Murat Öz, 2019’da Manş Denizi’ni geçmeyi amaç olarak belirlediğini ve Kamil Resa Alsaran’ın antrenörlüğünde çalışmalara başladığını anlattı.
Antrenmanlarını, İstanbul ve Çanakkale boğazlarında yaptığını belirten Öz, “Araya Kovid-19 salgını girince süreç biraz uzadı. Takım olarak ağır bir tempoda hazırlandık. İstanbul Bebek açıklarında akıntı, Maltepe’den Burgazada ve Heybeliada’ya ise uzun yüzme idmanları yaptım.” diye konuştu.
50 BİNE YAKIN KULAÇ ATTI
Öz, gerekli koşulların oluşmasıyla 11 Eylül’de, saat 00.30 prestijiyle Manş Denizi’nin en dar yeri olan İngiltere’nin Dover Boğazı’ndan yüzmeye başladığını lisana getirerek, yaşadıklarını şöyle aktardı:
“Dalgalı bir deniz vardı. Deniz suyu sıcaklığı 17-19 derece ortasındaydı. 6 saat dalgalı denizde yüzdüğüm için sol omzum çok yıprandı. İki saatte bir aldığım kuvvetli ağrı kesicilerle 14 saat 16 dakikada parkuru tamamladım. İki kıyı ortasındaki ara kuş uçuşu 34 kilometre fakat metcezir nedeniyle 62 kilometre yol almak zorunda kaldım. Amacımız 12 saat 38 dakikada bitirmekti. Akıntı bizi o denli bir attı ki maksadımızdan uzaklaştık. Son 3 saat hiç durmadan dakikada 60 kulacın altına düşmeden bitirmeye çalıştım. Sonuçta 50 bine yakın kulaç atıp, 62 kilometre yüzdüm. Parkur Fransa’nın Wissant bölgesinde sona erdi.”
YENİ AMAÇLAR BELİRLEDİ
14 saat 16 dakika yüzdükten sonra ulaştığı Wissant’ın güneyindeki kıyıda kendisini güneşlenen insanların karşıladığını belirten Öz, Manş Denizi’ni yüzerek geçme amacını gerçekleştirdiği için çok keyifli olduğunu söyledi.
Manş’ı ferdî olarak geçen 16. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmanın gururunu yaşadığını söz eden Öz, yeni maksat olarak kendisine evvel Türkiye’deki birkaç su parkurunu, akabinde da dünyanın çeşitli bölgelerindeki uzun aralıkları belirlediğini lisana getirdi.
“HİÇ YILMADI, ZORLANDIĞI ANLARDA ŞİKAYETÇİ OLMADI”
Antrenörü Alsaran da Murat Öz’ün Manş’ı geçen Türk yüzücüler ortasında en yüksek metcezirde yüzen kişi olduğunu belirterek, şöyle konuştu:
“Bu çok yüksek akıntılara karşı gelip yüzmek demek. Aslında bu tip metcezirde kimseyi yüzdürmüyorlar ancak biz mecburduk. Zira tek günümüz vardı. Murat eski bir su topçu olarak çok güçlü ve sağlam olduğundan, sıkıntı akıntıları yenip hoş bir dereceyle Manş Denizi’ni geçti. Babası Münci Beyefendi de teknedeydi. Oğluna çok büyük takviye verdi. Bu ortada, su topundan arkadaşı Emrah Nikerel tüm süreçte ve yüzme gününde en büyük destekçisi olup benim işimi de kolaylaştırdı. Murat, yüzme esnasında hiç yılmadı, zorlandığı anlarda şikayetçi olmadı. Yalnızca yapması gerekeni yapıp kulaç attı. ‘Ne kadar oldu ne kadar kaldı? Amma da zormuş.’ demedi. Şükürler olsun tüm aksilikleri aşıp maksadına ulaştı.”