Ceren Deniz – Kadir Cesur
HATAY – Maraş zelzelesinden en çok etkilenen vilayetlerden biri olan Hatay’ın Samandağ ilçesindeki barınma ve ısınma sorunu devam ediyor. Kent meydanında, orta sokaklarda, kırsal mahallelerde depremzedeler ya geceyi özel araçlarının içinde ya da kendi imkanları ile inşa ettikleri derme çatma çadırlarda geçiriyor. Her ikisine de imkanı olmayanlar ise, battaniyelere sarınıp sandalyelerin üzerinde ateş başında sabahlıyor.
İlçenin kent meydanında yalnızca birkaç çadır göze çarpıyor ve bu çadırlar güvenlik güçlerinin barınma ve uyum merkezi olarak görünüyor. Gece saatlerinde kent meydanındaki araçlar depremzedeler için barınak oluyor. O denli ki; kent meydanındaki bir kamyonetin kasasında 20 kişi kalıyor. Kentin en az hasar alan yüksek kesitlerindeki kırsal mahallelerde de emsal imajlar yaşanıyor.
97 yaşındaki annesi Huriye Kazan’ı, kendi uğraşları yaptığı çadırın içinde soğuktan muhafazaya çalışan Ahmet Kazan, bir an önce kendileri için sıcak bir ortam sağlanmasını istiyor. Ahmet Kazan yaşadıklarını şöyle anlatıyor: “Annem bana daima ‘üşüyorum oğlum’ diyor. Hastalıkları var. Bu soğuğa dayanamayacak diye korkuyorum. Bizim sıcak bir çadırımız olsun. Öteki bir şey istemiyoruz. Olsaydı içinde otururduk. Günlerdir dışarıdayız. Sarsıntının olduğu birinci gece dışarıda yattık. Günlerdir 10 aile bir kamyonetin kasasında yatıyoruz.”
YANGIN ENDİŞESİ
Kent meydanı dışında ilçenin orta sokaklarında müstakil meskenleri olan aileler de konutlarına yakın, inançlı noktalara branda ve battaniyelerle hayat alanları kuruyor. Derme çatma bu çadırlarda odun sobası yakılırken aileler bu sobaların etrafında toplanıyor. Bu usul yangın telaşını de beraberinde getiriyor.
Depreminin akabinde çöken konutlarının enkazı altından kendi imkanlarıyla çıkan Duman Ailesi de bu çadırlardan birinde yaşıyor. Aydın Duman, enkaz altında gördüğü küçük bir ışık hüzmesi sayesinde kurtulma öyküsünü de şöyle anlatıyor: “Kimse gelmedi biz kendi uğraşlarımızla kurtulduk bu enkazdan. Kardeşim ‘neredesin’ diye seslendi bana. Bir kuş gözü kadar ışık içeriye yansıttı. Akabinde ben bu ışıkla kendi uğraşım sayesinde, ellerimle kazarak çıktım enkazdan.”
Enkazdan birbirilerini kurtaran aile kurdukları çadırın içinde ömrünü sürdürmeye çalışıyor. Çadırda kalan altı çocuk da şu sözleri kullanıyor: “İlk evvel bir konutumuz olsun istiyoruz. Sonra da okula gitmek. Arkadaşlarımızı çok özledik. Hepsi bir yerlere taşındı. Onları tekrar görebilecek miyiz bilmiyoruz.”