BBC’den Alice Cuddy’e konuşan Necla Camuz isimli bir vatandaş 4 gün boyunca enkaz altında neler yaşadığını anlattı. Camuz’un henüz 10 günlük Yağız isminde bir de oğlu var. Ayrıntılar…👇
Kaynak: https://www.bbc.com/news/world-middle…
6 Şubat günü ülkece dehşetli bir sarsıntıya uyandık biliyorsunuz ki. 10 vilayetimizi birden derinden sarsan zelzelenin akabinde hepimizin yüreği dağlandı.
Geçtiğimiz günlerde BBC’den Alice Cuddy’e konuşan Necla Camuz da 4 gün boyunca enkaz altında neler yaşadığını anlattı.
Necla Hanım’ın şimdi 10 günlük Yağız isminde bir de oğlu var.
Hatay, Samandağ’da yaşayan Camuz ve ailesi beş katlı çağdaş bir binanın ikinci katında ikamet ediyordu. Kendisi yaşadıkları yerin ‘güzel bir bina’ olduğunu ve zelzeleye kadar kendisini orada inançta hissettiğini lisana getiriyor.
‘Deprem başladığında yan odadaki eşimin yanına gitmek istedim, o da tıpkı şeyi yapmak istemiş.”
“Ama kendisi başka oğlumuzla yanıma gelmeye çalışırken dolap üzerlerine düştü ve hareket etmeleri imkansız hale geldi.”
‘Depremin şiddeti arttıkça duvar yıkıldı. Oda sallanıyordu ve bina yer değiştiriyordu. Sarsıntı bitince bir kat aşağı düştüğümüzü fark etmedim. Bağırarak isimlerini söyledim lakin yanıt veren olmadı.”
33 yaşındaki Camuz kendini kucağında bebeğiyle birlikte yatarken bulmuş. Yanlarına düşen bir gardırop, büyük bir beton tabakanın onları ezmesini engelleyerek hayatlarını kurtarmış…
Camuz çifti, neredeyse dört gün boyunca bu formda enkaz altında kalmış.
İlk gün
Etrafın zifiri karanlık olduğunu tabir eden Camuz, hiçbir şey görmediğini ve ne olduğunu anlamaya çalıştığını söylüyor.
Kendisi 10 günlük oğlu Yağız’ın hala nefes aldığını anlayınca bir nebze de olsa rahatlamış.
Ayrıca toz nedeniyle birinci başta nefes almakta zorlansa da; Camuz, bu durumun kısa bir müddet içinde düzeldiğini tabir ediyor.
Altında çocuk oyuncakları olduğunu hissettiğini lakin hareket edemediği için ne olduğuna bakamadığını söyleyen genç bayan, uzaktan gelen sesleri duyabildiğini ve bu nedenle de yanındaki dolaba vurup ‘Sesimi duyan var mı?’ diye bağırdığını söylüyor.
Bu, işe yaramayınca yanına düşen küçük moloz modüllerini toplayarak daha fazla ses çıkarması için dolaba vurmaya başlamış kendisi. Lakin çökme ihtimaline karşı da korkmuş.
Camuz, kimsenin gelme mümkünlüğünün olmadığını anladığında ‘çok korktuğunu’ söylüyor.
Enkazın altında
Enkazın altındaki karanlık nedeniyle vakit algısını yitirdiğini söyleyen genç bayan, ‘Yeni bir bebeğiniz olduğunda pek çok şey planlıyorsunuz ve sonra… Apansızın enkaz altında kalıyorsunuz’ diyor.
Yağız’ı bu süreçte emzirdiğini lisana getiren Camuz, erişebileceği bir su yahut yiyecek kaynağı olmadığının da altını çiziyor.
Kendisi, kendi anne sütünü içmeye çalışmış…
Matkap sesleri duyduğunu söz eden Camuz, insan seslerini de duyabildiğini fakat bu seslerin çok boğuk ve uzaktaymış üzere geldiğini söylüyor.
Kendisi bu etapta gücünü boşa sarf etmemeye ve dışarıdan gelen sesler yakınlaşmadıkça sessiz kalmaya karar vermiş…
Enkazın altındayken daima olarak ailesini düşündüğünü lisana getiriyor Camuz. Ayrıyeten tanıdığı öbür insanların ne durumda olduğunu bilmediğinden ötürü da epey telaşlı olduğunun altını çiziyor.
Camuz, enkazdan sağ çıkacağını düşünmüyormuş lakin Yağız’ın varlığı ona hayatta kalması için bir sebep vermiş.
Kendisi Yağız’ın birden fazla vakit uyuduğunu ve uyandığında sakinleşene kadar onu sessizce emzirdiğini söylüyor.
90. saat
Enkazın altında 90 saatten fazla kalan Camuz, evvel köpek sesleri duyduğunu lakin bunun bir düş olup olmadığından emin olamadığını söylüyor.
Köpeklerin akabinde insan sesleri duymaya başlamış kendisi.
‘İyi misin? Şayet yeterliysen bir kere tıkla’ cümlesini duyunca nerede olduğunu anlatmış ve enkaz altından çıkartılmış.
İstanbul Belediyesi İtfaiyesi’ne bağlı ortana kurtarma grupları, Yağız’ın kaç yaşında olduğunu sorunca Camuz emin olamamış. Sarsıntı olduğunda Yağız’ın 10 günlük olduğunu söylemiş…
Ayrıca ambulansa götürülürken, öteki oğlunun da kurtarılıp kurtarılmadığına dair bilgi istemiş.
Enkazdan sonra
Camuz, hastaneye geldiğinde ailesinin kendisine, eşi İrfan’ın ve 3 yaşındaki oğlu Kerim’in de enkaz altından kurtarıldığını söylemiş.
Ancak bacaklarından ve ayaklarından önemli biçimde yaralandıkları için Adana’daki bir hastaneye sevk edilmişler.
Camuz ve Yağız’ın fizikî bir sıhhat sorunu yok lakin yeniden de kendileri 24 saat boyunca müşahede altında tutulmuşlar.
Gidecek bir meskeni olmadığını söyleyen genç bayan, çadırda 13 kişi kaldıklarını tabir ediyor.
Kendisi, başına gelenleri anlamaya çalıştığını ve hayatını kurtardığı için Yağız’a borçlu olduğunu söylüyor.
‘Bebeğim bununla başa çıkacak kadar güçlü olmasaydı, ben de olamazdım.”
‘Yeni doğmuş bir bebek olduğu ve hiçbir şey hatırlamayacağı için çok memnunum.”