Cumhuriyet gazetesi muharriri Barış Terkoğlu, bir devir ABD’de yargılanan Halk Bankası’nın eski Genel Müdür Yardımcısı Hakan Atilla ile gerçekleştirdiği röportajı köşesine taşıdı.
Son devirlerde rüşvet tezlerinde ismi geçen Ali Fuat Taşkesenlioğlu’nun kendisi hapisteyken Bank Asya’nın başında olduğunu söyleyen Hakan Atilla, yargı sürecinde bankanın hususa dahil olmadığını ve kendisini yalnız bıraktığını söyledi.
Terkoğlu’nun yazısının ilgili kısmı şöyle:
‘Türkiye Sedat Peker’in savlarını konuşurken benim aklımda o vardı. Bir vakitler “kahraman” ilan edilerek uçak kapısında karşılanan Mehmet Hakan Atilla’dan kelam ediyorum. Halkbank’ın genel müdür yardımcısı iken ABD tarafından haksız bir formda yargılanmış, cezalandırılmış, iki yıldan fazla mahpusta kalmış, nihayetinde Türkiye’ye sınırdışı edilmişti. Tıpkı yıl, 21 Ekim 2019’da, Borsa İstanbul’un genel müdürü oldu. Fakat, burada da uzun durmadı. 8 Mart 2021’de istifa etti.
Şimdi nereden aklına geldi diyeceksiniz…
Hakan Atilla, İstek Sarraf davasında uğradığı haksızlığı, ABD hapishanelerinde geçen günlerini anlatan bir kitap yazdı. Kitabı kâh gülerek kâh hüzünlenerek okudum. Açıkça yazmıyordu lakin kitabın içeriğinde Atilla’nın kırgınlığını hissettim. Güya Halkbank, kendi yöneticisini yalnız bırakmıştı.
Dönemin Halkbank genel müdür yardımcısı Atilla’nın, ABD’ye yaptığı ve tutuklandığı iş seyahatinde, genel müdürü Ali Fuat Taşkesenlioğlu olunca, yıllardır susan Atilla’ya “Konuşmak ister misiniz” dedim. O da kabul etti. İşte o an, madalyonun öbür yüzü göründü.
Atilla bugün Çeşme’de sakin bir hayat yaşıyor. ABD’de “İtirafçı ol” baskılarına, “Ben kabahat işlemedim” diyerek direnen Atilla, güya yaşadığı çileli günlerin acısını çıkarır üzere toprak ve denizle ilgileniyor. Ancak, beton ve demirin arkasında geçen o günler, aklının içinde bir yerlerde duruyor.
‘Taşkesenlioğlu üzerine düşeni yapmadı.’
www.cumhuriyet.com.tr
“ABD’ye gönderilişinizin bir kumpas olduğu muhasebesini yaptınız mı” diye açıkça sordum. Yanıtı enteresandı:
“Elbette yaptım. İki sıkıntı var. Bir, benim oraya gidişim bono ihracı ile ilgili olduğu için bu süreci piyasa belirliyordu. Bankanın süregelen işiydi. Gidişim de olağandı. Haliyle, bunun ince bir formda planlanacağını düşünmüyorum. Fakat ikincisi, benim ABD’de olduğumu, birilerinin oradaki irtibatlarına iletmiş olma ihtimali var. Elinizde evrak, bilgi var mı derseniz, yok. Lakin düşündünüz mü derseniz, evet düşündüm”
Atilla, ABD’ye girerken değil, dönüşte tutuklanmıştı. Haliyle bu süreç, tahminen de o ABD’ye girdikten sonra hazırlanmıştı. O da bu fikirdeydi: “Eğer evvelden hazırlık olsa ABD’ye indiğim üzere tutuklanırdım. Orada olduğum öğrenildikten sonra harekete geçildi. Dönüşüme yetiştirdiler. Bana ilişkin olmayan bir ses kaydını münasebet gösterip tutukladılar. Beni tutukladıktan sonra da gerisini hazırladılar”
