Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, ABD orta seçimlerini kıymetlendirdi. Özkök, “Diyeceğim bundan bu türlü kim ki din istismarı ile oy toplamaya kalkar… Hepsini ağır bir Trump hezimeti bekliyor… Bütün İslam dünyasında ‘Müslüman Kardeşler’ hareketinin tarihe gömülmesinden sonra cami Cemaati efsanesi de bitiyor. Tıpkı Ayasofya’yı mescide çevirmenin AKP’nin oy haznesine bir şey getirmediğini gördüğümüz gibi…” yorumunu yaptı.
Özkök’ün “Bezgin Bekir ve bir ‘cami cemaati’ efsanesinin sonu” başlıklı yazısı şöyle:
Bezgin Bekir ve bir ‘cami cemaati’ efsanesinin sonu
Bu sabah yazıyı yazmaya başladığım saatlerde önüme gelen haberlerden biri şuydu:
Bezgin ve bitkin ABD Lideri Biden, gelen seçim sonucundan sonra son derece rahatlamıştı ve Beyaz Saray’da kutlama yapılıyordu…
Bunu okuyunca aklıma Hürriyet’in 28 yıl evvelki bir manşeti geldi:
“Şimdi fıkra sırası bende…”
Neden olduğunu anlatacağım, fakat evvel ABD’de geçen salı günü yapılan seçimin açık sonucuna bakalım…
Beyaz Saray’ın Bezgin Bekir’i mi yoksa makul Amerika mı direndi?
Benim gördüğüm bu seçimin iki sonucu var:
(*) BİR Amerika’yı baştan sona bir Trump dalgasının saracağının argüman edildiği ve herkesin çok ağır bir darbe alacağını beklediği yorgun, bezgin Biden kimsenin beklemediği bir sonuç aldı.
Son 20 yılda bir liderin orta seçimde aldığı en yeterli sonuçtu bu…
(*) İKİ Herkesin bu seçimden sonra, 2024’teki başkanlığını garantileyeceğine kesin gözüyle baktığı Trump ise seçimin en büyük kaybedeni oldu.
Çünkü kendi partisi içinde bile adaylığı tartışmaya açıldı.
Onun “Sleepy Joe” (Uykulu Joe) dediği kişi ise o saatlerde Beyaz Saray’da rahatlamış formda uykuya yatıyordu.
28 yıl evvel, ‘Şimdi fıkra sırası bende’ diyen biri
Bu olay beni 1980’li yılların sonuna, o devirdeki bir orta seçime götürdü.
Özal Cumhurbaşkanlığı koltuğuna oturmuş, başbakanlık koltuğu ise merhum Yıldırım Akbulut’a kalmıştı.
ANAP tepetaklak gidiyordu.
Sabah gazetesi onun hakkında fıkra yarışı açmıştı.
Her gün onunla dalga geçen manşetler atılıyor, fıkralar yayınlıyordu.
İşte o denli bir ortamda yapılan orta seçimden Akbulut’un başında bulunduğu ANAP, tarihinde son defa muvaffakiyet ile çıkmıştı.
O sabah Hürriyet’in Ankara Ofis Temsilcisi Fatih Çekirge Başbakanlık konutuna çıkmış ve ondan şu manşetle dönmüştü:
“Şimdi fıkra sırası bende…”
Ama mütevazı bir Anadolu insanıydı ve hiçbir vakit diğerleri hakkında fıkra anlatmadı.
O gün “fıkra nobranlarının” hissettiklerini bilmek isterdim.
Tıpkı bugün Trump’ın ve onu destekleyenlerin ne hissettikleri gibi…
Ayasofya’yı müzeden mescide çevirene iktidar garanti mi?
“Camii cemaatini yanına almayan bir siyasi hareket muvaffakiyet kazanamaz…”
“Dindarlık oy getirir…”
“Ayasofya’yı tekrar mescide çevirirsek iktidar garanti…”
Son 50 yıl boyunca Türk siyasetinin sağ kısmına hakim olan duygusal kanun buydu…
Yine son 50 yılda toplumun merkez ve merkez sol bölümüne, yani muhalefetine hâkim olan his da şuydu:
“Din istismarı oy getirir…”
Bu hissin yarattığı kompleks sonunda toplumun o kanadını da şu niyete getirdi:
“Aman Ayasofya konusunda ses çıkarmayalım. Bize oy kaybettirir…”
Sarayı meleklere açan Evangelist siyaset de çöktü
Sanmayın ki bu yalnızca bizde böyledir.
