Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde “50 artı 1” gayesi ittifakları başka partilere yönlendirdi. AK Parti, Tekrar Refah Partisi ve HÜDA PAR ile Millet İttifakı da Emek ve Özgürlük İttifakı ile görüşmelerini sürdürüyor.
Karar muharriri Ahmet Taşgetiren, bu görüşmeleri değerlendirdiği yazısında ittifakların önündeki zorlukları yazdı. Bilhassa AK Parti’ye sunulan şartların zorlayıcılığına dikkat çeken Taşgetiren, “Yüzde 50 artı 1. Farklılıkları buluşturan sihirli bir araç mı, yoksa en sorunlu yapılara pazarlık gücü kazandıran bir sistem mı? Deniyoruz, ancak Türkiye üzerinde deniyoruz. Allah’tan hayırlısı…” diye yazdı.
Taşgetiren’in “Hepsi yüzde 50 artı 1 yüzünden…” başlıklı yazısının ilgili kısmı şöyle:
“… şu seçimde Bahçeli’nin takviyesi yetmiyor. Niçin? Zira oy kayıpları yaşandı. ‘Çok çok çok yetkili Cumhurbaşkanlığı’ modeli, 5 yıllık birinci uygulamasında ‘Tek Adam’ın her şeyi belirlediği, lakin bu ortada ‘Talimatsız işlemeyen’ bir sisteme dönüştü. Oylar düştü. Karşıda da bir “İttifak” oluştu. ‘Karşıdaki ittifak’ a geçmeden, ‘Yüzde 50 artı 1’in Cumhur İttifakı’nı getirdiği yere bakmak lâzım. Evvel Hüda-Par ile ittifaka girişildi. Akabinde Yine Refah Partisi (YRP) potaya dahil ediliyor.
Yakın vakte kadar tahlillerde, Cumhur İttifakı ile Millet İttifakı ortasındaki fark, ‘Benzerlerin ittifakı’ ile ‘Benzemezlerin ittifakı’ halinde ortaya konmaktaydı. ‘6 Benzemez’ söylemi, Cumhur İttifakı cenahından karşı ittifaka yönelik tenkit niteliğindeydi.
Ak Parti ile müttefikleri, MHP ve Büyük Birlik kendilerini ‘Benzer’ nitelikte görüyorlardı. Muhtemelen ‘milliyetçi muhafazakârlık’ta uzlaşılmıştı. Artık oraya Hüda-Par ile Yine Refah da ekleniyor. Ne dersiniz, onlar da ‘benzerlik’ çerçevesine basitçe dahil edilebiliyorlar mı? YRP Genel Lider Yardımcısı Doğan Aydal, ‘Ak Parti’ye 30 unsurluk kural sunduk hepsi kabul edildi’ dedi. Sanki MHP’nin o koşullar üzerinde bir değerlendirmesi oldu mu? Sanki Hüda-Par kaç kural sundu da onlar kabul gördü? Aslında Kürt sorunu konusunda ‘siyasi amaçlar’ noktasında Hüda-Par ile HDP ortasında bir fark yok. Onlar nasıl karşılandı? Ayrıyeten Hüda-Par’ın bir de kolay savunulamaz ‘Hizbullah bagajı’ var. Herhalde o problem, ‘Artı 1 için İttifak’ın hayatî önemi’ yanında pek dikkate alınmamıştır! Perinçek’in isyanı dışında.
Anlaşılan o ki, YRP’nin yaptığı üzere içinde iç siyaset, dış siyaset, iktisat, en kritik toplumsal düzenlemeler bulunan 30 unsurluk bir program sunuyorsunuz, hepsine adeta ‘Onlar kolay problem hele birlikte olalım’ cinsinden yanıtlar veriliyor. Ve siz de ‘Şartlarımız kabul edildi’ diye ittifaka soyunuyorsunuz. Cumhur İttifakı’nın sıkışmışlığının eseri mü bu, yoksa öteki partilerin ‘benzerlik’ ismine buluştukları noktanın içinin boşluğunun mı? (Nitekim Doğan Aydal’ın kelamını ettiği 6284 uzlaşması sonraki gün Derya Yanık ve Binali Yıldırım tarafından yalanlandı) Seçime varıncaya kadar bu ittifak genişlemesinin içinden daha hayli farklı ses duyacağımız kesin. Sonunda birileri ‘Kendim ettim kendim buldum, helâllik istiyorum’ derse de şaşırmamak gerekiyor.
ÖTEKİ CENAHA GELİNCE…
Öteki cenah, yani ‘Millet İttifakı’na gelince, orası yola ‘Farklı toplumsal damarların buluşması’ teziyle çıktı. Evet, onlar da önlerinde ‘yüzde 50 artı 1’ gerekliliğini görüyorlardı. Güç birliği yapmaları gerekliydi. Farklı toplumsal tabanları temsil ediyorlardı. Bir ortaya gelmeleri kolay değildi. Çıplak bir ‘siyasi hesap’ dışında Bir ‘Felsefe’ lazımdı. ‘Toplumsal barış’ Türkiye’nin aradığı bir şeydi. Sanki siyasi hesapla bu toplumsal barış arayışı birleşebilir miydi?
Öyle bir misyonla tanım ettiler buluşmalarını. Konuştular, konuştular, binlerce sayfalık metinler hazırladılar… Mutfak çalışmaları âlâ gitti. Demek yelpazede farklı renkler de olsa, ülke sorunları denilince uzlaşılabiliyordu. En son ‘Adaylık’ belirlemesinde birkaç günlük bir kıyamet yaşadılar. Sonra ‘O badireyi atlattık, güçlendik’ diye düşündüler. Hala alacakları bir epey yol var. ‘Toplumsal barış’tan kelam edilecekse, kuşatılması gereken diğer toplum kısımları de var. Ayrıyeten, karşı ittifakla da savaş lisanıyla konuşmamak üzere bir hassasiyet gerekliliği var. ‘Çatışma dili’ne nazaran dizayn olmuş ve ‘derin fay hatları’ bulunan bir siyasi yerin içinden ‘barış dili’ üretmek kolay da değil. Yeniden ayrıyeten siyaset alanı, steril bir nitelik arz etmiyor, nerede ise kardeşin kardeşe gardını aldığı bir alandan kelam ediyoruz. Hesaplar, önderlerin başında durduğu üzere durmayabilir.” (HABER MERKEZİ)