Çocukları tabletten uzak tutma rehberi

Günümüzde pek çok ebeveyn, çocuklarının elektronik aletleri kullanım müddeti ve formu üzerine ağır ve karmaşık bir uğraş veriyor. Çocuklarının sıkılmalarına dayanamayıp onları can meşakkatinden hemen kurtarmak hedefiyle aktivitelerden aktivitelere koşarken bazen de yorgun düşüp ellerine telefon, tablet, bazen de bilgisayar vererek bağımlı olmalarına vesile oluyorlar. Biz de bu kapsamda ebeveynlerle konuştuk.

Zeynep Tuba Bölümlü, Ayşe Mercan Kara ve Hatice Kübra Cebeci’ye çocuklarını ekrandan nasıl uzak tuttuklarını sorduk. Tıpkı vakitte da geçtiğimiz günlerde “Bırakın Çocuklarınız Sıkılsın” isimli yeni kitabını okuyucuyla buluşturan klinik psikolog Fazilet Seyitoğlu ile konuşup, ebeveynlerin çocuklarıyla birlikte yapabileceği ekransız aktiviteleri konuştuk.

ÇOCUKLARINIZIN SIKILMASINA MÜSAADE VERİN

Klinik psikolog Fazilet Seyitoğlu’nun Takviye Yayınları etiketiyle çıkan “Bırakın Çocuklarınız Sıkılsın” isimli yeni kitabı okuyucuyla buluştu. Seyitoğlu kitabında;Bırakın çocuklarınız sıkılsın. Duygusal mükafatını bulsun, bağımlı değil, keyifli olsun diyor. Ebeveynleri sıkılmanın faydaları ve çocuklarını ekran bağımlılığından korumak konusunda bilgilendiriyor. Bu kitapla, dijital çağda çocuklarınızın sağlıklı ve huzurlu bir çocukluk devri geçirebilmeleri için neler yapabileceğinizi kolay tahlil teklifleri ile bulabilirsiniz. Seyitoğlu, günümüz ebeveynlerin tersine çocukların kendisine sıkıldıklarını söylediklerinde aslında bu durumun onların kendilerini tanımalarına ve duygusal mükafatlarını fark etmelerine yardımcı olacaklarını düşündüğü için endişelendirmediğini söylüyor.

Seyitoğlu, “Klinikte gözlemlediğim ebeveynlerin, çocukların sıkılmalarına dayanamamaları ve onları aktivitelerden aktivitelere yönlendirmeleri yahut ellerine tablet vermelerinin aslında ne kadar ziyanlı olduğunu ve yeni jenerasyonun yaratıcılık, hayal gücü, kendilerini motive etme, duygusal olarak tatmin olma fırsatlarını kaçırarak bağımlı, düşünmeyen, üretemeyen, pasif, kendilerini tanıyamayan bireyler olma tehlikesinde” olduğunu söylüyor. Bir müddetliğine sıkılma tecrübesinin, çocuğun tam da “ihtiyacı” olan şey olabileceğini söyleyen Seyitoğlu, programlı aktiviteleri azaltılan çocukların, daha sonraki hayatlarında onlara yardımcı olabilecek yaratıcılık, sorun çözme ve motivasyon maharetleri geliştirme fırsatı yakalayacağını söylüyor.

Hatice Kübra Cebeci – Müellif, Öğretmen

Can kasveti mucit yapar

“Can zahmeti adamı mucit yapar” son vakitlerde oğluma ve öğrencilerime sık sık bu cümleyi söylüyorum. Çocuklarımızın gerçek hayat sorunları ile müsabakası ve onlara bu sorunu çözme fırsatı vermenin onlara âlâ geleceğine çok inanıyorum. Yanmayan bir el fenerinin meselesinin ne olduğunu çözmekle başlayabilirler mesela, ihtimalleri düşünmek, düşündüğü tahlilleri denemek ve sonuca ulaşmak. Küçük mucitlerin önünü açmak gerek, yola tuttuğumuz fenerin pillerini değiştirerek işe başlayabiliriz. Öğrencilerime ekrandan uzak keyifli ödevler vermeye çalışıyorum. Yağmur sonrası bahçede yürüyüp, mantar avına çıkmak üzere… Oğlumla konut içerisinde misyonları paylaşıyoruz, pasta yaparken bisküvileri kırmak onun misyonu mesela, bisküviyi en güzel nasıl kırarız elimizle mi malzeme kullanarak mı? Bunları oyun haline getirmek de işleri eğlenceli yapıyor ve çocukları oyalıyor. Böylelikle yediğimiz pasta da yanımıza kâr kalıyor.

Zeynep Tuba Bölümlü – Editör

Sınır yoksa hudut var

Mehmet Teber Hoca, “Çocuklar sınırsız bir meskende kendilerini inançta hissetmezler. Sonun olmadığı yerde hudut olur,” diyor. Biz de çocukların ekran mühletlerine, Hoca’nın “yaş*10 dakika” formülüyle bir hudut koyduk. Sonu aştıkları günlerde, bir sonraki günün müddetinden kesintiye giderek bir tertip oturtmaya çalıştık. Şimdilik işliyor. Birinci evladımda aktifliğe daha yük veriyordum. İkinci de artan sorumluluklarla birincisi kadar imkân bulamadım ve bu süreçte gördüm ki aktiflik yapmadan da çocuklar gerçek gereç, gereç ve etrafla buluşturulduğunda deneye yanıla kendi yollarını, ilgi alanlarını bulabiliyorlar. Canlarının sıkılmasını kaygı etmiyorum açıkçası. Çocukken -çocuklarımdan çok daha sonlu imkânlara sahip olmama rağmen- benim de canım sıkılıyordu fakat her canım sıkıldığında annemin eteğine yapışmıyor, kendimi eğleyecek bir şeyler buluyordum. Değişen onca şeye karşın biraz takviyeyle onların da bunu yapabileceğine inanıyorum.

