İşler daha birinci günden makûs gitmeye başlamıştı. Bütçe kısa müddet içinde ziyadesiyle aşılmıştı, hatta yatırım kasasındaki bir ölçü paranın da gizemli bir biçimde ortadan kaybolduğu söyleniyordu.
Açılışın olduğu gün, Noel’den bir gün sonraydı ve hava çok yağmurluydu. Clark Gable, Judy Garland, Joan Crawford üzere ünlülerin takviyesine karşın büyük kumarbazlar kapıdan dahi geçmemişti. Nasıl olmuşsa olmuş o çok bilinen “Kasa her vakit kazanır” kelamı bile boş çıkmıştı.
Bütün bunların sonucunda Flamingo kumarhanesi, birinci iki haftasında kimi çok şanslı kumarbazlara 300 bin dolar kaybetti ve bir düzenlemeye gitmek ismine süreksiz müddetliğine kapatıldı.
Üç ay sonra tekrar açılış yapıldı. Bu defa 105 odalı otel kısmı da tamamlanmıştı ve Flamingo nihayet para kazanmaya başlamıştı. Bugün Las Vegas denince akla gelen ışıltı, üst seviye cümbüş ve lüksü barındıran birinci Vegas otellerinden biriydi üstelik. Birinci günlerin karanlığı geride kalmıştı. En azından “Bugsy” lakaplı Benjamin Siegel o denli düşünüyordu.
Gazetelerin kullanmayı çok sevdiği tabirle “bir vakitlerin halk düşmanı” olan Siegel, çok büyük bir muvaffakiyete imza atmıştı. Modülü olduğu organize kabahat ağı sayesinde ABD’de herkesin tanıdığı güçlü bir adamdı artık o.
Adı birden fazla vakit ABD mafyasının en tanınmış isimleri olan Charles Luciano, Meyer Lansky ve Al Capone üzere “babalarla” birlikte anılıyordu. Soğukkanlı bir katil, kumarbaz, uyuşturucu baronu ve muhabbet tellalıydı. Bu kabarık özgeçmişe son olarak “otelci” ve “kumarhane patronu” sıfatlarını da eklemişti.
PARA İÇİN Mİ ÖLDÜRÜLDÜ, ÖTEKİ BİR SEBEP YÜZÜNDEN Mİ?
Siegel yeraltı dünyasındaki yatırımcılara borçlarını ödemiş olsa da Flamingo’nun birinci iki haftasında yaşanan kayıpların ve makûs yönetimin günahları affedilmiş değildi. Bununla birlikte Siegel vaktinde fazla kindar birilerinin canını yakmış da olabilirdi. Ya da tahminen de en büyük günahı en eski arkadaşını ortadan kaldırmak için planlar yapıp hem o arkadaşını hem de arkadaşının eşiyle alaka yaşayan adamı kızdırmaktı.
Bu ihtimallerin hangisinin geçerli olduğunu bugün hâlâ bilemiyoruz. Çünkü ortadan geçen bu kadar vakte rağmen 20 Haziran 1947 gecesi yaşananların üzerindeki esrar perdesi hala kaldırılamadı.
Bildiklerimiz ise şundan ibaret: Siegel, Flamingo’nun ikinci sefer açılmasından üç ay sonra, kız arkadaşının Beverly Hills’deki konutunda oturmuş gazete okurken dışarıdan açılan ateş sonucu hayatını kaybetti.
Amerika’nın en tanınmış gangsterlerinden biri olan Bugsy’nin vefatıyla ilgili belge bugün hala kapanmış değil.
Bugsy Siegel, Amerikan duşunun bedene gelmiş hali olan insanlardandı fakat “Amerikan rüyası” kavramını yaratanların aklındaki modele pek uyduğu da söylenemezdi.
Brooklyn’in yoksul mahallelerinden birinde büyümüş ve ömür şartlarını düzgünleştirmek için mahallesine faaliyet gösteren organize hata örgütüne katılmaya karar vermişti.
Yavaş yavaş yükseldi ve vakit içinde kendi çetesini kurdu. Hatta “Murder Incorporated” kümesine katıldı.
Türkçeye “Cinayet A.Ş.” diye çevirebileceğimiz “Murder Incorporated” ya da “Murder Inc.” 1929-1941 yılları ortasında faaliyet gösteren bir organize kabahat kümesiydi. Bilhassa New York etrafındaki organize hata örgütlerinin yaptırım gücü olarak misyon yapan kümenin öldürdüğü bireylerin sayısına ait varsayımlar 400 ile 1000 ortasında değişiyor.
