Gazeteci Murat Ağırel, bugünkü köşe yazısında Türkiye’de yaşanan iğrenç bir olayı kaleme aldı. Ağırel, olayın hangi kentte yaşandığı belirtmezken, babası tarafından tecavüze uğrayan küçük kızın yaşadıkları ise kan dondurdu!
‘İlk kere 13 yaşında tecavüze uğradı’
“Adı: A.A.
2000 yılında doğdu…
Daha 13 yaşındayken öz babası tarafından tecavüze uğradı. Kimseye anlatamadı. Sonra bu feci durum tekrarlandı. Tecavüz aylarca devam etti.
13 yaşındayken gebe kaldı. 2014 Mayıs ayında 14 yaşındayken erkek çocuk dünyaya getirdi. Doğumu meskende yaptı. Kimse duymasın, görmesin diye yalnızca annesi ve babası vardı yanında.
Bebek doğar doğmaz annesi bebeğin ağlaması durana kadar ağzını kapatıp bekledi. 14 yaşındaki “çocuk anne” yalnızca 1 dakika sesini duydu doğurduğu bebeğin. Zira annesi bebeği boğarak öldürdü. Minik yavrunun cansız vücudu beyaz bir beze sarıldı.”
A.A. ayağa kalkıp güzelleştikten kısa müddet sonra babası tecavüz etmeye devam etti. Aylarca, yıllarca sürdü.
‘Dayanamadı…
Cehennemden kurtulmak istiyordu.
Evden birinin yanına kaçtı.
İmam nikâhı kıydılar. Başına gelenleri imam nikâhlı eşine anlattı.
Sekiz aylık imam nikâhlıyken eşinin ailesi ile birlikte hayvanlarının bakımı için tecavüzcü babasının da ikamet ettiği Mezba diye tabir edilen yere gittiler.
Eşyalarını almak için babaannesini aradı. Telefonu babası açtı. Güya hiçbir şey olmamış üzere “Kızım ben yarın İstanbul’a gideceğim” dedi. A. A. tek bir şey söyledi: “Yarın gelirim eşyalarımı alırım…”
Sabah erkenden yola koyuldu. Giderken ne olur ne olmaz diye muhtemelen meskende bulunan ruhsatsız silahı aldı.’
Tüm acıları yaşadığı konuta geldi tekrar.
Kapıyı babaannesi açtı. Babaannesine, “Babaanne kaçarak geldim, eşimin haberi yok” dedi. Sonra eşyalarını almak için odaya yöneldiğinde babasının üstü açık bir vaziyette kanepede uzandığını gördü.
Babası kendisini görünce ayağa kalktı ve kendisi ile tokalaştı, annesine “Kız kaçarak gelmiş akabinde gelen var mı bir bak” diyerek A.A’nın babaannesini yanlarından gönderdi.
Daha sonra tecavüzcü baba, A.A’ya yaklaşarak öpmeye çalıştı ve bir yandan da soyunmaya başlamıştı. Babasını itti. Lakin gücü yetmedi ve yatağın üzerine düştü. Tecavüzcü adam tekrar kendisine saldırmaya başladı. Kendisine gerçek gelirken korumak gayesi ile yanında getirdiği tabanca ile 3-4 el ateş etti. Tecavüzcü baba yere düştü.
Korkudan geldiği yoldan imam nikâhlı eşinin yanına gitti. Silahı meskenlerinin yakınına attı. Baba, başından ve bedeninden vurularak ağır yaralı olarak hastaneye kaldırıldı. Bir hafta sonra öldü.
A.A. olaydan çabucak sonra gözaltına alındı ve üstte bir kısmı yazılanları anlattı.
Ölen bebeğini de anlatıyor.
Doğumdan bir hafta sonra konuttan çıkarak o psikolojiyle öldürdüğü bebeğini, aslında bebeğinin mezarını aradığını anlattı. Buldu…
Evlerinin yan kısmında bulunan samanlığın art kısmında yeni kazılmış olabilecek bir nokta tespit etti. Kazma cüretini kendinde bulamadı.
Savcıya anlattı hepsini. Savcılık bahçede hafriyat yapılmasını istedi. Beyaz beze sarılı vaziyette bebek cesedine ilişkin kemik modülleri bulundu.
Adli Tıp Kurumu bebek kemik kesimleri, babadan alınan saç kılı ve tükürük, mağdurdan alınan saç kılı ve kan numunesi üzerinde moleküler genetik inceleme yaptı.
Sonuç: Bebeğin annesi A.A., babası ise A.A’nın öz babası.
A.A’nın annesi tabirinde yaşananlardan haberinin olmadığını, bu türlü bir olay yaşanmadığını söyledi.
Savcı A.A. için “nitelikli taammüden öldürme” hareketinin TCK 25. unsurunda düzenlenen legal savunma kapsamında kalması nedeniyle ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmesini istedi.
Sadece az bir ceza alacağı “ruhsatsız silah taşıma ve bulundurma” hatasından ceza verilmesini talep etti.
A.A. cezaevine girmedi. Sonra ne olduğu da en azından savcılık nezdinde bilinmiyor. Memleketini terk ettiği biliniyor. Olayların nerede gerçekleştiğini bilerek yazmıyorum. Lakin bütün köy bu iğrenç olayların yaşandığını biliyor lakin susuyor.
Akıl alır üzere değil.
Aile ve Toplumsal Siyasetler Bakanlığı’nı da bahisle ilgili bilgilendirdim. İlgileniyorlar… A.A’nın muhafaza altına alınması için çalışma başlatacaklarını aktardılar.
Murat Ağırel’in köşe yazısını okumak için tıklayınız…