Gökçeada, Çanakkale’ye bağlı bir ilçe. Türkiye’nin en büyük adası ve en batı ucu. Türkiye’de ‘Güneşin en son battığı yer’ unvanına sahip. Antik periyotta ‘İmbrus’ yahut ‘İmbros’, Osmanlı devrinde ‘İmroz’, 1970 sonrasıysa ‘Gökçeada’ isimleriyle anılmış. Gökçeada’ya yalnızca denizyoluyla ulaşılıyor. Çanakkale Kabatepe’den kalkan feribotlarla ortalama 1.5 saatte adadasınız. 95 kilometre kıyı uzunluğuna sahip. O kadar büyük ki 10 tane köy, 10’dan fazla plaj, tarım alanları, 4 gölet ve 1 baraj gölü var. Gökçeada, rüzgârın neredeyse hiç durmadığı bir yer. Adayı sevmek için rüzgârı da sevmek gerekiyor. Yılın 300 günü rüzgârlı. Lakin o denli esinti sanmayın. Rüzgârla gerçekleştirilen tüm sporlara mesken sahipliği yapacak kadar argümanlı.
Dereköy
Adalılar bu durumdan şad. Denize girmek için de esintinin tarafına bakıp her daim sakin bir koy bulunabiliyor. Gökçeada 1455 yılında Osmanlı topraklarına katılmış. Akabinde 1912 yılında Yunanistan tarafından, 1915 yılında da İngilizlerce işgal edilmiş. Lozan Antlaşması gereği 22 Eylül 1923 günü Bozcaada’yla (Tenedos) birlikte Türkiye Cumhuriyeti’ne geri verilmiş. Mutabakattaki ek unsur gereği Türkiye-Yunanistan ortasında nüfus mübadelesi (değiş tokuş) yapılması planlanmış.
Yeni Bademli
Fakat Gökçeada, Bozcaada ve İstanbul bu mübadeleden muaf tutulmuş. Bu doğrultuda Gökçeada’da Türklerin yanında Rumlar da yaşamaya başlamış. Günümüzde yerleşik Rum nüfusunun çoğunluğunu yaşlılar oluşturuyor. Ancak dünyanın dört bir yanından köylerini ziyarete gelenlerle, Rum nüfusu yazın adada 2 bine kadar yükseliyor. Gökçeada çok merkezli, çok kültürlü, çok renkli bir ada. Adada Türk ve Rum nüfusun iç içe yaşadığı köyler var. Bunlardan Bademli, Zeytinli, Tepeköy ve Dereköy kentsel sit alanı ilan edilerek müdafaa altına alınan Rum köyleri. Uğurlu, Eşelek, Şahinkaya, Şirinköy, Yeni Bademli ve Kaleköy’se Türk nüfusunun yüklü olduğu köyler. Köylerin tamamı gezilesi hoşlukta. Bilhassa de Rum köyleri. Her birinin taş binaları, restore edilerek oluşturulmuş restoran ve kafeler fotoğrafseverler için cazibe merkezi.
Kaleköy
Küçük işletmelerin her birinin kendine has bir yanı ve karakteri var. Çok samimi yerler. Her köyde kesinlikle bir köy kahvesi ve meydan mevcut. Ayrıyeten her beşerinin da bir kıssası… Gökçeada seyahatinizin olmazsa olmazı bu köylerden birkaçını tıpkı gün gezebilirsiniz. Köylerdeki kiliseler, çamaşırhaneler ve ulu çınarlar da görülmeye bedel. Adada köyler dışında da görülecek çok yer var. Her mevsim gezilebilen adaya şayet yaz döneminde gittiyseniz Ege Denizi’nin pırıl pırıl suları da sizi bekliyor. Aydıncık, Kefaloz, Yuvalı, Bâtın Liman, Marmaros, Laz Koyu, Kuzulimanı plajları denize girebileceğiniz en önemli yerler. Plajları o denli Akdeniz’deki üzere bol tesisli ve cafcaflı sanmayın ama! Çok daha doğal ve bazılarında tesis bile yok. Adada plaj ve koylar dışında diğer doğal hoşluklar de var. Marmaros Şelalesi onlardan biri. 40 metre yükseklikten düşen şelale için bilen birinden yol tanımı almanız şart! Yemyeşil ağaçlar içinden yürüyüşle ulaşacağınız şelale çocuklu aileler için şiddetli olabilir, bilginize…
Daha kolay ulaşılabilen kaya havuzları da bir öbür doğal kıymet. Resen oluşan tabiat mükemmeli bu havuzlar bilhassa çocukların eğlenceli vakit geçirdiği noktalardan ve zahmetsiz bir yolu var. Benzerlerine İzlanda üzere ülkelerde sıkça rastlanan heykelsi kaya oluşumlarının olduğu Kaşkaval Burnu ziyaret edilmesi gereken noktalardan biri. Üst üste dizilmiş peynir kalıplarına benzetildiği için bilinen ismi ‘Peynir Kayalıkları’. Türkiye’nin birinci sualtı ulusal parkı da Gökçeada’da. Kendinizi bir akvaryumun içinde yüzüyor hissedebileceğiniz olağanüstü bir yer! Şnorkel doğal ki özgür lakin dalış için özel müsaade gerekiyor. Gökçeada’da hem adalıların hem de üzerindeki kuşların, bilhassa de flamingoların tuz ve besin muhtaçlığını karşılayan bir de Tuz Gölü var.
Aydıncık ve Kefaloz plajları ortasındaki gölün tabanındaki çamurun da şifalı olduğu söyleniyor. Doğal hoşluklarının yanında Gökçeada’nın bir de kent müzesi var. Adalı insanların bağışladığı, ada yaşantısına ilişkin yapıtları görebileceğiniz, hayli sempatik bir yer. Birçok yapıtın yanı sıra yaşayanlarına ilişkin fotoğrafları müzede görebilirsiniz.