New York hata dünyasında yıldızı o kadar yükseldi ki acımasızlığıyla ün kazandı. Ben Siegel’ın “Bugsy” (böceksi) olarak anılmaya başlaması da o günlere denk geldi. O kadar istikrarsız ve şiddet eğilimliydi ki beşerler “bir tahta kurusu üzere deli” olduğunu söylüyordu. Doğal bu benzetme Siegel’ı pek memnun etmiyordu.
Hatta yıllar önce bir seferinde, “Beni arkadaşlarım ‘Ben’ diye, yabancılar ‘Bay Siegel’ diye, hoşlanmadığım adamlar ise ‘Bugsy’ diye çağırır fakat bunu yüzüme karşı söyleyemezler” demişti.
“BİR NUMARALI HALK DÜŞMANI”
Ancak Siegel’ın artan ünü vakitle sırtında taşıdığı bir gaye tahtasına dönüştü. Savcı Thomas Dewey’nin kendisini “New York’un bir numaralı halk düşmanı” ilan etmesinin akabinde Siegel, 1936 yılında faaliyetlerini ülkenin Batı Yakası’na taşımaya karar verdi.
Bu karar Siegel’a daha da çok yaradı. Batı Yakası’nda marifetlerini artırdı, ilişkiler ağını Hollywood’un efsanelerini de kapsayacak biçimde genişletti ve sabıka kaydını kabarttı. (12 kişiyi öldürmekle övünüyordu örneğin…)
Siegel’ın hayatının geneli spekülasyonlarla dolu. 1930’ların başlarında New York mafyasının efsane ismi Joe Masseria’yı öldürdü mü öldürmedi mi? (Kanıtlar öldürmediğine işaret etse de bu hususta anlatılan öykülerde daima Siegel’ın ismi öne çıkıyor.) Ortadan kaybolan üç hasmının cansız vücutları Flamingo’nun gül bahçesinde gömülü müydü değil miydi? (Buna kesin bir karşılık vermek imkânsız fakat bu savın ziyadesiyle kanlı ve ilgi alımlı olduğu ortada.)
Ancak Siegel’ın hayatına ait tıpkı derecede renkli ve doğruluğu mutlaklaşmış öteki ayrıntılar da var. Örneğin Batı Yakası’nda yaşadığı ehemmiyette Beverly Hills’de bir konutta oturmasına yetecek kadar büyük bir servet sahibi olduğu gerçek. Periyodun önde gelen ünlülerinden Frank Sinatra ve Cary Grant üzere isimlerle arkadaşlık etmeye başladığı da biliniyor. 1930’ların sonlarında aktris Virginia Hill’le sevgili olmasının Siegel’ın Hollywood’la olan bağlarını daha da güçlendirdiği de yanlışsız.
Flamingo Otel’in ismi Siegel’ın kız arkadaşı Virginia Hill’den geliyordu. Uzun ve ince bacaklarıyla tanınan Hill’e Siegel Flamingo lakabını takmıştı.
Flamingo Otel’in ismi Siegel’ın kız arkadaşı Virginia Hill’den geliyordu. Uzun ve ince bacaklarıyla tanınan Hill’e Siegel Flamingo lakabını takmıştı.
DEFİNE DE ARADI MUSSOLİNİ’YE SİLAH SATMAYA DA ÇALIŞTI
Nitekim Siegel’ın hayatındaki en değişik iki olayda da bu yeni edindiği arkadaşlarının yeri var. Bunlardan birincisi 1938 yılında altın aramak için bir kruvaziyer gemisiyle Kosta Rika açıklarında yaptığı seyahat. Siegel’ın bir define haritası bulması üzerine organize edilen ve tüm masraflarını bir kontesin karşıladığı bu seyahate, televizyon dünyasının birçok ünlü ismi katıldı. Gidiş yolunda içkinin su üzere aktığı cümbüşün doruğa çıktığı seyahatin dönüşü ise o kadar keyifli olmadı. Hatta küme bir noktada gemiyi terk etti.
Bir yıl sonra Siegel, birebir kontesle bir kere daha iş birliği yaptı. Bu sefer amaç İtalya önderi Mussolini’ye yeni bir çeşit patlayıcı unsur satmaktı. Lakin yaptıkları bir sunumda “atomit” ismi verilen bu hususun infilak gücünün argüman edildiği kadar büyük olmadığı ortaya çıkınca, ikilinin teşebbüsleri de suya düştü.
