Bursa’nın Nilüfer ilçesi Görükle Sakarya Mahallesi’ndeki dairesini 2020 yılında Kamuran Pınar Acar‘a kiralayan Aydın S., kiracısının hiç ödeme yapmaması üzerine avukatı Batuhan Arısoy aracığıyla mahkemeye başvurdu. Bursa 4’üncü İcra Hukuk Mahkemesi, konutun tahliyesine karar verdi. Kararın akabinde konuta giden icra takımı, içerisinin çöple dolu olduğunu gördü. 22 Temmuz günü paklık için meskene gelen belediye takımları, kapısı kilitli olan çöplerle dolu odada Kamuran Pınar Acar’ın yeğeni C.M.A.’yı bitkin ve yarı baygın halde buldu. Yaklaşık 1 yıldır odada tutulduğu kestirim edilen çocuk, hastaneye kaldırıldı.
Kendini ‘annesi istemedi’ diye savundu
Olayın akabinde gözaltına alınan, sözünde “Yeğenim anneannesi ile bir arada kalıyordu. Annem öldükten sonra kent dışında yaşayan kardeşim ile bağlantı kurmaya çalıştım. Ama annesi çocuğu istemedi. O yüzden çocuğu yanıma aldım. Annesi istemediği için yeğenime ben bakıyordum. Kardeşimin çocuğunu kabul etmesi için de vakit zaman bağlantı kurup, ikna etmeye çalışıyordum” diyen Kamuran Pınar Acar tutuklandı.
Annesinden alındı
Oğlunun kardeşinin yanında olduğunu öğrenince Bursa’ya gelen Yasemin Acar, C.M.A’yı alarak Antalya’ya döndü. Küçük çocuk daha sonra Antalya Aile ve Toplumsal Hizmetler Vilayet Müdürlüğü’nce müdafaa altına alındı. Rahatsızlığı nedeniyle ise Akdeniz Üniversitesi Tıp fakültesi Hastanesi’ne yatırıldı.
Dr. Enis Koçak
Anneannesine refakat ediyordu
Bursa’da Çekirge Devlet Hastanesi’nde Kardiyoloji Uzmanı olarak vazife yapan Dr. Enis Koçak, C.M.A’yı kendisini ve hastanede çalışan birçok çalışanın çok âlâ tanıdığını söyledi. C.M.A’nın 3 yıl öncesine kadar kalp hastası olan ve daha sonra hayatını yitiren anneannesiyle hastaneye gelip ona refakat ettiğini açıklayan Uzman Dr. Enis Koçak, şöyle konuştu:
“Anneannesi Asuman Hanımı kalp hastalığından ötürü 2013 yılından itibaren takip ediyordum. Kan sulandırıcı ilaç kullandığı için yaklaşık 20 günde bir denetime çağırıyorduk. Vefatından yaklaşık 1,5 yıl evvel 6 yaşlarında ismini bize Cemal olarak tanıttığı torunuyla gelmeye başladı. İsmi C.M.A imiş. Anneannesini son vakitlerinde denetimlere daha sık olarak çağırmaya başlamıştık. C.M.A., anneannesiyle gelirken içeri biraz erken girer, bizimle sohbet ederdi. Bilgisayarla oynardı. Asuman Hanım’ı acil servise tetkik ve tedavi için gönderiyorduk. C.M.A., anneannesini acil servise götürerek sonuçlar çıktığı vakit bizim yanımıza getiriyordu. Hatta sonuçlara ikimiz birlikte bilgisayardan bakıyorduk. C.M.A.’nın bir özelliği vardı. Geldiğinde ben daima kalem ya da çikolata üzere bir armağanlar veriyordum. Fakat anneannesinden müsaadesiz hayatta kabul etmezdi. Kesinlikle anneannesinden onay alıyordu. Bu halde C.M.A.’yı yakından tanıma fırsatı buldum. Onun son halini görünce çok üzüldük.”