Fehmi Koru*
Her baştan farklı bir sesin çıktığı bir ülke burası. Kolay mevzularda ve aile ortasında çıkan bir ihtilaf bile kanlı çatışmalara yol açabiliyor bu ülkede. Üç kişinin birbiriyle çelişen beş farklı görüşü savunduğu kolaylıkla arbedeye dönüşüveren ortamlarla karşılaşılabiliniyor.
Böyle bir ülkede, altı farklı partinin başkanına, cumhurbaşkanı adaylığı üzere bir hususta, son kelamı söyleme hakkı tanındı.
Seyreyleyin gümbürtüyü…
Gümbürtü tam manasıyla şimdi başlamadı, yalnızca birinci salvolar işitiliyor.
Tavırlar aslında belirli.
CHP kendi önderini cumhurbaşkanı seçtirmek istiyor, önderleri Kemal Kılıçdaroğlu da bir müddetten beri benimsediği hal ve kullandığı telaffuzla, onların bu dileğine ısındığı izlenimini veriyor.
Masada oturan bir diğer önder, GÜZEL Parti genel lideri Meral Akşener, CHP’li masa arkadaşının adaylığına direkt karşı çıkmıyor, lakin ‘seçilebilir aday’ kuralını ileri sürerek, adayı belirleme sürecinde kendilerinin de kelam hakkı bulunduğunu hatırlatıyor.
İYİ Partili ağızlar çok evvelden başlayarak, gönüllerinde, ’seçilebilir aday’ olarak gördükleri Ankara belediye lideri Mansur Yavaş’ın yattığını belirli etmekteler.
Mansur Yavaş nasıl ‘seçilebilir aday’ oldu?
Kamuoyunun nabzını tutma emeliyle yapılan araştırmalarda “Kimi cumhurbaşkanı olarak görmek istersiniz?” diye özetlenebilecek sorulara yanıt olarak ağır biçimde onun ismi verildiği için olmalı.
Peki o soruya muhatap olanlar muhalif bilinen isimler ortasından neden en çok onun ismini veriyorlar?
Emin olun, bu sorumun aklı başında bir yanıtıyla bugüne kadar karşılaşmadım.
Mansur Yavaş’ı ‘seçilebilir aday’ haline getirmeyi sağlayan bilinen tek bir özelliği var: Kritik bahislerde rastgele bir görüş açıklamaması…
Siyasi hayatın içerisinde yer alan çabucak herkesin kamuoyunu ilgilendiren aşikâr başlı hususlarda ne düşündüğüne dair bir kanaatimiz var; lakin en son misyonu ülkenin başşehrine başkanlık yapmak olan Mansur Yavaş bir istisna.
Onu araştırmalarda ‘seçilebilir aday’ haline getiren de onun bu istisnai hali…
Kendisini tanıyanlar ortasından “Bir defa aday olsun konuşmaya başlayacaktır” diyenler ve o vakit sihrin bozulacağına inananlarla karşılaştım.
Ya kritik bahislerde seçime kadar hiç konuşmazsa?
Bugün köşesinde adaylık konusuna giren müelliflerden İsmet Berkan’ın (Karar) yazısında şöyle bir farklı kısım var:
“Adaylığı için partisinden başka bir bağımsız ofis kurduğu ve partiden başka bir strateji ve bağlantı grubuyla çalıştığı anlaşılan Kemal Kılıçdaroğlu, hakkındaki ‘seçilemez’ imajını kırmadan aday olamaz. En azından masadaki başka 5 önderi ikna etmeli.”
Yazıdan benim ilgimi Kılıçdaroğlu’nun adaylık için ofis kurduğuna dair kısım çekti.
Her geçen gün kendisini aday olarak biraz daha aşikâr eden bir üslubu var CHP başkanının; Berkan’ın haber verdiği o ofiste belirlenmiş stratejinin bir sonucu olabilir bu.
