BU ÇARŞAMBA O DENLİ BİR TİŞÖRT GELİYOR Kİ; TRİBÜN ÇOK KARIŞACAK
1 Mart 2023 günü…
Yani bu Çarşamba…
Bizim jenerasyonumuzun hayatındaki çok değerli bir şeyin 50’nci yıldönümü olacak.
Pink Floyd’un artık efsane ötesi olmuş “Dark Side Of The Moon” albümünün çıkışının 50’nci yılı…
“Post Beatles” devrini açan müzik albümüdür bu.
Yani 60’ların Beatles devrini kapatıp, 70’leri açan “Vinil efsane…”
ALBÜM 1 MART 1973 GÜNÜ ÇIKTIĞINDA İHTİLAL OLMUŞTU
1 Mart 1973 günü piyasaya çıkmıştı ve ondan sonra müzikte hiçbir şey eskisi üzere olmamıştı.
Pink Floyd bu albümü Londra’daki Abbey Road stüdyosunda kaydetti.
O stüdyo, Beatles’ın en efsane albümlerinin kaydedildiği yerdir.
İşte o Abbey Road stüdyoları önümüzdeki Çarşamba gününden itibaren “Ellinci Yıl kutlamalarına” başlıyor.
Bunun için özel birtakım “Hatıra ürünleri” hazırlandı.
O TARİHİ KAYIDI YAPAN MÜHENDİS KİMDİ VE BU İŞ İÇİN NE ALMIŞTI
Mesela o plağın “Session sheet’in”, yani kayıt sırasında tutulan stüdyo oturum dokümanının sertifikalı replikaları satışa çıkarılacak.
Bu dokümanın yepyenisi stüdyo arşivinde bulunuyordu ve bugüne kadar Pink Floyd üyeleri bile görmemişti.
Bir de değişik detay vereyim.
O plağın kayıt mühendisliğini çok ünlü bir diğer müzisyen yapmıştı.
Alan Parsons’tu o mühendis.
Yani “Eye In The Sky” müziğini yapan ‘The Alan Parsons Project’ kümesine ismini veren müzisyen.
Şimdi öğreniyoruz ki o kayıt için haftalığına 35 Pound almış.
Bugünün parası ile 500 paund.
Yani 11 bin lira…
ÇARŞAMBA SATIŞA ÇIKACAK YENİ PİNK FLOYD TİŞÖRTÜ
Ancak çıkarılacak eserler ortasında biri var ki benim çok dikkatimi çekti.
Bir tişört bu ve üzerinde şu yazıyor:
“Ayın karanlık yüzü yoktur. Gerçek olan şudur ki; ayın tamamı karanlıktır…”
Hopalaaaa…
Elli yıl “Ayın karanlık yüzü” kavramına inanmış bir Pink Floyd hayranı için ne büyük düşkırıklığı…
Bugünün bilgiye ulaşım imkanları içinde büyümüş jenerasyonları için tahminen çok sıradan ve hiçbir şey tabir etmeyen bir cümle…
Ama bizim kuşağımız için, “50 yıl sonra itiraf edilen bir gerçek” manasını taşıyor.
AYIN KARANLIK YÜZÜ 50 YIL BOYUNCA ALTER EGO’MUZDU
“Ayın Karanlık Yüzü” kavramı, bizim kuşağımızda müzik düşkünü beşerler için bir çeşit “Alter Ego’dur…”
Çok sevmiştik o cümleyi ve manasını kendimiz vermiştik.
“Ayın göremediğimiz karanlık bir yüzü vardır…”
O hayranlık içinde şunu bile farketmemiştik:
Albümün içinde “Dark Side Of The Moon” ismini taşıyan bir müzik yoktu.
Ama öylesine çığır açan bir albümdü ki, albümden başımıza çakılan tek cümle o oldu:
“Dark Side Of The Moon…”
Sadece biz mi?
Bugün 17 aşındaki torunum Sinan da bu albümün üzerindeki prizmayı taşıyan tişörtleri giyiyor, Pink Floyd dinliyor.
Tam 45 milyon adet satmıştı bu albüm…
Bugün, kümenin üyesi Roger Waters’ın konserlerini hala dolduran onbinlerce insan müzikleri hala daima bir ağızdan söylüyor.
50 YILDIR ALBÜMÜN ÜZERİNDE DOLAŞAN HAYALET Mİ ETKİLEDİ
Aradan 50 yıl geçti ve hala düşünüyorum.
“Ayın Karanlık Yüzü” niçin hayatımızda bu kadar büyük bir motto oldu?
Albümdeki müzikler 1968 sonrası değişen tarihi bir paradigmanın sözüydü.
Albüm yeni nesilin eleştirdiği “Kapitalist açgözlülük”, “Zaman” ve “Ölüm” üzere mevzuları anlatıyordu bize.
Bir de bu global kaosun genç insanlarda yarattığı mental bozuklukları…
Grup üyelerinin kaybettikleri arkadaşları Syd Barett’in hayaleti dolaşıyordu bu albümün üzerinde.
Daha doğrusu onun “Delirmesi” ve onu delirten şeyler…
SORBONNE’DA LACAN’I EN ÖN SIRADAN İZLEDİĞİM YILLAR
O hayalet aslında hepimizin üstünde dolaşıyordu.
Freud’u birinci kere okumaya başladığımız yıllardı.
Daha üç yıl evvel öğrenmeye başladığım Fransızcamla, Lacan’ın derslerini en ön sıradan izlemek için sabah 6’da kalkıp Sorbonne’a gittiğim yıllardı.
Anlattıklarından hiçbir şey anlamasam da yalnızca “Being there”,”Orada olmak” hissiyle izliyordum.
Carl Jung’un “Shadow self” kavramını yeni keşfetmiştik.
“İnsan ruhunun karanlık tarafı” bizi sonsuz bir karadelik üzere içine çekiyordu.
RESMEN AŞIK OLDUK BU ‘KARANLIK’ KELİMESİNE
İşte o denli bir yılda geldi “Ayın Karanlık Tarafı” albümü..Resmen aşık olduk bu kavrama…
O kavramı bir Cemal Süreya dizesi, bir Ece Ayhan kavramı üzere kimbilir kaç geceler sevdiğimiz bayana fısıldadık.
“Karanlık” sözü tahminen de bilinçaltımıza, gelmekte olan çok uğursuz ve hakikaten karanlık bir 21’inci Yüzyılı haber veriyordu.
Ama biz işin romantik tarafındaydık.
SON MÜZİĞİN EN SONUNDA STÜDYODA BAĞIRAN ADAM
O hayranlık aurası içinde plağın içindeki son müziğin son cümlesini işitmemiştik.
Daha doğrusu işitmiştik de işitmek işimize gelmemişti.
Plağın son müziği “Eclipse’di…”
Yani “Tutulma…”
İşte o müziğin sonunda, müzik bittikten sonra biri geriden sesleniyordu:
“Aslında ayın karanlık yüzü yoktur…
Çünkü her tarafı karanlıktır…”
OYSA ONDAN 14 YIL EVVEL RUSLAR O DENLİ BİR FOTOĞRAF ÇEKMİŞTİ Kİ
Şimdi öğreniyoruz ki, kayıt sonundaki o cümleyi söyleyen kişi stüdyoda çalışan biriymiş…
İtirazını daha o gün kayda geçirmiş.
Ama biz duymadık.
O günlerde duymak istemediğimiz öteki bir şey daha vardı…
Ruslar o plağın çıkmasından 14 yıl evvel 7 Ekim 1959 günü ayın karanlık yüzünün fotoğrafını çekmişti.
O fotoğraf gösteriyordu ki, ayın karanlık yüzü aslında bizim aydınlık diye bildiğimiz yüzünden daha karanlık değildi.
AYIN KARANRLIK YÜZÜ YOKTUR UZAK YÜZÜ VARDIR
Uzay bilimi ve yeni teleskoplar bize artık apayrı bir gerçeği anlatıyor.
Ayın sahiden karanlık yüzü yoktur.
Her tarafı en az bizim yeryüzümüz kadar güneş görmektedir.
Ama yeniden de ayın “Ulaşamadığımız” bir yanı vardır.
Çünkü dünyamızdan ayın daima tıpkı tarafını gördüğümüz için öteki tarafı bize daima “Öteki taraf” olarak kalıyor.
Ayın etrafını dolaşan uzay araçları o tarafa geçince bağlantı kesiliyor.
ELLİ YIL SONRA ARTIK HANGİSİNE İNANACAĞIZ
Hangisine inanacağız…
Pink Floyd’un bu Çarşamba çıkaracağı tişörtün üzerinde yazana mı?
Yani “Ayın her tarafı karanlıktır” cümlesine mi..
Yoksa uzay biliminin artık sıradan bir bilgi haline getirdiği yeni gerçeğe mi..
Veya şuna mı;
Aslında ayın her tarafı karanlıktır…
Yoksa şuna mı?
Aslında ayın her tarafı bizim dünyamız kadar güneş görür…
BÜTÜN KÖTÜLÜKLERİ HAPSEDECEĞİMİZ BİR KARANLIĞA MUHTAÇLIĞIMIZ VAR MI
1960’lar ve 70’ler aydınlanma yılarıydı…
1930’ların faşizmini, 1950’lerin Stalinci diktatörlüklerini aşma umudumuzun yükseldiği yıllardı.
Hayal ettiğimiz ülkelerimiz vardı…
Vaadedilmiş ütopyalarda yaşıyorduk.
21’inci Yüzyıl çok uzaktaydı lakin bütün karanlık rejimlerin biteceğine, özgürlüklerin geleceğine inanıyorduk.
Kötülükleri ayın karanlık yüzüne hapsetmiştik.
BU ÇARŞAMBA’DAN İTİBAREN TRİBÜN ÇOK KÖTÜ KARIYACAK
Diyorum ya…
Bizim tribün çok karışacak…
Çünkü artık büyüdük ve hangisine inanacağımıza karar vereceğimiz vakit geldi.
Hangisine inanacağız?
Kötülükleri karanlık bir odaya kapatabilme, hapsedebilme hayaline mi…
Yoksa her tarafın karanlık olduğu bir dünyaya boyun eğmeye mi…
Ben 50 yıl evvelki albümün kapağına ve orada yazılan üç söze inanmaya devam edeceğim…
Ayın karanlık bir yüzü vardır ve hala bütün kötülükleri oraya gömebiliriz…
Ertuğrul Özkök
Odatv.com