Alanya Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde misyonlu Kar, 6 Şubat’taki sarsıntıların akabinde sarsıntı bölgesine giden istekli sıhhat çalışanları ile misyon yaptı.
Sağlık takımıyla bir hafta boyunca sarsıntının ağır bilançosuna şahit olan Kar, yaralı olarak getirilen depremzedelerin hayatlarına dokunduğu için çok memnun.
Doktor Murat Kar, daha evvel Adıyaman ve Şanlıurfa’da çalıştığından, bölgeyi tanıdığı için gitmeyi çok arzuladığını söyledi.
Gönüllü olduktan sonra müdürlük ve hastane başhekimliği tarafından görevlendirildiğini anlatan Kar, “Uzun bir seyahatten sonra bölgeye ulaştım. Zira giderken Nurdağı’ndaki yollarda yarık oluşmuş, viyadükler kapalıydı. Ulaşım bizi çok zorladı. Ama biz bir an evvel oraya gidip, insanlara yardım etmeyi amaçlamıştık ve bir biçimde ulaştık.” dedi.
“MAHŞER HERHALDE BU TÜRLÜ BİR ŞEY”
Depremin çok fazla kentte tesirli olduğuna dikkati çeken Kar, sarsıntıda hasar görmeyen Elbistan’daki hastanede misyon yaptığını kaydetti.
Bir hafta ilçede kaldığını lisana getiren Kar, “Mahşer dünyada nasıl görülebilirse o aklımıza geldi. Mahşer herhalde bu türlü bir şey. Hava çok soğuktu, eksi 10-15 derecelerdi. Serumlar bile çok soğuktu. Onları da ılıtmaya çalışıyorduk.” diye konuştu.
Murat Kar, o anlarda fiziki yorgunluğun hiç kıymetli olmadığını fakat ruhsal olarak o tablodan çok etkilendiğini tabir ederek, bir beşere, bir bebeğe yardımcı olduklarında tüm yorgunluğun gittiğini aktardı.
“HİZMET SUNMAYA DEVAM ETTİK”
Elbistan’daki devlet hastanesinin son periyotta yapıldığını ve izolatörlü olduğunu vurgulayan Kar, zelzeleye güçlü bir hastanede misyon yaptıkları için de çok rahat çalıştıklarını kaydetti.
Hastanenin iki zelzeleden de hasar almadığına işaret eden Kar, “Sürekli artçılar oluyordu lakin hizmet sunmaya devam ediyorduk. Zelzeleye sağlam bir hastane olduğu için biz gönül rahatlığıyla, başımızda hiçbir kuşku olmadan sıhhat hizmeti vermeye devam etmiştik.” sözlerini kullandı.
Kar, gelen her hastanın bir öyküsünün olduğunu, ailesini kaybeden çocukların çaresiz bakışlarının kendisini çok fazla etkilediğini belirtti.
Soğuğa karşın insanların 5-6 gün sonra enkaz altından canlı çıkmasının kendilerini umutlandırdığını lisana getiren Kar, şunları kaydetti:
“İnsan o denli durumlarda ümitsizliğe da düşebiliyor. Çok fazla vefat vardı. Onları görüyor, üzülüyorduk. Sonra bir ambulans sesi duyunca, herhalde bir canlı geliyor, diye çok keyifli oluyorduk. Yani saatlerce, günlerce enkaz altında kalmış olmasına karşın canlıydı ve bu bizim bütün gerilimimizi alıyordu. Ümitle işimize sarılıyorduk. Ambulans sesine seviniyorduk. Onların hayata tutunmasına bir nebze de olsun yararımız olduysa ne memnun bize.”