Ayşe Mercan Kara – Editör, Öğretmen

Evdeki televizyonu kapattık

Ekranlar çağımızın bir gereği. Lakin onları bedenimizin bir modülü haline getirmemek lazım. Bilhassa çocuklar yeni tanıştıkları bu dünya ile süratli olmayan hiçbir şeyden zevk alamaz oluyorlar. Saniyeler içinde değişen ekranlar yüzünden yavaş olana tahammülleri kalmıyor. Bu sebeple ebeveynler küçük yaştan itibaren (2+)ekran mühletini olabildiğince hudutlu tutmalı. Biz meskendeki televizyonu senelerce kapatmakla işe başladık. Haftalık sinema saatimizde ailecek bir animasyon sineması izleyerek ekran ihtiyaçlarını karşılamayı denedik. Lakin bu süreçte çocuklarla aktivitelerimizi arttırdık. Tabiat seyahatleri vazgeçilmezimiz oldu. Futbol, yüzme, tefekkür aktiflikleri ise rutinimiz. Konutta geçen müddette en çok etkileşimli kitap okumalarıyla vaktimiz kıymet kazanıyor. Kitaptaki ana tema üzerine bol bol ideoloji yapıyoruz da denebilir. Tıpkı tema üzerine yazılmış kitapların çizimlerini karşılaştırmak büyük zevk. Kutu oyunları (Ekosistem, Kavkaba, Dedektif favorilerimiz), sanat çalışmaları (bakarak fotoğraf çizme/ip baskısı/ebru çalışması) birlikte kurabiye ve pasta üretimi hatta çamaşırları katlama(Konmari) bile aktiflik bizim için. Günlük işlerdeki ufak yardımlar hem hünerlerini arttırıyor hem memnun an biriktirebiliyorsunuz, böylece ekran ihtiyaçları azalıyor. Yalnız bırakılan çocuklar daha çok ekran arıyor zira.

Klinik Psikolog Fazilet Seyitoğlu’ndan teklifler: Çocuklarınızla birlikte yapabileceğiniz ekransız aktiviteler

Parmak İzi: Bu eğlenceli, kolay sanat projesi tıpkı vakitte eğiticidir. Çok küçük çocuklar bile parmak izlerinin büsbütün eşsiz olduğunu ve onlarla birebir parmak izine sahip öteki kimsenin olmadığını anlayabilir. Bu nedenle, polisin ve dedektiflerin kimin kabahat işlediğini bulmak için bazen parmak izlerini nasıl kullandıklarını açıklayın. Çocuğunuz kendi parmak izi çizimini yapabilir. İnançlı, toksik olmayan boyalar kullanarak çocuğunuzun başparmağını içine batırmasını sağlayın ve akabinde kâğıda bir baskı yaparak başlayın. Bütün parmak izlerini bu halde kâğıda geçirmesini sağlayın. Başparmağını silin ve parmak izlerinin etrafına bir çizim yapmalarını söyleyin. Sonra bu parmak izlerini bir çiçek üzere çizmesine yardımcı olun. Sapı ve yaprakları olan bir çiçek çıksın ortaya. Çiçek kısmını de parmak izleri oluştursun.

– Kitap Okuma: Her gün çocuğunuza bir öykü okuyun. Sonra da kıssada neler olduğunu aranızda tartışın.

– Yürüyüşe Çıkın: Çocuğunuzla birlikte yürüyüşe çıkın. Karşılaştığınız şeyler hakkında yürürken sohbet edin. Gideceğiniz tarafı bırakın çocuğunuz seçsin. Yaşadığınız kentte ziyaret etmeyi sevdiğiniz bir yer seçip evinizden oraya kadar yürüyebilirsiniz. Örneğin; müze, kütüphane, park, kafe vb.

– Masaüstü Oyunlar: Ailece “Masaüstü Oyunlar” oynayabilirsiniz. Bunun için belli bir gün ve saat seçebilirsiniz. Herkesin planladığınız saatte buluşmasını sağlamaya çalışmak âlâ olacaktır. Örneğin; Monopoly, Tabu, Risk, Satranç, Dama vb.

– Fikirlerde Gezinti: Her gün 15 dakika oturup gelecekte ne yapmak istediğinizi birlikte hayal edebilirsiniz. Bir uçak tahminen, bir otomobil mı yoksa ya da enteresan bir çocuk parkı vb. Çocuğunuzun gelecekteki halini hayal etmesine yardımcı olun.

– Etrafımızda Yaşayan Hayvan Dostlar: Örneğin; kuşlar. Konutunuzun olduğu yerde kaç çeşit kuş olduğunu çocuğunuzla birlikte keşfedebilirsiniz. Bunu eğlenceli bir bilimsel araştırmaya dönüştürebilirsiniz.

– Enstrüman çalmak: Çocuğunuzun ilgi duyduğu bir enstrüman satın alabilirsiniz ve onu öğrenmeye teşvik edebilirsiniz.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir