Kilis‘te çocuk yaşlardan beri terzilikle uğraşan 74 yaşındaki Ökkeş İbişoğulları, elinden iğne ipliği düşürmediği mesleğini ustasından yadigar kalan makinesiyle sürdürüyor.
Çırak olarak mesleğe adım atan İbişoğulları, vakitle işi öğrenip usta olduktan sonra kendi işini kurmaya karar verdi.
O devir mesleğini bırakan ustasının dikiş makinesi ve öteki gereçlerini satın alan İbişoğulları, 1972 yılında dükkan kiralayarak işini kurdu.
Her sabah iş yerini açarak ustasından yadigar kalan dikiş makinesinin başına geçen İbişoğulları, ilerleyen yaşına karşın müşterilerine hizmet vermeye çalışıyor.
Ökkeş İbişoğulları, AA muhabirine, mesleğe 12 yaşında çırak olarak başladığını söyledi.
Askerlik dönüşünde bir yıl daha ustasının yanında çalıştıktan sonra 1972 yılında ustasının mesleği bıraktığını, bütün gereçleri satın alarak kendi iş yerini açtığını belirtti.
Eskiden terziliğin beğenilen meslekler ortasında bulunduğunu anlatan İbişoğulları, “Eskiden terzilik güzel bir meslekti. Herkes çocuğunu terziye gönderirdi. Bizim dükkanda çok sayıda çırak vardı, dükkanda oturtacak sandalye bile yoktu. Çocuk sandalyesini getirir, tatil bittiğinde sandalyesini alır giderdi. Şu an terzilik bitme noktasında. Ustanın yanında yetişen çırak da yok. Evvelden gece sahurlara kadar çalışırdık. Bayram günü sabahlardık. Kurban Bayramı’nın işini ramazanda yapardık.” dedi.
“Ustamın diye gözüm üzere bakıyorum”
İbişoğulları, kullandığı dikiş makinesini ustasından devraldığını lisana getirerek, şöyle konuştu:
“Ustam makineyi sıfır almıştı. Yaklaşık 25 yıl bunun üzerinde çalışmış. Ondan bana geçti, 62 yıldır birlikteyiz. Mesleğe başladığımdan beri tıpkı makinede çalışıyorum. Benim oğlum konfeksiyoncu, bana diyor ki ‘baba bunun modası geçti sana bir makine alalım.’ lakin kabul etmiyorum ve ‘Oğlum o rahvan at, ben topuğu kırık biriyim, buna yetişemem, elimi dikerim’ diyorum. ‘Onda çalışamam, buna alışmışım.’ diyorum. Bunlar antika oldu. Bir vidası kaybolsa bulamıyorsun. Tamiri olsa modülünü bulamıyorsun. 75-80 yıllık makine, nerede bulacaksın modüllerini? Bu makine benim ustamın yadigarı. Ustamın diye gözüm üzere bakıyorum. Üzerinde eski günlerin anıları var.”
İbişoğulları, yaşı ilerlediğinden eski günlerindeki üzere ağır çalışamadığını kelamlarına ekledi.