Alışkanlıklar, insan davranışının kalıpları olarak karşımıza çıkmaktadır. Lally ve arkadaşları (2009) alışkanlığı şu formda tanımlamıştır: Vakitle, gerçekleşmesi için daha az şuurlu efor harcamayı sağlayacak kadar sık tekrarlanan davranışlar.
İnsanlar hayli karmaşık ve bir o kadar da kolay alışkanlıklara sahip olabilirler. Alışkanlıklar, birden fazla vakit misyon performanslarını takviyeler niteliktedirler örneğin, vaktinde hazırlanıp derse yetişmek üzere. Lakin birtakım vakitlerde da bu performanslara mahzur oluşturabilirler örneğin. ödev yapmak yerine masayı düzeltmek üzere (Dunn, 2000).
Rutinler, alışkanlıkların kazanılıp geliştirilmesi açısından epeyce kıymetli bir yere sahiptir. Bir şeyi nizamlı bir biçimde yaptıkça ona bağlı kalma mümkünlüğü da artmaktadır. Aslında alışkanlıklar biraz evvel bahsedildiği üzere, beynin güç tasarrufu sağlamak için oluşturduğu yeni yollardır (White, 2021). Bu yollar, bir çeşit “otomatik pilot” hizmeti sağlayarak bir şeyleri düşük zihinsel efor ile yapabilmemizi sağlar. Biraz evvel verilen meskenin yolunu bulma örneği de bu açıdan bir alışkanlığa örnektir. Konuta daima birebir yoldan gitmek de bir rutin örneğidir.
Yeni bir alışkanlığı kazanmanın en güç yanı eski alışkanlıkları bırakmaktır. Lakin neyse ki bunu kolaylaştırmanın bir yolu var: 100 günlük deneme sistemini uygulayın. Siz de bir alışkanlığın kazanılmasının 4 hafta üzere bir müddette gerçekleştiğini duymuş olabilirsiniz. Lakin yapılan yeni araştırmalara nazaran, bu biraz daha uzun sürüyor olabilir.
Lally ve arkadaşları (2009) yaptıkları bir çalışmada, 96 yetişkin iştirakçi ile 12 hafta boyunca çalışmıştır. İştirakçilerden, 12 hafta boyunca her gün birebir bağlamda (örneğin kahvaltıdan sonra) gerçekleştirecekleri bir davranış belirlemeleri istenmiştir. Bu davranışlar yeme, içme ya da aktivite gibisi aksiyonları içerebiliyordu. İştirakçiler, her gün davranışı gerçekleştirip gerçekleştirmediğini kaydediyordu. 60. günden sonra 14 iştirakçi bilgi girmeyi bıraktı. Kalan iştirakçilerden elde edilen datalara nazaran, bir alışkanlığın otomatik hale gelmesi 18 ila 254 gün ortasında sürebiliyordu. Medyan ise 66 gündü.
Görüldüğü üzere, bir alışkanlığın kazanılması 4 hafta üzere kısa bir müddette gerçekleşemiyor olabilir. Tekrarlanan bir davranışın azamî otomatiklik seviyesine erişmesi, bundan daha fazla vakit alıyor üzere görünmektedir (Lally, 2009). Davranış değişiklikleri, o kadar da kolay şeyler olmasa da imkânsız değildir. Kazanmak istediğiniz bir davranışı birebir bağlamda, dengeli bir halde gerçekleştirebilirsiniz. Birebir vakitte yeni hayat tarzınızı destekleyecek yollar arayarak alışkanlıklarınızı pekiştirebilirsiniz.
Yine farklı bir araştırmayla örnek verecek olursak: Ferdî finans sitesi Rich Habbits’e nazaran 100 gün deneme mühleti alışkanlıklarınızı çarçabuk biçimlendirmenize yardımcı olur. Bir bitiş noktasının olduğunu bilmek kendinizi başlamaya motive etmek için yararlı olacaktır. Örneğin, 100 gün boyunca sağlıklı yemek yemeniz bir daha hiç abur cubur yemeyeceğiniz manasına gelmez. Bu yalnızca birkaç ay süren kolay bir vazife. Tekrar de işin sonunda tahminen bir halde kimi alışkanlıkları kazanmış olabilirsiniz:
Sürekli davranışlar alışkanlığa dönüşür. Günlük hoş alışkanlıklar kazanmak için bu alışkanlıkları her gün tertipli olarak uygulamalısınız. Hoş bir alışkanlığı kalıcı sağlamak için benim birinci Rich Habits kobay farem, oğlum, ile 100 gün görev/meydan okuma diye isimlendirdiğimiz bir strateji bulduk. Metodu şöyle: 100 gün boyunca arka arda aktiviteyi uygulamaya odaklanın. 100 gün sonunda bu aktivite günlük alışkanlık haline gelecektir. 100 gün boyunca bir aktiviteyi uygulamak hudut ağlarındaki bir alışkanlığı sağlamlaştırmak için gerekli altyapıyı oluşturur.
Tabi ki de kendi gereksinimlerinize nazaran bu süreyi kısaltabilirsiniz. Sonunda alışkanlığı kazanmasanız bile, bu disiplin 100 gün müddetince kimi davranışlarınızı tesirler ve gelecekte bizatihi diğer bir alışkanlığı kazanmanızı sağlar.