Ne olurdu diyeceksiniz?
Bu durumda olmazdık, ülke iflas tehlikesiyle karşı karşıya kalmazdı. Yoksulluk alıp başını gitmezdi.
MHP başkanı bu duruma düşeceğimizi taaa 2015 yılında gördü…
Erdoğan’ın tek adam olma hayalini sezdi. Bütün yetkileri elinde toplayarak diktatörlüğünü ilan etmek istediğini söyledi. ‘Partili Cumhurbaşkanı’nın ileride çok bedellere mal olacağı’ uyarısı yapan da kendisi…
Dedikleri çıktı… Harfiyen…
Dışarıda yemeğe çıkmak lüks…
Tatile gitmek lüks…
Benzinciye depoyu doldur demek lüks…
Arkadaşlarla buluşmak lüks…
Kitap almak bile lüks oldu. (Dün yeni bir kitap aldım 85 lira. Bu kitap geçen yıl basılıp satışa konulsaydı 40 lira olurdu.)
Ah diyorum ah… Bahçeli Bahçeli’yi dinleseydi de bu hallere düşmeseydik. Başkanlık sistemi ülkeyi felakete götürür diyen kendisiydi, şiddetle karşıydı, maalesef başkanlık sistemini getiren kendisi oldu.
11 Ekim 2016’da yaptığı tarihi konuşmayı tekrar okudum. Konuşmasını rejim tartışması kökünden halledilmeli kelamlarıyla bitirmiş…
Rejim tartışması hala sürüyor ancak Türkiye kökünden halledildi…
Ülkede kurum kalmadı kurum. Merkez Bankası prestijini sıfırladı, enflasyonla çabayı mecburen bıraktı. BBDK üzere kurumların aktifliği kalmadı. Aldıkları kararların hiçbir tesiri yok. Maliye ve Hazine Bakanlığı üzere ülkenin en değerli bakanlığı yok kararında.
Başındaki kişi ciddiyetsizliğin tepesinde. Milleti eğlendirme yarışında Cem Yılmaz’a fark atar…
Söylediklerini dinleyince kendi de gülüyor mudur? Valla kendiyle barışık bir kişiliği var; gülüyordur. Ama sallamışım diyordur…
Millet gülüyor lakin acı acı. Ağlamaklı gülmek diyelim.
‘Tek adam rejimine geçmeseydik Erdoğan tekrar Anayasa falan dinlemeyerek fiili durum yaratacaktı. Her şeye karışacaktı. Partisinin başındaymış üzere davranacaktı. Davutoğlu ile ortası bozulunca Başbakanlık ve AKP Genel Başkanlığından göndermedi mi? Bugünkü üzere tekrar kendine kayıtsız kuralsız itaat eden. Biat eden bireylerle çalışacaktı. Fiilen tek adam olacaktı’ denilebilir…
Hayır o kadar uzun uzunluklu değil… Cumhurbaşkanlığının birinci yıllarında AKP’nin doğal önderi ünvanlıyla hareket etti ancak yedi, sekiz yıl birebir konumu sürdürmesi imkansızdı.
Uzaktan kumandayla AKP teşkilatlarını uzun mühlet yönetemezdi. Hatırlayın neredeyse her hafta muhtarlar toplantısı, kaymakamlar toplantısı, valiler toplantısı yaparak gündemde kalmaya çalıştı. AKP’li vilayet liderlerini, ilçe liderlerini belediye liderlerini Saray’a çağıramıyordu.
Üç yıl evvel 2019 yılının 6 Temmuz günü Merkez Bankası Başkanı’nı çağırıp kovamayacaktı. Bu türlü bir yetkisi olmayacaktı.
Faiz sebep enflasyon sonuçtur diye özetlenen dünyada eşe gibisi olmayan iktisat teorisini hayata geçirme bahtına sahip olamayacaktı.
Kendine direnen kurumlar olacaktı. Karşı çıkan liyakat sahibi bürokratlar, bakanlar olacaktı. Dikkatinizi çekerim Erdoğan’ın faizi indirirsek enflasyon da iner takıntısı yeni değil. 10 yıllık geçmişi var. Güçlü başbakandı lakin takıntısını yahut teorisini uygulatamadı.
Başkanlık modeline geçtik, tek adam oldu, bütün yetkileri üzerine aldı o vakit uygulamaya koyabildi.
Sonuç felaket oldu…
Merkez Bankası’nın 128 milyar doları gitti…
Yetmedi son devirde 30-40 milyar dolar daha gitti…
Enflasyon yüzde yüze vurdu.
Bunların hiçbiri olmayacaktı. (Barış Soydan’ın yazısını okumanızı öneririm. Ekonomik buhranın kilometre taşlarını anlatmış)
Bahçeli’nin kendi söylediğini kendisinin dinlememesi nedeniyle…
Bahçeli’nin ağzından çıkanı kulağı duymaması nedeniyle…
Türkiye tarihinin en ağır krizine girdi. Türkiye birinci sefer ekonomik kriz yaşamıyor ne krizler gördük diyeceksiniz?
Ama bu sefer ki farklı… Ekonomik krizle birlikte rejim krizi de yaşıyoruz. Yargı krizi de yaşıyoruz. Devletin kurumlarının güvenirliliği, inandırıcılığı kalmadı. Kurumların içi boşaltıldı. Hepsinin başına güya parti komiserleri oturtuldu. İşler tek elden Saray’dan yönetim ediliyor…
Bu yüzden bu haldeyiz.