Yeni eğitim öğretim yılının başlamasına sayılı günler kaldı. Okul öncesinden liseye her kademeden 18 milyon öğrenci, yaz tatilinin akabinde okula başlamanın yahut bir üst sınıfa geçmenin heyecanını yaşıyor. Her yeni eğitim öğretim yılı, çocukların geliştiği, büyüdüğü ve muhtaçlıklarının değiştiği yeni bir devri de beraberinde getiriyor. Bu süreç uygun yönetilmediğinde, öğrencinin duygusal gereksinimleri tespit edilip gerekli tedbirler alınmadığında okula ahenk süreci hem öğrenciler hem veliler hem de eğitimciler için sıkıntı bir duruma dönüşebiliyor. “İyi bir gelecek için âlâ bir başlangıç” koşuldur diyen Sezgin, çocukların konuttaki duygusal hayat merkezlerinden ayrılması nedeniyle kaygılandıklarını, gerçek yaklaşımlarla bu sorunun kolaylıkla aşılabileceğini söyledi.
ARKADAŞ DEĞİL DUYGUDAŞ OLMALIYIZ
Gelişim çağındaki öğrencilerin bilhassa de okul öncesi eğitimine ve 1’inci sınıfa başlayan öğrencilerin bu gerilime ve derde verdikleri yansıların yetişkinlerinden farklı olduğunu tabir eden Sezgin “Okul öncesi ve ilkokul 1’inci sınıf öğrencileri ahenk haftası çerçevesinde 1 hafta evvel okula başlamış olmalarına karşın çocuklarda ağlama, okula gitmek istememe, sınıfa girmeyi reddetme üzere durumlar yaşanabiliyor. Hisleri reddetmek yerine hisleri anlamamız gerekiyor. Ebeveynler de öğretmenler de çocuklara karşı yapan tavır sergilemeli. Çocuğa “Neden ağlıyorsun” demek yerine “Üzgün olduğunu görüyorum. Bu çok olağan. Öğretmenine ve arkadaşlarına alıştıkça bu hislerin değişecek” demek çok daha tesirli bir formüldür. Okulun birinci günlerinde çocuklarla arkadaş olmak yerine ‘duygudaş’ olmalıyız” dedi.
ÇOCUK HAYATI EBEVEYNLERİNİN GÖZÜNDEN GÖRÜR
Öğrencilerin okula ahenk sürecinde aile içi tavırların çok değerli olduğuna dikkat çeken Barış Sezgin ebeveynlere şu tekliflerde bulundu: “Çocuklar, hayatı anne ve babasının gözlerinden görür. Ebeveynler bu süreçte sakin ve dengeli olursa çocukta da tasa azalacaktır ve okula daha kolay adapte olacaktır. Ayrıyeten öğretmen ve ebeveyn bağlantısı itimat verici olmalıdır. Ebeveynin öğretmenle müspet bağlantı halinde olduğuna şahit olan çocuk, öğretmeninin ailesinin güvendiği bir kişi olduğunu düşünür ve tasası azalır. Vakit zaman öğretmen ve ebeveyn ortasında uyuşmazlıklar olabilir lakin bu durum asla çocuğa yansıtılamamalıdır. Aileler çocukların okula ahenk sürecinde gösterdiği çabayı görmeli ve takdir etmeli. Bunun yanı sıra okul kapısında vedalaşma anları mümkün olduğunca kısa tutulmalı. Bu süreçte babalara büyük vazife düşüyor. Anne ve çocuk ortasında ağır bir bağımlılık varsa çocuğu okula baba bırakmalı. Çocuktan beklenen, yaşadığı duygusal sorunu inançlı ortamda bekleyerek çözmesidir. Çocuğa olumsuz hisleriyle gayret etmesini öğretmeliyiz. Çocuklara saat kullanmasını öğretmek yararlı olabilir. Örneğin okuldan çıkış saatinin saat 12.00 olduğunu söylemek ve o saatte okuldan alınacağının söylemek çocuğa şuur kazandırır ve bir müddet sonra ‘saat’ çocuk için bir inanç objesi olur.İlk günlerde çocuklar kendini inançta hissetmek için okula giderken yanına sevdiği bir oyuncağı ya da annesinin saç tokasını alabilir. Aileler çocukları ile birlikte uyumamalı. Bu bağımlılığı artıran bir alışkanlıktır.”
ÇOCUKLARDA DA PAZARTESİ SENDROMU OLUR
Tıpkı yetişkinler üzere çocuklarda da pazartesi sendromu olabileceğini belirten Barış Sezgin kelamlarını şöyle sürdürdü: “Pazartesiden cumaya okula alışan çocuk, yeni bir haftaya başladığında emsal ahenk meselelerini yaşayabilir. Ayrıyeten mide bulantısı, karın ağrısı üzere psikosomatik durumlar oluşabilir. Dert bazlı yaşanan bu durumlar kriz haline getirilerek ödüllendirilmemeli. Çocukta ‘karnım ağrırsa okula göndermezler’ algısı oluşmamalı.”
ÖĞRETMENLER MÜZİĞİN VE OYUNUN GÜCÜNDEN YARARLANMALI
Öğretmenlerin de en kısa vakitte öğrencilerle inanç bağı kurması gerektiğini belirten Sezgin “Çocuğun en önemli işi oyundur. Çocuklara çokça oyun oynatarak okula ahenk süreci kolaylaştırılabilir. Müziğin ve fotoğrafın gücünden yararlanarak çocukları motive etmek tesirli bir prosedürdür. Derslerde bol bol müzikler çalıp, fotoğraflar çizdirebilir. Çocuklara küçük sürprizler hazırlayıp, gün sonunda takdir edebilirler. Ayrıyeten sınıf kuralları çocuklarla birlikte belirlenmeli ve tutarlılık sağlanmalı. Kendi fikirleri de kurallara dahil edildiğinde çocuklar kurallara daha çok ahenk sağlıyor” diyerek öğretmenlere tekliflerde bulundu.