Yine sarsıntı oldu. Biz tekrar öldük. On binleri çoktan geçtik. Sahi buraya gelip konuşan siyasilerden enkaz altındaki sesimizi duyan oldu mu?
Birleşik Arama Kurtarma Lideri Erkut Doyan DW mikrofonuna şunları söylüyor: “Bu binalar kendi yıkılmıyor. Zelzele de yıkmıyor. Biz yapıyoruz. Hepsini yapan biziz. Yanlış bina yıkılır. Zelzele öldürmez.”
Peki o vakit bizi mütemadiyen kim öldürüyor? Faili meçhul. Faili ‘kader planı.’
Cumhurbaşkanı Erdoğan 10 kenti yıkan Maraş sarsıntıları sonrası bölgeden ulusa seslenişinde yıkılanlar yerine yeni TOKİ konutlarının bir yıl içinde yapılacağını duyurdu.
Erdoğan bu ‘müjdeyi’ verirken zelzeleden sağ kurtulmuş Mesut Hançer onun kadar şanslı olmayan 15 yaşındaki kızı Irmak’ın elini şimdi bırakmamıştı. Twitter bant genişliği şimdi daralmamış, beşerler akıbetini bilmedikleri yakınlarının adres-isim bilgilerini paylaşmaktan vazgeçmemişti.
5 yaşındaki Hazal birinci sarsıntıdan 72 saat sonra enkazdan kurtarılmamış küçük kız, su isteyip istemediği sorusuna, “Yok daha muayene olmadım” yanıtını vermemişti.
Yıktığı hayallerin kurdurduklarından çok daha fazla olduğunu anlamayan bir iktidar enkaz bir kentin önüne geçip, betona boğulmuş, şimdi ölmemiş şimdi hayata kalmamış insanlara TOKİ vadediyor.
Naci Görür bugün DHA’ya, “İstanbul’da durum hiç düzgün değil. Nasıl 3 gün evvel ‘Maraş’tan tasa ediyoruz’ diye yazdıysam birebir formda İstanbul’dan kaygı ediyorum. Bilimsel bütün araştırmalar, İstanbul’da vaktin gelmekte olduğunu gösteriyor. Aşağı üst 30 sene içerisinde sarsıntının beklendiği söyleniyordu, 23 yılı geçtiğine nazaran büyük ölçüde yakınlaşmış demek istiyorum” diye konuştu.
Mimari geometrilerinden emin olmadığımız binalarımız en az bizim kadar yorgun görünen kolanlarımızla İstanbul’da hayattan çok biz de vefata hazır üzereyiz.
Üstelik Maraş bir bilginin kapısını da araladı: Yeni yapılan ‘depreme dayanıklı’ yapılar. Hangi sarsıntıya güçlü, ‘henüz olmamış’ zelzeleye, ‘ hiç olmayacak’ sarsıntıya sağlam binalar. Anladık ki yeni yönetmelikler de apartmanları ayakta tutamayabiliyor.
İşten konuta dönerken ben de kendi enkazımı düşünüyorum. Aklımın kenarında Murat Özyaşar’dan bir alıntı: Konuta dönerken kendi kendime söylediğim sözlermiş gerçek olan.
Tüm depremzedelere dağıtılacak on bin liralar geçiyor gözümün önünden. Benim altında kaldığım binanın yerine yapılacak çok daha sağlam çok daha hoş yeni konutu hayal ediyorum.
Ama o soruyu bir türlü aklımdan atamıyorum: Pekala benim ölmemi niçin bekledik bunları yapmak için? Sahi ben size on bin lira versem siz burada yaşasanız hayatınızın geri kalanında? Hatta 20 bin lira versem benim yerime siz ölür müsünüz?
Mahallede kameralar, sokağın başında devlet ‘büyükleri’. Ekran başında durumuma ağlayanlar.
Rica ederim bana üzülmeyin. Biraz sonra yani beni yazgımla baş başa bırakıp hepiniz gitmeden evvel yalnızca şu soruma karşılık verin. Sayın politikler devrin cumhurbaşkanları… Biraz da bana ulaşamayacak olmanızın verdiği rahatlıkla soruyorum:
Neden size güçlendirilmiş betonlar, sapasağlam saraylar, neden bize kumdan kaleler, neden daima bize sıkıntı planı?