Ulaştırma Bakanı methiyenin daniskasını patlatmış. Tepe yapmış…
Demiş ki: ‘Sayın Cumhurbaşkanı’na Türkiye yetmiyor, dünyayı yönetiyor’
Yönetiyor mu?
Yönetmeye mi soyundu?
Yönettiğini mi zannediyor?
Dünyayı yönetip yönetmediği tartışılır. Ancak şu gerçek; dünyayı yönetmeğe soyundu…
Bu yüzden Türkiye halde ya!…
Türkiye bana yetmiyor dedi, Ortadoğu’yu dizayn etmeye kalktı, Araplara taraf vermeye soyundu. Etrafı, medyası ve alkışçıları ‘oyun kurucu ülke olduk, emperyal devlet olduk, kelamı dinlenir ülke olduk, dünyanın gıptayla baktığı vizyon sahibi önderimiz var’ telaffuzuyla koltuklarını kabarttı…
Methiye yarışı başladı. Bu gazla…
Macron’a ‘zihinsel noktada tedaviye gereksinimi var’ diye fırçayı bastı…
Merkel’i Naziler üzere davranmakla suçladı…
Hollanda idaresine ‘bunlar faşist, bunlar Nazi kalıntısı’ diye bağırdı…
Ortadoğu malumunuz…
Mısır’da Sisi tu kaka. Suriye’de Esad katil. Irak idaresi mezhepçi. BAE darbecilerin işbirlikçisi, Suudi Arabistan gazeteci katili. Yunanistan’ı defterden sildik.
İsrail?
O ezeli düşman. Terör devleti…
Erdoğan sonlarımız dışına bu türlü çıktı. Dünyayı yönetmeye bu türlü kalktı. Yahut dünyayı bu türlü yönetmek istedi, bütün ülkelere ayar vermeye çalıştı. Bunu yaparken Türkiye’nin ayarı bozuldu.
Türkiye’nin ayarını bozdu demek daha yanlışsız olur…
‘Ne yaparsam gerçek yaparım. Millet ardımda. Seçimi kazandığıma nazaran kimse itiraz etmeyecek, herkes sözümü dinleyecek, yaşantısını buna nazaran ayarlayacak. Bunu karşı çıkan mille iradeye karşı çıkmış olur. Bana karşı duran devleti karşısına almış olur’ anlayışını ülkeye yerleştirmeye çalıştı.
Dışarıda kelamı dinlenen lider…
İçeride itaat edilmesi gereken Reis…
Çizilen portre, biçilen elbise buydu…
Sonuç?!…
İçte de dışta da sözün tam manasıyla fiyasko. Büyük yıkım, büyük savrulma…
İçeride fakirlik diz uzunluğu. Beşerler geçinemiyoruz diye feryat figan halinde. Dolar aldı başını gidiyor. Enflasyon üç haneye merhaba dedi. Enflasyonla büyüme gayreti yavaş yavaş düş kırıklığına dönüşüyor. İşsizlik desen tek haneye inmiyor. Esasen büyüsek ne olacak ki… Buna hormonlu büyüme, balon büyüme, yoksullaştıran büyüme diyorlar…
Türkiye’nin göçmen cenneti, göçmen yarımadası, göçmen deposu olması da cabası…
Uzatmayayım… Dar bir küme dışında herkes mutsuz, herkes geçecekten umutsuz, herkes öfkeli. Gallup’un 116 ülkede yaptığı anket sonucunu görmüşünüzdür. Türkiye en öfkeli en gerilimli, en az gülümseyen, hayattan en az keyif alan ülkeler listesinde birinci sıraları kimseye bırakmadı.
En öfkeli ülkeler listesinde Irak birinci Türkiye ikinci. Hayattan en az keyif alan ülkeler sıralamasında Lübnan birinci Türkiye ikinci. En az gülümseyen ülkeler listesinde Türkiye birinci.
Bu halde nasıl gülelim ki…
Bir gün evvel rastgele bir şeye gülümsediniz mi yahut kahkaha attınız mı sorusuna en fazla hayır Türkiye’den çıkmış!..
Memleket yangın yerine dönmüşken biri rastgele bir şeye gülse kahkaha atsa valla meczup derler!..
İçeride durum bu, dışarıda ise geri vitese taktık. Vakti geriye sayıp ilgileri beş yıl, on yıl önceye çevirme uğraşı içindeyiz.
Fırça atmayı bıraktık zaruretten gül atıyoruz.
Zaruret parasızlık!..
Cemil Çiçek dış problemler konuşulurken demiş ki; ‘siyasette adama kirlettiği testiden su içirirler’
Fazla kelama gerek yok. Çiçek sıkıntıyı tek cümlede anlatmış.