Tarihin en eski kupası, sanırım bundan daha uygun bir final eşleşmesine sahip olamazdı. Manchester’ın iki yakası, tarihlerinde birinci kere bir kupa finalinde karşı karşıya geliyor; 1999’da Premier League, FA Cup, Şampiyonlar Ligi şampiyonluğu yaşayıp bunu başaran birinci kadro olan Manchester United, kupayı almak kadar rakibinin bu muvaffakiyete ortak olmaması için de alandaydı. Wembley öteki bir yer, öbür bir atmosfer. Pele’ye nazaran futbolun katedrali. Yarı yarıya tribünler, maç öncesi gösteriler, fan zone’lar. Her ayrıntısıyla inanılmaz bir tecrübe. Maça gelince; Manchester City-Real Madrid maçını yorumlarken, Guardiola’nın santralarda birinci topu kaleciye atıp uzun oynamasından bahsetmiştim. Bir Pep kadrosu için alışılageldik bir formül değil aslında.
TARiHiN EN ERKEN GOLÜ
United karşısında tıpkı set ile santradan hamle eden maviler, İlkay’ın eksiksiz vuruşuyla FA Cup Finalleri tarihinin en erken golünü 13. saniyede buldu.
Eric cilt Hag, City’nin kare orta alanına dörtlü bir merkez ile karşılık verdi. Bruno Fernandes kâğıt üzerinde sağ kanat üzere gözükse de oyun içerisinde pek o bölgede yoktu. Soldan yaptığı ortada hakikat koşuyu yapan Wan-Bissaka, topu Grealish’in eline çarptırarak penaltıyı aldı ve Bruno 33. dakikada skora dengeyi getirdi.
iLKAY, DE BRUYNE GiBi
İkinci yarıda Kırmızı Şeytanlar’ın oyuna tutunması beklenirken, sahneye bir kere daha İlkay Gündoğan çıktı. Hür vuruşta kendine gelen pası ağlarla buluşturan İlkay, 2 aydır Kevin De Bruyne standartında oynuyor. City üçleme yaparsa, gurur kürsüsüne birinci ismi yazılacaklardan.
Maçın kalan kısmında Manchester United, doğal olarak yoruldu ve merkezi kaybetti. Vakit zaman tehlike yaratsalar da oyunun ve topun denetimi Guardiola’nın öğrencilerindeydi. Mavilerin üçleme yapıp tarihe geçmesi için artık önlerinde bir tek İnter pürüzü kaldı.