Emre Belözoğlu’nun açıklamaları şu halde:
“VOLKAN’DA GERİ ADIM OLMAZ”
Volkan farklı bir karakterdir. Volkan’da geri adım olmaz. Hengame edeceksen de orada olur (gülerek). Volkan ile tartışmalarımız da olmuştur, içinden geldiği üzere davranıyor. Beni de Volkan’ı da Fenerbahçe taraftarları bir yere koydu.
“AZİZ LİDER BENİ ODASINDAN KOVDU”
Aziz Lider, içinden geldiği üzere davranan biriydi. Çok tartıştığımız bana kızdığı anlar oldu. Fenerbahçe için çok dertler çekmiş, en büyük problemini yaşamış kişidir. Fenerbahçeli duruşuyla herkesin gönlünde taht kurmuş biridir. Kolay bir insan değildir. Beni birkaç kere odasından kovdu. Lakin daima düzgün anılarla hatırlıyorum. O denli kalacak.
“ÇOK BÜYÜK FUTBOLCULARLA OYNADIM”
Çok büyük futbolcularla oynadım. O kadar yeterli oyuncularla oynadım ki. Fenerbahçe ve Galatasaray’da o kadar çok isimlerle oynadım ki… Bir tane oyuncuya indirgeyemem bunu.
2013-14 takımı çok yeterli bir takımdı. 2010-11 çok düşüncelerin olduğu bir periyodun takımıydı. Malatya’ya elendik, Antalya’ya gittik. Üst üste maçlar kazandık. 2013-14 takımı olgunlaşmış, ligi bilen bir kadroydu. 2013-14, Türkiye Ligi’ne daha uygun bir gruptu.
“AYKUT KOCAMAN’I AĞLARKEN GÖRÜNCE BEN DE AĞLADIM”
Aykut Kocaman ile karşılıklı ağlayarak anlaştık. Aykut Kocaman’ın ağladığını gördünüz mü? O anı hatırlıyorum. Onun ağladığını görünce ben de ağlamıştım. Çok bedelli bir adamdır. Her vakit gönlümde farklı bir yeri olacaktır.
“FENERBAHÇE’DE SABIRSIZLIK SORUNU VAR”
Fenerbahçe’de içeriyi yeterli biliyorum. Genlerini, gücünü çok düzgün biliyorum. Bir kitap daha okumama gerek yok bunla ilgili. Ne yazık ki sabırsızlık sorunu var. Çabucak başarıyı elde etme isteği var. 2015’te birinci ayrılma sürecim vardı. 2015’te kıymetli oyuncuların gönderilmesi yanılgıydı. Bir kulübün bir hafızası olmalıdır. Teknik adam ve sportif yönetici üzerinden gideceksiniz.
Göksel Gümüşdağ oradaydı. Fenerbahçe’de 34 yaşındaydım. Çok da düzgün bir dönem geçirmiştim. 20 gole direkt katkı vermiştim. Tahminen de güzeli böyleydi. Ben çok üzülmüştüm. Başakşehir’e gitmeyi eklemiyordum açıkçası. Yaşandı.
Sonrasında futbolu bırakma kararı aldım ben aslında. Sonra bir gün, yattım, kalktım. Bir daha uyudum. 3 gün bu türlü devam etti. Sonra tam kapıdan çıkarken nereye gidiyorsun dedi eşim. Ben galiba bırakamayacağım futbolu dedim.
“GÖNDERİLDİĞİMİ TELEVİZYONDAN ÖĞRENDİM”
Aziz Yıldırım, ‘Bir tek sen kalacaksın. Arkadaşların gidecek’ demişti. Ben de ‘Keşke mektupla göndermeseydiniz’ dedim. Ben gönderildiğimi televizyondan öğrendim.
Bizim Fenerbahçe’ye karşı gönlümüz kırılmaz. Fenerbahçe bizi üzmedi. Tersine bizi daima keyifli etti. Orada olmak çok fakat çok büyük bir mutluluktu. Ayrılıkta süreçlerin yönetilmesi bedelli ve kıymetlidir.
Ama ayrılık sürecinde samimi olarak söylüyorum, ben Can abi ya da Lefter olmadım. Olamam. Eski beşerler çok daha farklı insanlardı. Bizler diğer bir nesiliz. Öbür gayretler verdik. Tahminen bizden sonra gelecek beşerler da bizi bu türlü yad edecek.
“EN BÜYÜK PİŞMANLIĞIM INTER’DEN AYRILMAK”
Galatasaray ile UEFA Kupası’nı kazanmam en büyük muvaffakiyet.
Altyapım Galatasaray’dı. Fenerbahçe’de insanların da sizi bu türlü sevmesi özel bir histir. Üstünde bir his yok. Fenerbahçeli olmak bu duyguyu hissetmektir. Kıymet biçilemez bir his.
En büyük pişmanlığım Inter’den ayrılmam diyebilirim.
“STATTA TEKME YEDİM KAHKAHA ATTILAR”
Statta tekme yedim diye kahkaha attılar. Anneme hakaret eden beşerler vardı. Acı olan şey sahiplendiler. Zokora’yı seven arkadaşı yok. Benim daima makûs beşerlerle sorunum oldu. Ben orada yerde yatarken Trabzonlular çok memnundular.
Yediğim tekme benim canımı yakmaz. Canı yakan şey, bu ülkenin evladı Emre mi, yoksa Zokora mı? Benim canımı acıtan bu. Maçkalı bir annenin evladıyım. Babam Kilisli. Annem Trabzonlu.
Bana bu ülkede bir sürü şey yakıştırdılar. Irkçı yakıştırması yaptılar, diğer şeyler yazdılar. Bunları konuşmak çok sıkıntı. Birçok haksızlığı yaşadım. Ne olursa olsun şöhretin bir bedeli var.