Siegel, dünyayı dolaşıp dolaplar çevirirken pek gizlenme muhtaçlığı hissetmiyordu. Kolluk güçleri ne işler kaçırdığının farkındaydı lakin ne yapsalar bu adamı yakalamayı başaramıyorlardı. Tekraren gözaltına alındı fakat kanıtlanabilen tek suçlamalar kumarla ilgili iki kabahatti. Onlardan da para cezası ödeyip sıyrılmıştı Siegel.
SON GÜNLERİNDE FBI PEŞİNDEYDİ
Siegel’ın vefatından bir yıl evvel J. Edgar Hoover idaresindeki FBI, bu gangsteri yakalama gayretlerini artırdı. Hoover, 18 Temmuz 1946’da kaleme aldığı bir iç yazışmada, ülke genelinde Siegel’ı izleme operasyonu başlatmak için onay istiyordu.
Hoover, şu an Siegel’ın FBI belgesinde bulunan notunda şu tabirleri kullanmıştı:
“Şu an Siegel’ın dört bir yana yayılmış çıkarları nedeniyle daima seyahat ettiğini, bu nedenle de faaliyetlerini izleyip atılımlarını ön görmenin vakit zaman ziyadesiyle zorlaştığını belirtmek isterim. Münasebetiyle verilecek yetkinin Siegel’ın ülke çapındaki seyahatleri sırasında kullanabileceği tüm otelleri, konutları ve iş yerlerini kapsayacak genişlikte olması tavsiyedir. Şayet [Siegel’ın] haraç temaslarını ortaya çıkaracaksak, bu türlü geniş bir yetkinin gerekli olduğunu kuvvetle hissediyorum.”
Ne var ki Hoover, Siegel’ı adaletin huzuruna çıkarma talihini yakalayamadı. Ünlü cürüm baronu tam da yasal işler yapmaya yaklaşmış üzere göründüğü devirde dünyaya veda etti.
HEDEF: 1,2 MİLYON DOLAR — HARCANAN: 6 MİLYON DOLAR
Siegel, 1945 yılında Las Vegas’ta sıkıntılar yaşamakta olan bir otel projesinden haberdar oldu ve bu otelin potansiyeli karşısında çok heyecanlandı. Hata dünyasındaki varlıklı dost ve meslektaşlarını yatırım yapmaya ikna edip Flamingo’nun başına geçti.
Ne var ki yıllarda Vegas bugünkü üzere bir turist destinasyonu değildi. Çölün ortasında havaalanı bile olmayan sıradan bir kentti. Los Angeles’tan en uygun ihtimalle 5 saatlik bir seyahatle kente varılıyordu. O nedenle yatırımcılar “Paramızı çöle mi gömüyoruz?” kaygısını en baştan yaşıyordu.
Meyer Lansky
Otel ve kumarhanenin toplam maliyetinin 1,2 milyon dolar olması planlanıyordu. İnşaat bittiğinde bu meblağ 6 milyon dolara ulaşmıştı. Harcamaların bu kadar büyük olması ve projenin bu berbat yönetilmesi hiç elbet yatırımcıları kızdırdı. Ancak rahatsızlığın asıl kaynağı, paranın bir kısmının taammüden yanlış yerlere yatırıldığına ait dedikodulardı.
Bugün kimi kaynaklar Siegel’ın inşaat için ayrılan parayı hortumladığını yazıyor, birtakım kaynaklar ise kasayı asıl boşaltanın mafyayla ilgileri çok eskiye dayanan Virginia Hill olduğunu öne sürüyor. Olağan aslında bu türlü bir hırsızlığın hiç yaşanmadığını savunanlar da var. Fakat projenin başında tanınmış bir cürümlünün olması ve bütçenin 4 milyon dolar civarında açık vermesi kuşkuları kaçınılmaz kılıyor.
Bu bahiste en kıymetli yapıtlardan biri olan “Meyer Lansky: The Thinking Man’s Gangster” (Meyer Lansky: Düşünen Adamın Gangsteri) isimli kitapta Robert Lacey, Bugsy’nin öyküsünü şu sözlerle özetliyor: “Lüks resort-kumarhane kavramını Ben Siegel icat etmedi. Las Vegas Strip’in kurucusu da o değil. Araziyi o satın almadı, ileride Flamingo olacak projeyi birinci o tasarlamadı. Ancak onun mevti, bütün bunları meşhur etti.” