Hatay’da sarsıntının akabinde Sevgi Parkı’nda oluşturulan çadırkentte kalan depremzedeler, bu sabah vali yardımcısının kendilerinden parkı boşaltmalarını istediğini belirtti. Aslı Yıldırım, “Kalkıp çadırkente gitmemiz söylendi. Bu söylenirken buranın çadırkent olduğu unutuldu sanırım. Burası ‘Sevgi Parkı Çadırkenti’ ilan edilmişti. Sistemde bu biçimde gözüküyordu. Bugün, Hatay Vali Yardımcısı sanırım, bize kendisini o denli tanıttı, natürel biz bilmiyoruz, gelip buradan taşınmamız gerektiğini belirtti bize. Nedenini sorduğumuzda ise buranın farklı hedeflerle kullanılacağı söylendi. Lakin üslup çok yanlıştı. Zira burada ailesini kaybedenler var. Ağabeyinin cesedini bulamayanlar var” dedi.
Hatay’da sarsıntının akabinde Sevgi Parkı’na sığınan depremzedelerden parkı boşaltmaları istendi. Sevgi Parkı’nda kurulan çadırkentte kalan depremzedeler, tabipler ve yardıma gelen gönüllüler, yaşadıklarını ANKA Haber Ajansı’na anlattı.
Türk Tabipleri Birliği (TTB) Merkez Kurul Üyesi Onur Naci Karahancı, şunları söyledi:
“Biz, birinci üç gün Adıyaman’daydık. Oradaki çalışmaları yürüttük. Daha sonra ben buraya devam ettim, o günden beri de buradayım. Yerelden tabip arkadaşlar, Sıhhat ve Toplumsal Hizmet İşçileri Sendikası’yla bir arada, gönüllülerimizle birlikte burada sıhhat çalışmalarını yürütüyoruz. Birinci üç gün olabildiğince kurtarma, tedavi çalışmalarında istekli süreç yürütmeye çalıştık, en kritik noktalarda. Daha sonra tedavi ve hami sıhhat çalışmaları… Şu anda da esirgeyici sıhhat hizmetleri üzerine ve dezavantajlı kümelerin sağlıktan yana dezavantajlarını ortadan kaldırma eforuyla burada efor yürütüyoruz. Başından beri burada bir revirimiz vardı. Şu anda kentin dört noktasında çalışmalarımız, insanların ulaşabileceği, ağır olan noktalarda, onun dışında da gezici gruplarımız var. Beş grubumuz alanda. Bunun dışında Samandağ’da yaşanan felaketle bir arada orada da bir noktamız var. İki grubumuz, iki de revirimiz var, çalışma yürüten.
“BİZ, TABİPLER OLARAK TOPLUMA KELAM VERDİK. ENGELLEYENLER DE AYIPLARINA BİR AYIP DAHA EKLESİNLER İSTİYORLARSA”
Müdahale ettiler sözü yanlış şu an. Bununla ilgili tehdit ettiler diyelim. O da şöyle oldu: Bu sabah biz, her zamanki günlük hazırlıklarımızı yapıyorduk. Gezici gruplarımız hazırlık yapıyordu, çıkacaklardı. ‘Hatay Vali Yardımcısı sizle görüşmek istiyor’ dediler. Gittiğimde işte, ‘Bugüne kadarki çalışmalarınız için teşekkürler, bundan sonra biz burada çalışma yürüteceğiz’ dedi. ‘Ne çalışması yürüteceksiniz’ dedim. ‘Kızılay burada aşevi açacak’ dedi. Dedim, ‘Sağlıktan daha kıymetli bir çalışma olabilir mi şu an ve kentte tek yeriz. Hele son sarsıntıyla bir arada hiçbir alan kalmadı. Bu mu’ dedim, ‘Biz nereye gideceğiz’ dedim. ‘Siz kendiniz değerlendirin, nereye giderseniz’ dedi. ‘Peki’ dedim, ‘bunca insan, yürüme arası, kentin merkezi… Bunun bir kriteri vardır, biz o denli yerleştik buraya. Beşerler çabucak ulaşabilsinler, kendilerini korkuda hissetmeyecek bir alanda olsunlar. Bütün sıhhat çalışanları, sıhhat işçileri, birçok küme şu anda hizmet veriyor. Bu alan bu türlü oluşturuldu. Buna karşın şu anda bunu yapabilecek durumunuz var mı’ dedim. ‘Biz çalışmasını yürüteceğiz’ dediler. Yani şu ana kadar çadır çalışmasının sonucunu görüyoruz. 20 günü aşkındır beşerler çadıra ulaşamadı. En temel şey. Su yok, ekmek yok. Yani bu türlü temel şeyler yokken bizim baştan beri uyardığımız salgınlar yavaş yavaş geliyor, başta uyuz ve bit olmak üzere. Bunun da en temel nedeni, pak su yok. Bu kadar temel şeyleri bulamazken, asıl şeyleri buraya yönlendirmeleri gerekirken, birinci günden beri bizim ‘Birlikte çalışalım’ diye yazı yazdığımız Sıhhat Bakanlığı bize hiçbir formda geri dönmezken, istekli gelenleri dahi nereye yönlendireceğini bilmezken, o gönüllüler gelip bizi bulup burada çalışmalara katılırken bunları düzenlemek yerine kaygıları tek bu mu? Ben anlayamadım. Bunları yapacak birileri yokken biz doktorlar olarak topluma kelam verdik. Bu kelamın gerisinde duracağız. Zira bu kelamı, Sıhhat Bakanlığı’nın ayıbı üzere ayıp olarak taşıyamayız. Sonun kadar burada emek vermeye çabalayacağız. Engelleyenler de o ayıplarına bir ayıp daha eklesinler istiyorlarsa.”
“DERHAL BOŞALTMAMIZI İSTEDİKLERİNİ SÖYLEDİLER”
Sağlık ve Toplumsal Hizmet İşçileri Bakırköy Şubesi Eş Lideri Nezahat Altınsoy İhtimam, duruma ait şöyle konuştu:
“Gerek TTB’nin gerek Sıhhat ve Toplumsal Hizmet İşçileri Sendikası’nın bulundukları yerler yıkıldığı için tıpkı vakitte da biz, buraları kendi Hatay Şubemiz olarak kullanıyoruz. Şubemiz etrafında bir faaliyet yürütüyoruz. Burada halka sıhhat hizmeti sunma, onlara bu sarsıntıdan ötürü yaşadıklarına yardımcı olmak istiyoruz ve bugün 23’üncü gün. Birileri, kendi varlıklarını hatırlamışlar, bize buradan çıkmamızı… Ve bize gösterdikleri mazeret, ‘Yandaki bina yıkılacak, sizin için tehdit oluşturuyor’ dediler. Bugün derhal boşaltmanızı istediklerini söylediler. Bunu biz de kabul etmiyoruz. Onlar yokken biz vardık halkımızın yanında. Hizmet etmeye de devam edeceğiz.”
“ÇADIRLARI BİZ KENDİ ELLERİMİZLE KURDUK. BURADAKİ ARKADAŞLARIMIZ YARDIM ETTİ”
21 yaşındaki depremzede Aslı Yıldırım, yaşananları şöyle anlattı:
“Biz çıkarken binamız yıkılıyordu. Çıkamadık daha doğrusu. Binamız büsbütün kapanmıştı geçişi falan. Camdan atlayarak çıktık, otomobilin üstüne. Sevgi Parkı’na geldik. Burada birinci üç gün bankta yattık. Tek bir aile olarak değil, 4-5 aile olarak tekrar. Parkın sonuna hakikat aslında ful doluydu burası. Herkes çadırsız… Arabası olan otomobilinde yattı. Yakını olanlar yakınına gitti. Bu halde oldu birinci bir haftamız. Sonra belediyeler çadır getirdi. Çadırları biz kendi ellerimizle kurduk. Buradaki arkadaşlarımız yardım etti.
“KALKIP ÇADIRKENTE GİTMEMİZ SÖYLENDİ. BU SÖYLENİRKEN BURANIN ÇADIRKENT OLDUĞU UNUTULDU SANIRIM. BURASI ‘SEVGİ PARKI ÇADIRKENTİ’ İLAN EDİLMİŞTİ”
Bugün, kalkıp çadırkente gitmemiz söylendi. Bu söylenirken buranın çadırkent olduğu unutuldu sanırım. Burası ‘Sevgi Parkı Çadırkenti’ ilan edilmişti. Sistemde bu formda gözüküyordu. Bugün, Hatay Vali Yardımcısı sanırım, bize kendisini o denli tanıttı, natürel biz bilmiyoruz, gelip buradan taşınmamız gerektiğini belirtti bize. Nedenini sorduğumuzda ise buranın farklı hedeflerle kullanılacağı söylendi. Art tarafın yıkılması gerektiği falan söylendi. Fakat burası aslında binalara falan uzak yerde. Lakin üslup çok yanlıştı. Zira burada ailesini kaybedenler var. Ağabeyinin cesedini bulamayanlar var. Çok şeyler var burada. Hiç kimseye ‘Nasılsın’ demeden, direk gelip oturma biçimi, ‘Merhabalar. Ben de depremzedeyim. Hatay Vali Yardımcısı’yım. Sizi taşımamız lazım’ gibisinden konuştu ve ‘Ne zaman’ dediğimizde, ‘Akşama kadar çıkmış olmanız lazım’ diye bir cümle kurdu. Bu cümlesi hiçbir vakit aklımdan çıkmayacak. İsmini bilmiyorum ancak yüzünü ve simasını asla unutmayacağım kendisinin. Zira bizlere, konuşurken daha şefkatli yaklaşabilirdi diye düşünüyorum. Biz çok insan kaybettik. Keşke bize, bizim üzere yaklaşsaydı. Keşke bize, ‘Nasılsınız, nasıl hissediyorsunuz’ diye sorulsaydı. Şu an buradaki herkes çok makûs hissediyor. Ne yapacağızı nitekim bilmiyoruz. İşin maddiyat kısmında değiliz. Manevi olarak da keşke bize yaklaşım olsaydı. Çok konuşmak isteyen var buradan. Atamasına bir şey olur diye konuşamayan arkadaşlarımız da var. Keza karşımda bir arkadaşım ve öğretmen kendisi, konuşamıyor şu an. Biz, özgürce konuşmak istiyoruz. Düşüncelerimizi belirtmek istiyoruz. Şu anda birlik günü. Çok konuşman gereken şeyler var. Çok çığlık atıyorsun lakin kimse seni duymuyor. Biz, bir yığıntıdan çıktık. O ortada yağmur yağıyordu ve şeye şükrettik, kar yağan kentlerimiz varmış. Bunu sonradan öğrendik. Oturup nitekim şunu dedik; ‘Çok şükür bizde yağmur yağıyordu; kar yağmıyordu’. Berbatın kötüsünü de gördük burada. Yaşamayan nitekim bilemez.
“ÇOK ARKADAŞIMIZI KAYBETTİK. ÇOK GEÇ KALINDI”
Burada görüşünü belirttiğinde seni çok dışlıyorlar. Hükümet birebir biçimde. Biri konuştuğunda bize çok makus hakaretler ediliyor. Ben 21 yaşındayım ve bu hakaretleri hak ettiğimiz düşünmüyorum. Ben güç çıktım. Çıkarken binalar yıkılıyordu. Çok arkadaşımızı kaybettik. Çok geç kalındı. Umarım ki bize haklarını helal ederler ki ben de sorumlu tutuyorum kendimi bundan. Keşke yardım edebilseydik. ‘Yollar çok kötüydü’ dendi. Havadan gelinemez miydi? Denizi kullanamaz mıydık? İstekli arkadaşlar, sağ olsunlar yiyecek şeyler getirmişler. Sağ olsunlar, bir arada doğruyoruz, birlikte kavuruyoruz. Daima birlikte hareket etmek zorundayız. Zira gerekli yardım sahiden yok.”
“BİZ BURADAN GİTMİYORUZ”
Depremzede Ayfer Kadı ise Hatay’a gelen ve istekli olarak depremzedelere yardım eden feminist bayanlara teşekkür ederek şunları söyledi:
“İç çamaşırlarımızdan, hijyen eserlerinden olsun yardım ettiler. Buradaki bayan savunması bizi çok destekledi. Gelen yardımlar için herkese çok teşekkür ediyoruz. Biz, buradan gitmiyoruz. Topraklarımızı da kimseye vermeyeceğiz. Bilmediğimiz yere gitmeye de hiç niyetimiz yok. Burayı boşaltmamızı istemişler. Yerimizi, yurdumuz aşikâr değil. Nereye gideceğimizi bilmiyoruz. Halk burada esasen çok perişan. Dışarıdan gelen arkadaşların hepsi acılarımızı paylaştılar. Her şeyimizi karşıladılar. Büyüklerimizden kimse gelip de ‘Geçmiş olsun’ demedi bize.”
“BURADA KOMÜN BİR HAYAT GÖRDÜM. SOSYALİSTLER, FEMİNİSTLER EL ELE YAPMIŞLAR”
Kadın Savunma Ağı üyesi Buse Üçer de Ankara’dan Hatay’a geldiğini belirtti. Bayanların en büyük sorunun hijyen olduğunu söyleyen Üçer, şöyle konuştu:
“Buraya geldiğimde hakikaten tam bir komün bir hayat gördüm. Dışarıdan yansıyandan çok daha güzelleşmiş bir manzara vardı. Halkla iş birliğinde buraya gelen sosyalist örgütler, feminist örgütler el ele yapmışlar fakat bugün bu parktan çıkarılmak isteniyorlar. Bunun temel sebebi, hakikaten buradaki herkes ‘Devletin nerede olduğunu’ soruyor. Zira görüyor her seferinde, yardımlaşmayı sağlayan feministleri, sosyalistleri görüyor ancak bunu bir halde yok etmenin derdindeler. Buradaki insanların canını düşündükleri yok. Lakin şu anda gösterdikleri kocaman boş bir arazi. Ne tuvalet ne su var ve diyorlar ki ‘Buradan gidin’. Vali ‘Bizim orada çadırkent kurmaya yetkimiz yok’ diyor lakin burada çıkarmaya yetkileri var.
“BURADA BAYANLAR İÇİN BİR SOYUNMA KABİNİ BİLE YOKTU”
Feminist örgütlerin burada olması büyük bir açığı kapatıyor. Burada bayanlar için bir soyunma kabini bile yoktu. Soyunma kabini kuruldu. Bayanlar, bir sürü sorunun içerisinde de burada debeleniyorlar. Tahminen boşanmak istedikleri kocalarıyla birebir çadırda kalmak zorundalar. Kendilerine şiddet uygulayan akrabalarıyla birebir çadırda bulunmak zorundalar. Hijyen büyük bir sorun bayanlar için.”
Almanya’dan istekli olarak yardım etmek için bölgeye gelen Space Eye isimli yardım kuruluşunun üyesi Max Höcher, Valilik kararına ait, “Şu anda burada hiç kimse, bu geceden sonra burada yatabileceğini, yaşayabileceğini bilmiyor. Biz, mutfağımızı Almanya’dan buraya 4 günde getirdik ve buradan ne formda taşıyacağımızı bilmiyoruz” dedi.