Bütün sağ popülist iktidarlar üzere AK Parti de çok sağcı, dinci, bayanı yok sayan, emekçiyi ezen, yandaşlarına servet aktaran, sermayeden yana bir nizam kurdu.
Dünyadaki örneklerinde olduğu üzere iktidara geldikten sonra, süratli karar alma, meseleleri süratli tahlile kavuşturma mazeretiyle demokratik sistemin denge-denetleme kurumlarını devre dışına çıkardı. “Güçlü başkan, tek yetkili lider” etrafında yeni bir devlet sistemi oluşturdu. Kuvvetler ayrılığını fiilen ortadan kaldırarak, yargıyı denetimi altına alarak, birtakım anayasal kurumları ve bürokrasinin değerli bir kısmını siyasal maksatları için çalışan bir araca dönüştürerek parti-devlet sistemi kurdu. Bu sistemde partinin nerede başlayıp nerede bittiği, devletin nerede başlayıp nerede bittiği artık aşikâr değil.
Sağ popülizmin tipik örneği olan AK Parti nizamının bariz özelliği dinci ve etnik bir siyaset izlemesi, kendisine oy vermeyen kesitleri düşmanlaştırması, eğitimli, meslek sahibi, aydın insanları “elit” diye damgalayıp amaç göstermesidir. Eğitimsiz, fakir geniş halk kitlelerini dini ve etnik bedellerle; vatan, millet, bayrak, ezan telaffuzuyla avutup meşgul eden iktidar, kendinden ve yandaşlarından yana dönen bir çark kurdu. Bu çark döndükçe kamu kaynakları, sorgusuz sualsiz, kontrolsüz, hesapsız bir halde yandaşlara akıyor. Milyar dolarlar belirli başlı şahıslara ve şirketlere akıtılıyor, Hazineden on yıllarca sürecek döviz garantileri veriliyor.
İktidarın kurduğu bu sistem ülke kaynaklarını bitirdi. Türkiye’yi birkaç milyon dolar bulabilmek için el avuç açar hale getirdi.
Bu çarkı döndürmek için bilerek isteyerek izlediği, yanlışlığı tekraren kanıtlanmış “düşük faiz, yüksek kur” siyaseti dövizi ve enflasyonu 4-5 kat artırdı. Hayata pahalılığını baş edilemez seviyeye çıkardı, Yoksulluk, işsizlik, iflaslar, kepenk kapatmalar çığ üzere büyüdü ve vatandaş bu sisteme itiraz etmeye, sesini yükseltmeye, AK Parti’ye verdiği dayanağı çekmeye başladı.
İktidarın ekonomiyi iflasın eşiğine getirmiş olması artık her kısmın gördüğü bir gerçek.
İktidarın kurduğu servet aktarma tertibi çatırdıyor.
Ekonomi tertip tutmuyor. İktidar telaş içinde sağa sola koşturuyor, zihni hudut projelerle yarattığı döviz krizini çözmeye çalışıyor, Çözemiyor. “Düşük faiz yüksek kurla doları ucuzlatacağım” diyor, dolar daha da tırmanıyor. “Kur Muhafazalı Mevduat’la dövizi indiririm” diyor, 6 ay sonra dolar yeniden eski seviyesine yükseliyor. “Düşük faiz, yüksek kurla enflasyonu düşüreceğim” diyor enflasyon tarihi rekor kırıyor.
“Serbest piyasanın teminatı biziz diyor” sonra ihracatçı firmaların dövizlerin yüzde 40’nı Merkez Bankası’na bozdurmalarını koşul koşuyor. Bu da yetmiyor Merkez Bankası yetkilisi şirketleri arayıp “elinizdeki dövizi bozun” diye baskı yapıyor. Merkez Bankası Lideri “yüzde 40 faizli bile kredi alamıyoruz” diyen sanayiciyi “alma o zaman” diye azarlıyor. Bu da yetmiyor bir de “stokçuluk”la suçluyor. Endüstrici yaptıklarının stokçuluk değil üretimi sürdürmek için tedarik tedbiri olduğunu söylüyor. Lider kabul etmiyor. “Kredi alıp döviz satın alıyorsunuz, hepsini biliyoruz, hepinizin listesi elimizde” diye tehdit ediyor.
Bütün bunlar iktidarın kurduğu sistemi sürdüremediğinin, sistemin çözmekte olduğunun göstergeleridir.
AK Parti iktidara tutunabilmek için her yolu deniyor lakin sonuç alamıyor. Vatandaşa dini telaffuzlar üzerinden “şükredin” diyor, AK Partili esnaf “elim kırılsaydı da oy vermeseydim, bir daha vermem” diyor. Kendi lüks hayatından zerre ödün vermeyen iktidar vatandaşa “iki kilo yerine yarım kilo et alın” tavsiyesinde bulunuyor, vatandaş ucuz ekmek kuyruğunda “aylardır çocuklarıma et alamadım” diyor.
Muhalefetin tahlil tekliflerini küçümsüyor. Reddediyor. Hakaret ediyor. Bir müddet sonra muhalefetin tekliflerini yapmaya başlıyor. “Biz daha evvel düşünmüştük, muhalefet dediği için yapıyor değiliz” diye savunmaya geçiyor.
Bakanlar, iktidar milletvekilleri esnaf ziyaretine gidemiyor. Vatandaşla karşılaştığı her ortamda ağır tenkitlerle karşılaşıyor. Uzaya gitme projeleri, dış siyaset muvaffakiyetleri anlatan bakana, “ekmek 4 lira oldu, nasıl olacak diye” hayatın gerçeklerini hatırlatıyor.
Buna rağmen muhalefet başkanlarının esnaf ziyaretleri bile kısa müddette mitinge dönüşüyor. İktidarın kalesi olarak bilinen vilayetlerde bile muhalefet önderlerine büyük ilgi gösteriliyor. İktidar ise bu vilayetlerde bile istediği kalabalıkları toplayamıyor. Vatandaş iktidara değil muhalefete ilgi gösteriyor.
İktidarın gündeme saptırma, ekonomik krizi unutturma gayretleri sonuç vermiyor.
Vatandaş yaşadığı gerçeği biliyor.