Peter Pan sendromu (Peter Pan kompleksi), büyüme korkusu olan çocuklarda ve olgun oldukları halde çocuk üzere davranan (sosyal açıdan) insanlarda görülen davranış bozukluklarına verilen isimdir.
İsmi, James Matthew Barrie’nin Peter Pan isimli romanından gelmektedir. Çok fazla bilinmemesinin yanı sıra epey önemli bir sendrom olan Peter Pan Sendromu büyümeyi reddediyor.
Peter Pan’ı sırf bir kitap ismi olarak anımsıyor olabilirsiniz fakat tıpkı vakitte çok enteresan bir sendromun da ismi. Bu sendroma yakalanan beşerler büyümeyi reddediyorlar. 1983 yılında Psikanalist Dan Kiley tarafından ortaya çıkarılan bu sendrom, şahısların sorumluluk sahibi olmaya başlamasıyla kendisini gösterir.
Bu sendrom en çok olgun yaşta ortaya çıkmaktadır (sosyal misyonları olduğu andan itibaren). En çok bekar insanlarda görülmektedir. Dan Kiley’e nazaran, bu sendromun küçüklükte, annenin baskısı ve babanın otoritesizliğinden kaynaklanmaktadır.
Sorumluluktan daima kaçarlar
Peter Pan Sendromu olan şahıslar ekseriyetle sorumluluklarından kaçmaya çalışırlar. Bir yetişkin değil de bir çocuk olarak kalmak isterler ve daima macera peşinde koşarlar. Ne evlenmek ne de çocuk sahibi olmak isterler. Tabi bu sendrom dışında evlilik ve çocuk yapmak bir tercihtir orası başka fakat yalnızca bu hastalık sebebiyle evliliği ve çocuk sahibi olmayı büyük sorumluluk olarak gördükleri için bundan kaçınırlar.
Peter Pan Sendromu Belirtileri
Sendromun birinci belirtisi mali açıdan sorumluluk duymamaktır. Sendromu olan kişi çoklukla bu sorumluluğu ebeveynlerine yıkarlar. Bunun dışında bir başka belirti istikrarlı bir meslek inşa edememek, daima diğer işler peşinde koşmak, emek sarf etmeden hayali gayeler belirlemek üzere belirtiler vardır. Peter Pan Sendromu olan bireyler beşerler ile yeterli alaka kuramaz, gelecekten büyük dehşet duyar ve başarısız oldukları vakit daima diğerlerini suçlarlar. Hatta aşı olmayı bile sorumluluk olarak gördükleri için bağdan kaçınırlar. Bu yüzden ikili münasebetleri ya süreksiz ya da hiç olmaz.
Bu sendrom farklı kısımlara ayrılmaktadır:
10-15 yaş ortası: Çocuk dış dünya ile kontağını, endişe yüzünden, koparmaya çalışıyor. Misyonlarından kaçıyor ve yalnız kalıyor.
16-22 yaş ortası: Kendini beğenme ve maçoluk hissediliyor.
23-25 yaş ortası: Hayattan mutsuzluk ve rahatsızlık hissediliyor.
26-44 yaş ortası: Sendrom ilerliyor ve durum daha vahim oluyor.
45 yaşından itibaren: Tekrar çocuk olmaya çalışılıyor ve istenilmeyen hayat modundan uzaklaşılıyor.
Ünlü müzikçi Michael Jackson’ın da bu hastalığa yakalandığı belirtilmektedir.
Aşırı denetimci ebeveyn olmayın
Bu sendroma bireyin yakalanmasındaki en büyük sebep çok denetimci olan ebeveynlerdir. Sorumluluk alamayan çocuklar ileride de problemleri ailelerinin çözeceğini düşündükleri için yetişkin oldukları vakit da bu vazifenin ailede olduğuna inanırlar. Bu sebeple de büyümeyi reddederler.
https://tr.wikipedia.org/
https://haberciniz.biz/