Acaba GÜZEL Parti’nin masaya aday olarak ismini getireceği anlaşılan Mansur Yavaş’ın da bu türlü bir ofisi var da sessiz kalarak adaylık yolunda aralık katetme stratejisi orada üretilmiş olabilir mi?
Stratejistler suskunluğunu seçime kadar sürdürmesi aklını pekala verebilirler.
O aklı verirlerse seçilme ihtimali ne olur, görüş açıklamaya başladığı takdirde bahtı azalır mı artar mı?
İYİ Parti, daha doğrusu Meral Akşener, masadaki başka başkanlara Mansur Yavaş ismini aday olarak benimsetmek isterse, bunun sebebini varsayım etmek sıkıntı değil.
Kaldı ki, ÂLÂ Partililerden evvel birebir ismi Zafer Partisi önderi Ümit Özdağ gündeme getirmiş, hatta masadan farklı bir ismin çıkması durumunda kendilerinin imza toplayarak bunu gerçekleştirme yoluna gideceklerini de açıklamıştı.
Meral Akşener, Ümit Özdağ ve Mansur Yavaş siyasi hayatlarını şimdilerde farklı partilerde sürdürseler bile, geçmişte hepsi Milliyetçi Hareket Partisi (MHP) içerisinde bulunmuş birer yol arkadaşı…
Sebep bu.
Gerçi liderliğini sorguladıkları için o isimlerle yollarını ayırmış oldu Devlet Bahçeli, fakat bir istikametiyle de, o davranışıyla, şahsında temsil edilen ideolojik yapının halk takviyesini tarihinin en yüksek mümkün oy oranına ulaştırmış oldu MHP önderi.
Tabelaya bu gözle baktığımızda göreceğimiz şu: MHP % 7, UYGUN Parti % 15, Zafer Partisi % 3 ve hepsinin toplamı % 25…
Aynı siyasi hareketten Mansur Yavaş aday olur ve seçilirse, o çizgi cumhurbaşkanlığı makamına da kendilerinden birini getirme muvaffakiyetini elde etmiş olacak. Hayal bu, fakat kendilerine gerçekleşebilir geldiğine kuşkum yok.
Seçilebilir mi?
CHP başkanının aday olursa seçilemeyeceğini düşünenler -ben de o denli düşünüyorum- bunu CHP’nin % 25’e çakılı kalmış oyuna bağlıyorlar. ÂLÂ Parti’ye öteki çizgi partilerini de eklediğimizde Mansur Yavaş’ın çekirdek oy oranı yeniden % 25. O çizgiden çıkacak adayın ‘%50+1’ kuralını sağlayabilmesi oldukça güç.
‘6’lı masa’ birkaç gün sonra yine bir ortaya gelecek ve başkanlar büyük ihtimalle bu sefer adaylık konusunu da görüşecek. Hatta o büyük buluşma öncesi ikili görüşmeler yürütüldüğüne nazaran, o husus şimdiden gündemlerine yerleşti sayılabilir.
Kendi görüşümü bir kere daha açıklayayım: Toplumun belirli kısımlarından, bilhassa de AK Parti tabanı ile AK Parti’ye oy vermemeyi ve oyunu bir öteki adaya yönlendirmeyi düşünen evvelden AK Parti’ye oy vermiş şimdinin ‘kararsız’ seçmenlerinden oy alamayacak bir adayın Cumhur İttifakı adayı karşısında başarılı olabilme talihi az.
Meral Akşener 2018 cumhurbaşkanlığı seçimi öncesinde sergilediği tavırla o seçimin bahtını belirlemişti, bu sefer da yeniden onun müdahalesiyle misal bir sonuçla karşılaşılabilir.
İki aday adayının strateji belirleyen ofisleri olabilir lakin AK Parti’nin de başarısı tekraren kanıtlanmış çok güçlü bir seçim makinası olduğunu akılda daima tutmak gerek.
Tabii akıllar yerini heveslere terk etmediyse…
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.