Faik Öztrak’ın açıklamalarından satır başları:
Siyasetçi kelam verir, milletten oy ister. Verdiği kelamların karşılığını sandıkta çabucak alır. Vaatlerini ise sandıktan sonra yerine getirmeye uğraşır. Yani siyasetçi peşin değil, veresiye çalışır. Veresiye çalışan siyasetçinin en büyük sermayesi ise prestijidir. Prestij da, millete verilen kelamların tutulmasıyla kazanılır. 2011 seçimlerine giderken Erdoğan milletimize, 2023 için pek çok kelam verdi. Yetmedi, bunları devletin Kalkınma Planına da yazdırdı. Millete taahhüdünü resmileştirdi.
Önce, “ Türkiye’yi, Dünyanın en büyük 10 iktisadından biri yapacağım ” dedi. Sonuç ne oldu? 1990’da girdiğimiz En büyük 20 iktisat ortasında, artık yokuz. 2023’e bir kala, Erdoğan Türkiye’yi 23. sıraya düşürdü. Erdoğan 2023 için millete öbür taahhütler de verdi. “Milli gelirimizi, 2 trilyon dolara çıkaracağım” dedi. Ancak bunun yarısını bile gerçekleştiremedi. 2023’e bir yıl kaldı, ulusal gelirimiz 800 milyar doların altına, 794 milyar dolara düştü.
“Kişi başına düşen gelir, 2023 yılında 25 bin dolar olacak” dedi. Ancak kendi atadığı Sanayi ve Teknoloji Bakan Yardımcısı, “Türkiye fert başına 8 bin 500 dolarla, Yoksul bir ülkedir” diyerek, saray ve şürekâsının ülkeyi içine düşürdüğü durumu, TBMM’de itiraf etti. Evet, Saray millete verdiği kelamları tutmadı. 20 yılın sonunda ülkeyi getirdiği yer fakirlik, fukaralık.
Hep söylüyoruz: Gerçeklerin er ya da geç, ortaya çıkmak üzere hoş bir huyu var. Artık hayatın gerçekleri karşında, AK Partililer bile dayanamıyor. “Kral çıplak!” diye bağırıyor. Erdoğan bundan dört yıl evvel 19 Haziran 2018’de, milletimizin huzuruna çıkıp diğer kelamlar de verdi: “24’ünde siz bu kardeşinize yetkiyi verin. Ha ondan sonra bu faizle, şunla, bunla nasıl uğraşılır göreceksiniz” dedi.
Dört yıl evvel aldı yetkiyi, millete gösterdi etkiyi… Erdoğan bu kelamları söylediğinde, iki yıllık tahvil faizi yüzde 19 idi. Artık yüzde 24. Bir yılda bütçeden ödenen faiz, 62 milyar 419 milyon liraydı. Bugün son 12 ayda ödenen faiz, 221 milyar 280 milyon lira. Bütçedeki faiz harcamaları, dört yılda dörde katlandı. “Faiz sebep, enflasyon netice” safsatasıyla, millet pahalılığa ezdirilirken; faiz lobilerini abat etti.
19 Haziran’da 2018’de, Türkiye’nin borç ödeme risk primi 290 idi. Bugün 820. Tekrar dört yıl evvel Erdoğan yetki istediğinde, dolar kuru 4 lira 71 kuruştu. Bugün 17 lira 33 kuruş. 1 litre akaryakıt 6 lira 29 kuruştu. Bugün 27 lira 63 kuruş. 1 litre mazot 5 lira 75 kuruştu. Bugün 30 lira 10 kuruş. 12 kiloluk konut tüpü 92 liraydı. Bugün 335 lira.
Erdoğan’ın memleketi Rize’de, Ekmeğin fiyatı 1,5 liraydı. Bugün bir ekmek oldu 5 lira. Enflasyon yüzde 12 idi. Bugün oldu yüzde 74. O da TÜİK’in makyajlı rakamlarıyla… Bugün, Millete verdiği kelamları tutmayan, taahhütlerini yerine getirmeyen müflis bir siyasetçi, cumhurbaşkanlığı koltuğunu işgal ediyor. Kibrine esir olmuş, tek başına, ülkeyi yönettiğini sanıyor.
Teşhisi yanlışsız koyamazsanız, yanlışsız tedavi uygulayamazsınız. Türkiye’yi uçuracak denen ucube saray rejimi sebeptir. Hayat pahalılığı ve fakirleşme ise sonuçtur. İşe, bu ucube rejimin sandıkta tasfiyesiyle başlamak gerekir. Eski Amerikan liderlerinden Abraham Lincoln ’ün hoş kelamıdır: “Bazı insanları, her vakit kandırabilirsiniz. Herkesi, bazen kandırabilirsiniz.