Açıklamasına öncelikle endişe ve dert ortasındaki farka değinerek başlayan Uzman Klinik Psikolog Mustafa Arı, dehşetin objesi makul olan bir şeye karşı duyulan bir his olduğunu, lakin derdin objesi muhakkak olmadığını belirtti. “Örneğin örümcekten korkarız lakin örümceği gördüğümüzde kaygılanmayız” diyerek hususa açıklık getiren Arı, tasayı bir bilinmezliğin daha çok tetiklediğini vurguladı. İmtihan tasası olarak tanımlanan olgunun, imtihanın kendisine karşı duyulan bir dehşet olmadığının altını çizen Mustafa Arı, “Sınav sonucunda ne olacağına dair yaşanan bilinmezlik insanı korkuya sürükleyen faktördür” dedi.
SINAV KORKUSUNU OLUŞTURAN ÖGELER
Sınav tasasını oluşturan temel faktörlere de değinen Arı, şunları lisana getirdi:
“Temel faktörler; kişinin imtihana yüklediği mana, kişinin ailesinin ve yakın etrafının beklentileri ve şahısta oluşan ve gerçekçi olmayan niyetlerdir. Yani sınavdaki muvaffakiyet ile birlikte sevilmek, düzgün bir insan olmak, kabul görmek kavramları ortasında direkt bir irtibat kurmak da korkuyu oluşturan faktörlerdendir. İmtihan tasası, imtihan yaklaştıkça artar. Bir eşiğe ne kadar uzak olursak, ruhsal olarak o bizi o kadar az huzursuz eder. Yaklaştıkça da tedirginlik ve korku da artış gösterir.”
KAYGININ BELİRTİLERİ
Sınav telaşı yaşayan çocuklarda görülen fiziki ve ruhsal durumları da aktaran Arı, çarpıntı, mide bulantısı, terleme üzere belirtilerin fizyolojik belirtiler olduğunu söz etti. İmtihan korkusu görüldüğünde, çocuklarda, ‘yapabildiğim soruları bile yapamıyorum’ üzere geri dönüşler yaşanmasının, aileler için en büyük imtihan telaşı ipucunun olduğunun altını çizen Arı, ayrıyeten çocukların muvaffakiyetinde görülen önemli düşüşün de imtihan telaşının en bariz özelliklerinden biri olduğunu da kelamlarına ekledi.
KAYGIYLA BAŞA ÇIKMA YOLLARI
Kaygıyla başa çıkmak için yapılması ve yapılmaması gerekenler hakkında da teklif ve bilgi sunan Arı şu biçimde konuştu:
“Sınav derdinin temelinde 2 başka durum kelam konusu. Bunlardan birincisi, çocuk çalışmamış ve korkuludur. Burada çok yapılabilecek bir şey yok. Burada aslında bir pişmanlık ya da bir vicdan daha çok ön plana çıkan hislerdir. Makul bir seviyede duyulan, yaşamsal olağan akışı çok da etkilemeyen ufak çaplı tasaları, tasadan fazla olayın ciddiyetini kavrama olarak düşünebiliriz. Burada asıl ele alınması gerekilen nokta şudur: Gerçekçi olmayan niyetler. Yani çocuk çalışmış, mevzulara hâkim ve bir eksikliği yok lakin garip bir tasa içerisinde. İşte bu önemli bir imtihan telaşıdır. Başa çıkma yollarında da, uyku ile korku ortasında çok önemli bir temas olduğunu öncelikle vurgulamamız lazım. Sağlıklı ve gerçek vakit aralığında alınan uyku korku düzeyini azaltıyor. Bunun dışında, tertipli beslenme çok değerli. Ben öğrencilere tertipli 15-30 dakika açık havada yürüyüşler yapmalarını da öneriyorum. Nefes antrenmanları, hakikat nefes alıp vermek de gerilimi ve tasayı azaltıyor. Ne yapılmaması konusunda bilhassa teklifim, imtihana girişe son 10 gün kala, katiyen dışarıdan bir şey yiyip içmemeleridir. Hastalanabilirler, mideleri bozulabilir, bu onların gerilimini çok arttırır. Bir oburu de arkadaş ve aile ortamlarında çok fazla imtihan konusunun açılmaması gerekiyor. Bu yararlı bir şey değil.“
AİLEYE DÜŞEN VAZİFELER
Sınav telaşı yüksek olan çocuklarda ailelerin, fazla mükemmeliyetçi, daha başarılı yetiştirmeye çalışmaları, öbür şahıslarla çocuklarını kıyaslamaları örnek vermeleri, imtihana az kaldı, deneme çözmeye devam et üzere tabir ve yaklaşımların çok yanlış olduğunu lisana getiren Arı, imtihana girecek olan herkesin öncelikle dikkat eksikliği açısından kıymetlendirilmesi gerektiğini vurguladı.
Eğer çocukta elinde olmayan durumlardan kaynaklı olarak bir dikkat eksikliği, odaklanmada bir sorun yaşama sıkıntıları varsa, devir başından bunun ruhsal açıdan çözümlenmesinin çok kıymetli olduğuna dikkat çeken Arı, “Veliler çocuğunun aldığı eğitimin kademelerini bilerek çocukla diyaloğa girmesi, çok daha yapan olur. Zira ailenin içi rahat ediyor ve imtihana girecek olan kişi aileden bu türlü daha şuurlu bir yaklaşım aldığında çok daha motive oluyor. Çocuğa yapma etme, çıkamazsın, gidemezsin üzere cümleler yerine, bu kadar mevzuyu bitirdiniz, daha az husus kaldı, sen bunun üstesinden gelirsin ben sana güveniyorum biçiminde bir yaklaşım sergilemek tasayı, gerilimi azaltır. Çocuk motive olur” formunda konuştu.
HANGİ DURUMLARDA UZMAN TAKVİYESİNE BAŞVURULMALI?
“Eşik aşıldığında, fonksiyonellik bozulduğunda, uykularda ve beslenmede düzensizlik yaşandığında, ders çalışırken çok terlemeler, ağlamalar, öfkede çok önemli bir yükseliş ve toplumsal hayatta önemli bir fonksiyonellik bozulması yaşanıyorsa, o vakit ailelerin bir uzmana başvurmalarında fayda var” diyen Arı, imtihana az bir müddet kala uzmana başvurmanın ise tedavi açısından bazen kâfi olmayabildiğini tabir etti.
Arı son olarak şunları söyledi:
“Bu durum önemli bir kıymetlendirme gerektiren bir durumdur. Şayet erken devirde bir müracaat aldıysak, bireyin dikkat seviyesini öncelikle ölçüyoruz. Öteki taraftan aile ile çocuk ortasındaki diyalogların uygun düzenlenmesinde rol oynuyoruz. Ayrıyeten çocuğun toplumsal hayattan koparmadan ve imtihanı da bırakmadan kaliteli bir biçimde gündelik ömrünü şekillendirmede dayanak oluyoruz. Bilhassa de son senede olan gençlerin, derslerle çok boğulmaması da kıymetli. Okul-dershane-etüt üçgeni ortasında sıkışan çocuklarda korku artabilir. Çocuğa nefes aldıracak alanlar da yaratılmalıdır.”