6 yıl 6 ay kaldığı cezaevinden evvelki gün tahliye edilen Nedim Türfent, “Ülkemizde basın özgürlüğü konusunda ileriye hakikat bir gidişten fazla gittikçe kararan bir tablo var. Gerek iktidarın yargı sopasıyla gerek RTÜK eliyle, gerek ilan kesme cezalarıyla, TELE 1 ve Halk TV kanalların karartma cezalarıyla özgürlük kanalı kapatılmak isteniyor. Bugün ülke olarak demokrasi yolunda bir nefes alma gereksinimi duyacaksak bu lakin basının daha özgürce, insanların daha özgürce fikirlerini lisana getirmesiyle mümkün olabilir” dedi.
Hakkâri Yüksekova’daki sokağa çıkma yasakları sırasında yaşananlar ile ilgili haberlerinin akabinde, 12 Mayıs 2016’da gözaltına alınan, “silahlı terör örgütü üyeliği” suçlaması ile 13 Mayıs 2016’da tutuklanan, OHAL KHK’sı ile kapatılan Dicle Haber Ajansı (DİHA) muhabiri Nedim Türfent; “silahlı terör örgütü üyeliği” ve “terör örgütü propagandası” suçlaması ile 8 yıl 9 ay mahpus cezasına çarptırıldı. Yargıtay, Türfent hakkındaki kararı onadı. Türfent, evvelki gün; 6 yıl 6 ay tutukluluğun akabinde hakkındaki cezanın infazının tamamlandığı gerekçesiyle, Elâzığ Karakoçan Cezaevi’nden tahliye oldu. ANKA Haber Ajansı’na konuşan Türfent, şunları söyledi:
“Ben bunu bir özgürlük olarak tanım edemiyorum. Özgürlük hissini yaşamak isterdim. Bunu her birimiz hak ediyoruz. Bilhassa kalemi yüzünden, yazdığı haberler yüzünden, niyetleri yüzünden dört duvar ortasında tutulan her insan dışarı çıktığında özgürlük hissini yaşamayı hak ediyor. Ülkemizde bugün bilhassa basın ve tabir özgürlüğü konusunda yaşanan kasvetler; beşere bu hissi layık görmüyor. İnsan bu hissi dışarıya çıkınca yaşayamıyor. İnsan ne diyeceğini bilemiyor. Ülke olarak bunu hak ettiğimizi düşünmüyoruz.
Cumhuriyet tarihiyle eş paha bir formda; ülkemizde beşerler kalemleri yüzünden, niyetleri yüzünden birçok şairler, birçok muharrirler dört duvar ortasında mahpus yattı. Biz şairlerimize, yazarlarımıza mahpushaneleri neden layık görüyoruz? Neden bu insanlarımızı mahpushanelerle anılagelmek durumunda bırakıyoruz? Bu açıkçası bizim için bir utanç kaynağıdır. Biz bunu artık oradan kaldırmalıyız. Cumhuriyetin yüzüncü yılından bahsediyoruz, asırlık bir Cumhuriyet… Madem Cumhuriyetin yüzüncü yılındayız niçin beşerler bu kadar absürt münasebetlerle cezaevinde olsun, niçin milletvekilleri, parti genel liderleri, parti üyeleri, avukatlar cezaevinde olsun? Niçin Mücella abla, Çiğdem Mater, Selçuk Kozağaçlı niçin cezaevinde olsun?
Ülkemizde, basın özgürlüğü konusunda ileriye gerçek bir gidişten fazla, gittikçe kararan bir tablo var. Gerek iktidarın yargı sopasıyla gerek RTÜK eliyle gerek ilan kesme cezalarıyla, TELE 1 ve Halk TV kanalların karartma cezalarıyla; özgürlük kanalı kapatılmak isteniyor. Bugün ülke olarak demokrasi yolunda bir nefes alma gereksinimi duyacaksak bu lakin basının daha özgürce, insanların daha özgürce niyetlerini lisana getirmesiyle mümkün olabilir. Ancak maalesef biz bu durumdan çok çok uzaktayız.
Bunu yalnızca muktedirlerin mevcut uygulamalarına bağlamak da yanlış olur. Bugün şayet bu kadar karamsar bir tabloyla karşı karşıya isek burada sahiden her birimizin hissesi vardır. Gerek Türkiye’de gerek milletlerarası arenada söz ve basın özgürlüğü konusunda çalışma yürüten, emek veren, fedakârlık yapan birçok kuruluş kelam konusu Kürt gazeteciler olunca, nitekim utangaç davranıyorlar. Biraz daha hamasetli davranmalarını talep ediyorum. Bunu hak ettiğimizi düşünüyorum. Şayet biz eşitlikten, adaletten bahsediyorsak birinci evvel biz kendi ortamızda, meslektaşlar olarak bu eşitliği ortamızda sağlamak zorundayız.
Cezaevine girdiğim vakit da yazmaya inanılmaz bir inancım vardı. İnancım; dayanaklar, dayanışmalar sayesinde kalemin, kitabın gücü sayesinde gittikçe pekişti. Şayet bugün bu yolda daha hamasetli bir adım atarsak iktidar da yahut iktidarın sopasını elinde bulunduranlar da gazetecilere, televizyon kanallarına bu kadar pervasızca, pespayece taarruzda bulunamaz. Biraz da bu bizim hatamız. Kabahatin birden fazla bizim.” (ANKA)