Evangelist Latin Amerika ve Amerika Birleşik Devletleri’ne bile hâkim olan his buydu.
Yani bir tür “kilise cemaati” inancı birçok demokratik ülkenin siyaseti üzerinde hayalet üzere dolaşıyordu.
Bu his son 2 haftada hem Latin Amerika hem de ABD’de hiç beklemediği bir darbe yedi…
Brezilya’nın popülist otoriter başkanı Bolsonaro ve Evangelist katoliklerden bile radikal protestan eşi bütün seçim kampanyası boyunca “kilise cemaatine” seslendi.
Miting meydanlarını kilisede Pazar ayinine çevirdi.
Rakiplerinin Cumhurbaşkanlığı Sarayı’nı iblisin, şeytanın eline bıraktığını, kendilerinin ise o sarayı kurtarıp tekrar Hazreti İsa’nın meleklerinin buyruğuna verdiğini anlattı.
Rakiplerini Wodoo yapmakla, büyücülükle suçladı.
Meydanlarda hayali cadılar yaktı…
Sonuç ortada…
Kaybetti…
Massachusetts’in artık bayan LGBTİ bir valisi var
Trump yanlılarının ellerindeki en büyük silah ise “kürtajın anayasa ile yasaklanmasıydı.”
Eşcinsellere karşı “Hristiyanlığın yapması gerekeni” yapmaktı.
İkisi de tutmadı…
Massachusetts’ın artık bir LGBT bayan valisi var.
Halkın oylarıyla yani…
Cumhuriyetçiler Temsilciler Meclisi’nde küçük bir çoğunluk elde etmelerine karşın, şu an zaferi değil, neredeyse bir hezimeti konuşuyor.
Ve Beyaz Saray’ın yorgun bitkin sakini ise şimdilik yoluna devam ediyor.
Amerikan demokrasisinin mahfına neden olabilecek bir Trump istilası ise en azından şimdilik savuşturulmuş bulunuyor.
O, bundan kendine bir hisse çıkarmak için uğraşacak ancak bundan bu türlü onun rakibi demokratlar değil, kendi partisi içindeki makul siyasetçiler olacak.
Ve onlar bu seçimden çok daha güçlü çıktılar.
Trump’ın asıl sorunu ise adaletle olacak.
Tahmin ediyorum bu sonuç, adaletin üzerindeki tahakkümü de azaltacağı için işi hiç de kolay değil.
Neticede onun tahriki ile basılan bir Kongre problemi var.
Aynı gün tıpkı ABD’den gelen “0” ve “1” devrimi
Amerika’da bu sonuçların ortaya çıktığı gün bir öteki hususta çok kıymetli bir açıklama geldi.
Dünyanın birinci bilgisayar devi IBM, bilgi süreç alanında yeni bir periyodu başlatacak olan kuantum bilgisayarını tanıttı.
“433 qubit suratında bir bilgisayar bu.”
Ne manaya geldiğini daha sonra kullanarak öğreneceğiz.
Dijital dünyanın en büyük kanunu olan “0” ve “1” sisteminde yeni bir çağa geçişin habercisi bu.
Bildiğimiz “bit” devri kapanıyor, bilmediğimiz “qubit” periyodu açılıyor.
Kilise cemaati seçimde ağır bir “Kürtaj ve LGBT darbesi” yerken, bilim topluluğu yeni bir zaferini ilan ediyordu.
Müslüman Kardeşler sonrası yeni şeyler söyleme zamanı
Diyeceğim bundan bu türlü kim ki din istismarı ile oy toplamaya kalkar…
Hepsini ağır bir Trump hezimeti bekliyor…
Bütün İslam dünyasında ‘Müslüman Kardeşler’ hareketinin tarihe gömülmesinden sonra cami Cemaati efsanesi de bitiyor.
Tıpkı Ayasofya’yı mescide çevirmenin AKP’nin oy haznesine bir şey getirmediğini gördüğümüz gibi…
Şimdi siyasette yeni şeyler söyleme zamanıdır…
Çünkü “Dünle bir arada gitti cancağazım, ne kadar kelam varsa düne ilişkin..”