‘Avukat bile tutmadılar…’
Peki, Hakan Atilla, hapisteyken Halkbank idaresiyle fikir ayrılığı yaşadı mı? Bankanın o dönemki genel müdürü, Bank Asya’dan transfer edilen Ali Fuat Taşkesenlioğlu olunca, bu soru kritik hale geliyordu:
“Evet yaşadım. ABD’de hukuksal süreçler Türkiye’den farklı işliyor. Bankanın, savcılık evresinde, şimdi iddianameye dönüşmeden adım atmasını ve bu işi kapatmasını istedim. Davaya dönüştükten sonra mahkemede savunma yapmak kolay değil. Benimle tıpkı fikirde değillerdi. Kendisine avukat bile tutmadı banka. Ben Hakan Atilla olduğum için tutuklanmadım. Halkbank yöneticisi olduğumdan tutuklandım. Şunu beklerdim; banka öne çıkıp, ‘Muhatap biziz, o değil’ demeliydi. Banka bunu yapmadı. Şayet yapsaydı, biz bu noktaya gelmezdik. Dedim ya, kendisine avukat bile tutmadı banka”
‘Delil ve şahit takviyesi yok.’
Atilla’nın kelamları şaşırtıcıydı. Anlattığına nazaran banka idaresi, güya kendisi değil, bir çalışanı ilgisiz bir hatadan yargılanıyormuş üzere davranıyordu. “Ya sizin avukatınız?” dedim Atilla’ya. Meğerse o da karışıkmış: “Benimle ilgilenen iki avukat oldu. Biri ABD’de beni savunan avukat. Onu banka planlamadı. Tesadüfen, tutuklandığım gün elçiliğin gönderdiği avukattı. Öteki de beni tanıyan, Türkiye ile irtibatımı sağlayan Türk avukattı. Banka onların yalnızca fiyatını ödedi. Lakin bu Halkbank’ın işini yaptığı manasına gelmiyor. Süreci sahiplenen bir hukuk gayretiyle bu iş iddianameye bile dönmeyebilirdi. Kurumsal olarak sahiplenilmemenin kırgınlığını yaşıyorum.” Üstelik daha da beteri varmış: “Halkbank’ın tavrı yüzünden savunma da yapamadım. Bankadan savunmamı destekleyecek şahitler istedim. Müsaade etmediler. Savunmam için kanıtlar talep ettim. Kullanmama müsaade vermediler. Bu nedenle düzgün savunma bile yapamadım. Alışılmış ki kırgınım”
‘Ne sıfatı vardı da geldi.’
Atilla, Ali Fuat Taşkesenlioğlu’nun kararları ve süreç idaresi için “basiretli olmadığı kesin, en hafifinden vizyonsuzluk” tespitinde bulunuyor. İşin ilginci, Taşkesenlioğlu’nun sonrasında Halkbank’taki vazifesinden alınmasını da kendi yaşadıklarına bağlıyor. Haliyle sordum, nasıl oldu da Taşkesenlioğlu, Bank Asya’dan, bir günde Halkbank’ın başına geldi? Atilla tanıklığını anlattı: “Hangi vasfı değerlendirildi de bu misyona getirildi ben de merak ediyorum. Bir arada çalıştık. Bankaya katkı sağlayacak tek bir şey yaptığını görmedim. Ne sıfatı vardı da genel müdür oldu anlayamadım. Tahminen kendisini atayan imzayı atan Ali Babacan biliyordur. Problem daima Sarraf’a indirgendi. Meğer Halkbank, o günlerde yurtdışı operasyonları muvaffakiyetle yönetiyordu. Memleketler arası firmalara da hizmet ediyordu. Bu durum birilerinin işine gelmemiş olabilir. Atanacak kişinin kimi özellikleri karşılaması gerekirdi”