Nihat Doğan katıldığı programda hayatıyla ilgili açıklamalarda bulundu. Doğan, “Hayat olgunlaştırıyor. Yanılgılarımız oldu, yanlışlarımız oldu, magazinsel bağlantılarımız oldu, kırdığım kırıldığım oldu. ND sineması benim hayatım diyordum. O sinemada istemediğim şeyler oldu. Sayın İbrahim Tatlıses ile kavgamız oldu. Sonuçta 3 kuruşluk bir dünya…” dedi.
“Necip Fazıl’ın hoş bir kelamı var. “Ben geçmişimi dürdüm, büktüm, çöpe attım. Çöpü karıştırmak köpeklerin işidir” diyeceğim çok ağır olacak. Bu hayatta görmediğim hiçbir şey kalmadı. Mesleğimde yaşamadığım hiçbir şey kalmadı. Yalnızca bir tek evlat hasretim vardı. Annem ‘torun hasretim var’ diyordu. Daima ‘sana kız bulduk’ diyordu.”
“Ablamın 2. yılıydı 1 hafta evvel. Benim için çok değerliydi. Ablam hiçbir şey görmedi. Garip geldi, garip gitti. Kardeş acısı çok zormuş. Allah kimseye yaşatmasın. Ben bu türlü bir acı görmedim, duymadım. Ciğerimden modül koptu. Ne vakit beni görse karpuz isterdi. Abla diğer bişi iste elbise iste, ayakkabı iste derdim. ‘Yok karpuz yeter’ kaygısı.”
“BEN ONUN HAYRANIYIM”
“Arezu bizi izliyor şu anda. ‘Nihat Doğan’ın hayranı’ yazmışlar. Ben onun hayranıyım. O beni tanımıyordu. Evliliğe götüren de beni tanımamasıydı aslında. Onu bir restoranda gördüm. Masa değiştirdi, ben de değiştirdim. Kalktı giderken peşinden gittim. ‘Tanışabilir miyiz’ dedim. Benim gülüşüm de onun güzeline gitmiş. ‘Tamam’ dedim. Otoparka kadar konuşarak gittik. Türkçe de bilmiyor anam. Nasıl konuşacağız, numarasını nasıl isteyeyim. Bir numara verdi lakin o da değişik. Öteki diğer beşerler çıkıyor. Çift sıfır koymamışız. Sonra bir halde buluştuk. Adımı da diğer söyledim. Ahmet dedim. Restorana gidiyoruz. ‘Nihat Beyefendi merhaba’ diyorlar. Daima tanınınca öbür yerlere gidelim dedim. 2 ay bu türlü geçti. Millet gelip fotoğraf çektiriyor. En son bir kız gelip fotoğraf çekince ‘neden bu kız seni sarılıp öpüyor, yanında ben varım’ dedi. O vakit mecbur kaldım kendimi tanıttım. Söylemez olaydım. Her şeyi inceledi. Çok sıkıntı durumda kaldım.”
“3 ay flört durumumuz oldu. Sonra İran’a gittim. Annemle birlikte hem de. Ailesinden istedik. Kızı aldık geldik. Dini nikahımızı da kıydık. Gelir gelmez resmi nikah için de gün aldık. Bu sefer yengem ağır bakıma alındı, vefat etti. Düğün yapamadık. Erteledik.”
“HÜNGÜR HÜNGÜR AĞLADIM”
“Sonra bebek sürpriz yapınca. Bekleyemeyiz dedik. Her gün beni arıyor ‘Bugün Yemek yiyelim’. Ben de stüdyodayım. Bugün, yarın diyorum. En sonunda ‘Ya bugün yemek yenecek ya da ben İran’a gidiyorum’ dedi. O gün yemeğe çıktık. Bebek ayakkabısı getirmiş yanına. ‘Bu ne’ dedim. ‘Ben hamileyim’ dedi. Salya sümük ağladım. 5 kilo aldım. Daima yemek yiyorum. Gecenin bu yarısı canım bunu istedi, şunu istedi.”
“Anneme söylemesi için Ablama söyledim. ‘Ayıp ben söyleyemem’ dedim. İnanmadılar. Sonra anneme söyledik bir biçimde. Çok memnun oldular.”
“KALBİNİ DUYDUĞUM AN…”
“Bodrum’daydık. Bir arkadaşım ‘benim hanımın tabibine gidelim’ dedi. ‘Çocuğun kalbini dinleyelim’ dediler. ‘Çocuğun kalbi mi var, oluşmuş mudur’ dedim. Ben hala algılayamıyorum. Annelik bu yüzden kutsal. Biz lakin onu getir, bunu götür hizmetçiyiz. Kalbini duydum, salya sümük ağlamaya başladım. O an birtakım şeylerin farkına vardım.”
“OĞLUM OLACAK”
“Ben konuşurken ‘oğlum olacak, onu maça götüreceğim’ diyordum. Bizim jenarasyon ‘erkek adamın erkek çocuğu olur’ fikri ile büyüdük. Kalbini duyunca ‘aman ya, kâfi ki sağlıklı olsun’ diyorsun. Bu çok geride kaldı. Lütfen bu fikirden, fikirden vazgeçin. Benim oğlum olacak. Ülke buna hazır mı bilmiyorum. İsmi hazır. Türkiye’de araştırdım o isim yok. Artık söylemek istemiyorum. Zira 4 ay içinde doğacak olan çocuklara koyarlar.”
“Hiç parada pulda gözü olan bir insan değil. Tektaş büyük oldu, küçük oldu demez. Saç ekim uzmanı. Gebe olduğu için çalışmasına müsaade vermiyorum. Çocuktan sonra çalışmak isterse çalışabilir. 27 yaşında 1.78 uzunluğunda. Ben de 1.78’im.”