Fehmi Koru*
CHP Genel Lideri Kemal Kılıçdaroğlu’nun ABD gezisini onunla birlikte giden gazetecilerden takip edeceğimi belirtmiştim ya, o denli de yaptım.
Dün, CHP önderine eşlik için Türkiye’den giden gazetecilerden birinin, yorumcusu olduğu kanalın canlı yayınına bağlanarak ziyaretle ilgili izlenimlerini anlatmasını izlerken, ne kadar şaşırdığımı varsayım edemezsiniz.
Yaşadıklarını acı acı anlatması gerekirken tatlı tatlı anlatıyordu zira.
Kendimin yeniden bir CHP genel lideri davetiyle katıldığım 2007 yılındaki Münih gezisini hatırlamadan edemedim.
Baykal ile Münih’te
Deniz Baykal, her yıl klasik olarak yaptığı toplantılarına Türkiye’den iktidar partisinden bakanları çağıran Memleketler arası Güvenlik Konferansı’na, o yıl CHP başkanı olarak kendisinin konuşmacı olarak davet edilmesini haklı olarak önemsemişti.
Zaten Almanya’daki Türk gazetecilerin gezisini yakından takip edeceğini bildiği halde, konuşacağı oturumu izlemesini dilek etttiği Ankaralı iki gazeteciden biri olarak benim de yanında bulunmamı istemişti.
Sadece konferansa katılmadım, CHP önderinin Münih’teki bütün temaslarında çabucak yanı başında bulundum.
Kendi partilileriyle yaptığı özel-resmi toplantılarda da…
Yeni Şafak gazetesinde yazıyordum o zamanlar…
[Geziye ben kendisinden birkaç saat sonra katılabilmiştim; onun da seyahat ettiği birinci uçağı kaçırdığım için… Havaalanına gitmiş, valizimi de vererek uçuş kartımı da almıştım, her zamanki ihtiyatımla iki saat önce… Otururken aklıma pasaportumdan vizemi sorgulamak geldi. Meğerse üç yıllık vizemin müddeti iki hafta evvel bitmiş… Valizim geri geldi, kente indim, Almanya büyükelçiliğinin konsolosluk kısmı o ortada vizemi yeniledi, heyecanlı birkaç saat geçirdikten sonra havaalanına tekrar döndüm ve bir sonraki uçakla Münih’e gidebildim. CHPli vazifeliler beni karşılayıp otele bile uğratmadan Baykal’ın Almanya’daki partililerle buluştuğu yere götürmüşlerdi.]
CHP başkanıyla tıpkı otelde kalmıyorduk, lakin mesaimiz her sabah, Baykal ve CHP milletvekili Mehmet Sevigen’le onların otelinde kahvaltıda buluşmayla başlıyordu.
O seyahat her bakımdan dolu dolu geçmişti benim için…
Yazılarım şahidimdir. [Birini okumak istersiniz diye buraya aldım.]
Kılıçdaroğlu’nun gazetecilere sürprizi
Gezisini izleyen gazeteciler ikinci gün Kemal Kılıçdaroğlu’nun bir sürpriziyle karşılaşmışlar…
Boston’daki seyahatin bilimsel yüklü kısmı bitmiş, o gün uçakla Washington’a geçmişler…
Uçakta bütün gazeteciler varmış, ancak o da ne, sabah kahvaltıda buluştukları ve sorularına yanıt da vermiş olan genel lider ortalarında yokmuş…
Washington’a vardıklarından kaç sonra, seyahatin tahminen de en renkli kısmında şahsen Kılıçdaroğlu tarafından kendilerine haber atlatıldığını öğrenmiş gazeteciler…
Onlar Washington’a giderken Kılıçdaroğlu Boston’dan New York’a ulaşmış ve orada, Tipken Vakfı tarafından yaptırılmakta olan Manhattan’daki dev binanın önünden Türkiye’ye Twitter üzerinden bildiriler geçmemiş mi?
ABD’ye yanında götürdüğü gazeteciler de bu renkli olayı cep telefonlarına inen Twitter bildirilerinden öğrenmişler…
Ne büyük sürpriz olmalı gazeteci kümesi için…
Aynı yorumunda, gazeteci, Kılıçdaroğlu’nun çeşitli kurumlarda yaptığı konuşma ve görüşmelerine kendilerilerinin alınmadığını da anlattı.
Öğrencilerle görüşmüş Kılıçdaroğlu, o toplantıya Türkiye’den gelen gazeteciler alınmamış…
Gazeteciler görüşmede neler konuşulduğunu YouTube görüntüsünden izlemişler; seyahatin safahatını Türkiye’den izleyen bizler gibi…
Bir-iki sivil toplum kurumunda kendisi için düzenlenen toplantılara da katılmış CHP başkanı, galiba Türkiye’den kendisiyle birlikte ABD’ye giden gazetecilerin oralarda bulunmalarına da müsaade verilmemiş…
Ne kadar garip…
Yorumcu gazeteci bu durumu fazla sıkıntı etmez görünüyordu.
Olay bana daha eski öteki bir seyahatte yaşadıklarımızı hatırlattı.
Hikmet Çetin ile Orta Asya’dayım
Sene 1992. Aylardan Şubat. İktidarda DYP-SHP koalisyonu var. Dışişleri bakanı birkaç yıl sonra CHP’ye genel başkanlık da yapacak olan Hikmet Çetin. Sovyetler Birliği tarih sahnesinden çekilmiş, ortaya çıkan yeni coğrafyada Orta Asya’daki Türk cumhuriyetlerinin bağımsızlıklarını birinci tanıyan ülke Türkiye olmuş…
Hikmet Çetin, o cumhuriyetlerin başkentlerine atadığı büyükelçileri yanına alarak altı günlük (28 Şubat – 6 Mart) bir seyahate çıkmıştı.
Yanında götürdüğü az sayıdaki gazeteciler ortasında ben de vardım.
Daha seyahatin birinci durağında bir olay yaşandı.
Grubumuzdan Hürriyet’in diplomasi muhabiri büsbütün kendi kabahati yüzünden bir haberi atlamış oldu.
Azerbaycan’daydık ve bakan ülkenin başbakanıyla görüşmekteydi. Biz kümeden üç gazeteci, başkalarının “Gitmeyin, bizi almıyorlar” ikazlarına karşın başbakanlık binasına gittik, kimse bizi engellemedi, bir kapıyı açtık, a bir de ne görelim, başbakan-bakan ve heyetlerinin üyeleri toplantı halinde değiller mi?
Çıkacak olduk. Başbakan Hasan Hasanov’un “Mahzur yok, otursunlar” davetiyle görüşmeleri baştan sona izledik. Doğal olarak bu olay sonraki gün yazılarımıza da yansıdı.
Atlatma olayında bakanın hiçbir günahı olmamasına karşın, sonraki günden başlayarak, seyahat Hürriyet’te olumsuz biçimde haber olmaya başladı.
Diplomasi muhabiri kendi kabahatini bakana eziyet ederek telafi yoluna gitmişti.
İkinci günden başlayarak, bakan da, kendisiyle uçağında götürdüğü gazeteci kümesi ortasına aralık koyma muhtaçlığı duydu doğal olarak…
Merak bu ya, “Acaba” diyorum, “Kılıçdaroğlu’nun ABD seyahatinin birinci gününde de bizim Azerbaycan’da yaşadığımıza benzeri bir şeyler mi yaşandı?”
[Hükümetin en izlenmeye paha üyesi Dr. Nureddin Nebati de şu sıralarda ABD’deymiş. Onun gezisini nasıl izleyebilirim, bilmiyorum.]
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.