Trakya’dan geçip Çanakkale merkezi ve civarını gezdikten sonra Küçükkuyu’ya inerken birinci Yeşilyurt Köyü’ne uğrarsınız. Denize 3 kilometre uzaklıkta, restore edilmiş taş konutlarıyla eski bir Rum köyü. Sıcak bir öğlenden sonra ulaşıyoruz Yeşilyurt Köyü’ne. Dik yokuşlu sokaklarında dolaşırken biraz nefesimiz kesiliyor ancak o denli hoş köşeleri var ki hayran olmamak elde değil. Sardunya Konak’ın terasından harika bir görünüme bakıyoruz. Kapısından girerken çocukken oynadığımız seksek çizgisi karşılıyor bizi. Bir anda kendimi zıplarken buluyorum. Şimdiki jenerasyonun biraz sıkıntı anlayabileceği bir şey bu. Onlara nasıl anlatsak sanki sokakta oynamanın ne kadar hoş bir şey olduğunu…
Mıhlı ve Sütüven şelaleleri Kaz Dağları’nın yüzülen en berrak ve en serin sular.
Köyde konaklayacaksanız butik otellere dönüştürülmüş taş meskenlerden birini seçebilirsiniz. İki kişi 1.200 lira, kahvaltı dahil. Kanaviçe işli yastıklar, perdeler, eski çeyiz sandıkları, ahşap merdivenler… Anneanne meskenine gitmiş üzere hissedeceğiniz bir tecrübe. Biz kalmayacağız… Köyde şöyle bir dolanıp ikramlık dükkânının renkli tezgâhlarına bakıp yola koyuluyoruz. Bastıran sıcak dayanılmaz olunca ve yol üretim çalışması nedeniyle kendimizi ansızın Küçükkuyu kıyısında bulunca Ege’nin buz üzere sularına atlıyoruz.
Dışarısı ne kadar sıcaksa deniz de bir o kadar soğuk. O denli bir yerde pes etmişim ki tam yazlıkçıların ortasındayız. Herkes birbirini tanıyor. Benim de çabucak kaynaşmam ve tanış olmam olağan ki kaçınılmaz. Buradan daima geçip giderdim, oysaki Küçükkuyu’nun ne kadar hoş bir kıyısı varmış!
Buz üzere sular
Serinledikten sonra az ötedeki durağımız için yola koyuluyoruz. Mıhlı Şelalesi daima gitmeyi planladığım ancak son anda gidemediğim yerler ortasında fakat bu sefer olacak gibi… Navigasyon gerçek götürüyor. Aşikâr bir noktadan sonra yol bir oldukça bozuk. Yer yer tek şeride düşen yolda karşıdan gelen araçlara yol vermek zorunda kalıyorsunuz. Hoplaya zıplaya sonuna kadar vardığınızda gişeyi görebilirsiniz. Aslında güneşin batmasına bir epey vakit var fakat pozisyonu nedeniyle gölge çoktan düşmüş…
Tarihi Yeşilyurt Köyü
Mıhlı Şelalesi girişi kişi başı 15 lira. Masa kirası 100 lira. Arabamızla aşağıya kadar inebiliyoruz. Tam aşağıya inmek için ya çok erken gideceksiniz ya da bizim üzere geç. Aracı bıraktığımız noktada Mıhlı Şelalesi’nin o meşhur fotoğraflarının çekildiği yeri görüyorum. Kanyon duvarı üzere taş duvarların ortasında kocaman bir göl. Aşağı inmem, o göl tarafına geçmem ve suya atlayıp şelalede yüzmem birkaç dakika içinde oluyor. Buz üzere bir suya atladığımı söylememe gerek yok sanırım. İnsanın bedenine dikenler batıyor güya.
Su o kadar berrak ki tabanındaki taşları görebiliyorum. Derin olan yerin rengi çok koyu. Kaç kere atladım, ne kadar yüzdüm bilmiyorum. Kenarda havluma sarılmış ısınmaya çalışırken bir masadan yükselen ‘Nasıl yakalamıştık saçlarından baharı’ müziğine eşlik ediyorum. Kaz Dağları’ndaki pek çok yer üzere Mıhlı Şelalesi’nde de piknik ve mangal yapılıyor. Tedariksiz gidenler için de restoran var. Mıhlı Şelalesi’nde yüzmenin kolay olmadığını, taşların kaydığını, ayağınızda bir deniz ayakkabısı olması ve emniyeti asla bırakmamanız gerektiğini değerle hatırlatmak isterim. İlla yüzeyim derseniz şelalenin aşağısında kalan gölette yüzebilirsiniz. Suyu berrak ve çok hoş.
Artık gölete girilmiyor
Bölgedeki en meşhur şelale Sütüven ve Hasan Boğuldu Göleti. Sütüven’e birinci kere 30 yıl evvel gittim, yolu bile yoktu. O vakitlerde da varmış içimde bir keşfetme isteği. Traktör yolundan eski bir Ford Taunus’u ağır ağır indirmiş, şelalede bizden diğer kimse yokken yüzmüştük. Yıllar içinde keşfedildi, ulusal park oldu. Tesisler kuruldu. Restoranların, doğal köy eserleri tezgâhlarının ortasından geçip bölgeye ulaşıyorsunuz.
Arkadaşım daha evvel gitmediği için giriyoruz. Çok kalabalık. Şayet sakin halini yakalamak istiyorsanız ya dönem dışı ya da sabah erken gitmelisiniz. Toplumsal medyada yayımlanan kimsesiz fotoğraflara bakmayın siz; kamera gerisi kalabalığı diye bir şey var. Şelale kalabalığında yüzemeyince Hasan Boğuldu Göleti’nin yolunu tutuyoruz. Oraya da yürüyüş platformları yapılmış. Evvelce toprak patikadan gidiliyordu. Göletin üzerine platform konulmuş. Suya giriş yasaklanmış. Buraları keşfedilmeden görebildiğime şükrediyorum. Dünya daha da değişmeden bir an evvel gidip görmelisiniz.
Hasan -neden- boğuldu?
Hasan Boğuldu göletinin isminde da pek çok efsane ve ortak noktada da kavuşamamış âşıkların kıssası var. Bir adedini özetleyeyim… Hasan, dağ köyünde yaşayan Emine’ye âşık olur. Ovada yaşayan Hasan, obada yaşayan Emine’ye layık olduğunu kanıtlamak için sırtında 60 kilo tuzu ovadan obaya kadar taşımalıdır. Hasan, Sütüven Şelalesi’nde pes eder. Emine ona güç verir lakin Hasan Boğuldu olarak bilinen Gökbüvet’e kadar gidebilir. Hasan bırakınca Emine kızar ve çuvalı alır sarfiyat. Hasan gidemez. Sonraki gün pişman olan Emine, Hasan’ı aramaya çıkar lakin bulamaz. En son Gökbüvet’te Hasan’ın giysilerini görür. Öldüğünü anlar. Bu acıya dayanamayan Emine de kendini çınara asar.