazi satın alabilir. Düzgün bir üretim yapabileceği arazinin dönüm fiyatı 50-60 bin TL’den başlıyor. Örneğin bir bayanın 3 dönüm toprakta üretebileceği ve para basabileceği pek çok eser var. Yalnızca üç dönüm arazi alacak parası olan bir insan dağın zirvesinde 4-5 ay dişini sıkarsa rahat bir biçimde para kazanabilir, üretim yapabilir ve hayatını lüks bir biçimde idame ettirebilir” dedi.
Lüks derken ne anlaşıldığını kıymetli olduğunun da altını çizen ve köydeki lüks kavramından kelam eden Ezerer, “Bizim dağın zirvesindeki en büyük lüksümüz gökyüzü. Bir at binmek, bir tavuğun ayağına batan dikeni çıkartmak. Yani dağın zirvesinde konfor alanlarının ismi değişiyor. Orada çalışmak için yaşamıyorsun” diyerek hislerini paylaştı:
“Günde 10 sefer gübre temizliyorsunuz lakin o koku en makus ihtimalle 15 dakikalık bir duşla geçiyor. Merhum annem sıkıntısı ki ‘Sine sineye geldiğin insanlara dikkat et.’ Zira insan gönül gönüle geldiği vakit karşısındakinin gücünü olduğu üzere alabilir. Şayet makus bir insansa duş alsan da, yüz gün uyusan da o içindeki yorgunluk ve kir geçmiyor. Hasebiyle hiçbir imkanı yoksa bin TL bir sermaye ile çok lüks bir hayat yaşanılabilir. Şayet bu kişi erkekse, ona da gerek kalmayabilir. Büyük çiftliklerde konaklama ve yemek dahil bir maaş sistemi var.”