Karar gazetesi müellifi Taha Akyol bugünkü “Akşener’in çıkışı” başlıklı yazısında Altılı Masa’ya önderilerde bulundu.
Seçimi kazananın ağır meseleleri üstleneceğini kaydeden Taha Akyol, “Turgut Özal’ın 24 Ocak 1980 ıslahatları üzere, Kemal Derviş’in 14 Nisan 2001 ıslahatları üzere bir ıslahat fikri yalnızca Altılı Masa’da var.” dedi.
Taha Akyol, “Altılı Masa sıradan bir koalisyon üzere değil, Türkiye’yi ağır krizden çıkarmak ve olağan “eksen”ine tekrar yerleştirmek için ahdetmiş muhakkak müddetli bir ıslahat takımı üzere davranmak zorunda.” sözlerini kullandı.
Taha Akyol’un yazısı şöyle:
“Altılı Masa’da açığa vurulan yahut vurulmayan problemlerin yaşanması bir bakıma kaçınılmaz. Nihayet birbirine rakip altı parti… Problemler erken konuşulur ve çözülürse hem seçime düzgün bir imajla girerler, hem iktidara gelirlerse yüklenecekleri çok ağır meseleler konusunda evvelce uzlaşmış, yol haritalarını hazırlamış olurlar.
Ülkenin buna gereksinimi var.
“Kılıçdaroğlu’nun vebali” başlıklı yazımda, seçim kazanılırsa bunun bir CHP iktidarı değil Altılı Masa iktidarı olması ve “her türlü partizanlığı bırakıp idealistçe, vatanseverce” davranarak ıslahatlara girişmek gerekeceğini yazmıştım.
Aksi halde partiler ortasındaki tansiyonlar, seçimleri kazansalar bile iktidarda çok daha büyür. Bunun ispatı tarihimizdeki arbedeli koalisyonlardır. Bundan sakınmak, önlemlerini evvelden almak gerektiği açıktır.
‘MASA NOTER DEĞİL’
Sadece ÂLÂ Parti değil, görüştüğüm Gelecek ve Deva Partililerde de CHP’den yükselen birtakım dayatmacı açıklamalara, parti sözcülerinin TV’lerdeki konuşmalarında ortaya koyduğu ‘üsttenci’ tutumlara reaksiyon vardı.
İktidar olunursa ülkenin nasıl yönetileceğini, idarede Masa’nın rolünü belirleyen “yol haritası”nın ve düşünülen ıslahatların ana çizgilerini belirtecek “program”ın gecikmesi de rahatsızlık yaratıyordu.
CHP Genel Lider Yardımcı Bülent Kuşoğlu’nun “Kılıçdaroğlu aday olmazsa masa dağılır” diye konuşması bardağı taşıran damla oldu.
Meral Akşener’in, Fatih Altaylı’ya yaptığı açıklamadaki şu cümlesi, her şeyin özeti üzeredir:
“O masa noter değildir! Kemal Beyefendi adaylığını söyleyebilir, orada sorun yok. Başka arkadaşlarımız da söyleyebilir, öbür insanların da ismi gelebilir. Tartışılır, karar verilir.”
Akşener’in kelamları tekrar bir sağ-sol tansiyonu midir? Hayır değildir, iktidar olunursa nasıl davranılacağına dair bir etik telaşının tabiridir. Cumhuriyet’de Orhan Bursalı’nın yazdığı üzere, “Partiler masada eşittir diyeceksin, ancak Kılıçdaroğlu’nun peşinen onaylanmasını isteyeceksin. Elbet ki etik değil.”
Etik olmadığı için de inanç sarsıcı.
“HÜRRİYET MİSAKI’
Akşener, CHP içinden yahut dışından köşe ve ekranlarda yapılan bu cins açıklamaları “keşmekeş” olarak niteledi. Bu türlü bir imgeyle, AK Parti’den kopmuş merkez sağ yüklü seçmen kitlesine itimat vererek seçim kazanmak mümkün olmaz esasen.
Bilhassa reaksiyon çeken iki hal: Biri HDP’yi Masa’nın 7. bileşeni haline getirmek isteyenlerin UYGUN Partiyi maksat alması… Öbürü laiklik konusunda 28 Şubat dili…
Halbuki asıl teröre karşı ara koyamadığı ve işbirliği yapılabilir bir ‘Türkiye partisi’ haline gelmediği için HDP’yi eleştirmek lazımdı. Dahası, HDP’yi 7. bileşen üzere gösteren şahsen Erdoğan’dır, emeli da belirli.
Din ve vicdan hürriyeti konusunda da artık ihtilal tarihine değil, kozmik hukuka bakmak gerektiği de apaçık belirlidir.
Bugünkü otoriter iktidar hakkında Akşener’in “1938’ler ve 1945’lerin Türkiye’sindeyiz” diyerek “Hürriyet Misakı” vurgusu yapmasını değerli buluyorum:
“Nasıl DP 1947’de Hürriyet Misakı yayınladıysa, bugün Altılı Masa o Hürriyet Misakı’nın bir manzarası, kesimidir.”
1947’deki Hürriyet Misak’ı Türkiye’ye büyük ufuk açmış lakin onun yerini sonradan güç zehirlenmesinin alması da facialara sürüklemişti.
ALTILI MASA’NIN İŞİ
Önümüzdeki kaideler olağanüstü ağırdır. Cumhurbaşkanı Erdoğan hâlâ hem “faizi daha da indirmek”ten, yani TL’nin kıymetini düşürmekten hem de “enflasyonla mücadele”den yani TL’nin satın alma gücünü artırmaktan bahsediyor!
Bozulmuş makro istikrarlar, tüketilmekte olan kamu kaynakları, 25 milyar dolar net rezerve karşılık 180 milyar dolar kısa vadeli borç ödemesi, faizi ana parayı geçen borç dağları, dış siyasette Yunanistan’a cüret veren yalnızlık…
Seçimi kim kazanırsa bu çok ağır problemleri üstlenecek. Turgut Özal’ın 24 Ocak 1980 ıslahatları üzere, Kemal Derviş’in 14 Nisan 2001 ıslahatları üzere bir ıslahat fikri yalnızca Altılı Masa’da var.
Altılı Masa sıradan bir koalisyon üzere değil, Türkiye’yi ağır krizden çıkarmak ve olağan “eksen”ine tekrar yerleştirmek için ahdetmiş belli vadeli bir ıslahat grubu üzere davranmak zorunda.
Aday kim olursa olsun, asıl idare stili ve programda uzlaşarak başarmaya mecburlar. Ahlaki ve vatani bir mecburiyet…”