Öyle acayip tanınan olmuş, standart Hollywood hoşluğuna sahip oyuncuları hiç sevmem. Anne Heche (soyadı heyş üzere okunuyor) bu manada, bir ölçü meczupluğu bir ölçü asiliği ve çokça mutsuz imgesiyle, elbette bir de değişik hoşluğuyla kalbimi kazanmıştı çok yıllar evvel. Kendisi de standart Hollywood hoşu kavramının aşılması gerektiğini lisana getirmişti tekraren..
Anne Heche’in vefatlarına çok üzüldüm, insan saçma sapan da olsa bir bağ kuruyor bilhassa gençlik/çocukluk periyodunda izleyip hayran olduğu oyuncularla. Tahminen evvel oyuncuyu değil de canlandırdığı karakteri seviyorsunuz, sonra o oyuncuyu keşfediyorsunuz. Hollywood cangılında savaşan ve hayatta kalmaya çalışan binlerce fıstık üzere bayanın ve yetenek abidesi oyuncunun ortasında Anne Heche, nedense çok fazla ilgimi çekmiş ve hayran olduğum oyuncular ortasına girmişti.
90’larda rol aldığı sinemalar o denli ahım şahım değildi ancak çok sevmiştim onu, sonra Ally McBeal’de rol aldı, sonra Nip Tuck dizisinde rol aldı. 2000’lerde de pek çok sıkı dizide oynadı, daha da yıllarca rol alırdı…
Tam sivrilmeye başladığı ve sıkı roller oynayacağı sırada 90’larda Ellen DeGeneres ile yaşadığı bağ, bir çok üretimci şirketin kapısını hızına kapatmasına ve işsiz kalmasına sebep olmuştu. Buna çok içerlemiştim mesela, eşcinsel bayana karşı büyük bir antipati vardı galiba o yıllarda abede’de. 2000’lerle birlikte Ellen DeGeneres göklere çıkartılırken, iki evvelki abede lideri Obama tarafından ödüllerle onurlandırılırken, 90’lar bu bayanları tukaka olarak görüyordu.
Onu sevmemin bir sebebi de kendi ağzıyla deliliğini itiraf etmesi, hayatını yazdığı kitaplarda çektiği acılar travmaları cesurca lisana getirmesiydi.
Çok garip bir ailesi vardı mesela, pasif/mutsuz/muhafazakar bir anne, gündüz kilise korosunda çalışan lakin geceler gay barlardan çıkmayan bir baba, ruhsal sıkıntıları olan kardeşler…
Aids’ten ölen babası Donald’ın zımnî gay olması değildi asıl sorun, Anne Heche’ye kendi öz kızına yıllarca tacizde bulunmuştu. Yıllarca tedavi gördüğünü, ruhsal takviye aldığını, hatta uyuşturucu kullandığını söylemişti. Daha sıkıntı bir imtihan olabilir mi, şu kelimeyi bile yazarken ellerimin titrediği “ensest” durumu kadar… Babası ne eşcinsel olduğunu ne tacizi ne de Aids’e yakalandığını kabul etmiş mesela, annesiyle yüzleşmek istemiş annesi konuşmayı reddetmiş mesela, ne güç hayat değil mi?
Anne Heche de sanırım bu yüzden oyuncu oldu, kendinden yaşadıklarından kaçmak için.
Ha elbette bir de çok yetenekliydi (Donnie Brasco mesela çok yeterli filmdir), çok daha fazla sinemada oynamalı, çok daha fazla sinema yönetmeliydi.
Onu, otomobiliyle 5 ağustosta bir binanın duvarına son sürat çarptıran şey, açıklandığı üzere kanında bulunan kokain değildi bana sorarsanız. Yaşadıkları o denli ağır ki, en sonunda ne dünya kadar para verip aldığınız terapiler, ne olumlama seansları ne “iyi düşünelim yeterli olsun” safsataları acısını dindirmedi.
Benim fikrim bu, empati yaptığımda bile, ki tam manasıyla yapamıyorum, bayanı çok uygun anlıyorum.
On gün kadar ağır bakımda kaldı, otomobil büsbütün yanmıştı, aletlere bağlı yaşadı lakin en sonunda beyin vefatı gerçekleşti. 53 yaşında ölen Heche tahminen de hiç yaşamamıştı, kim bilir…
Elif Aktuğ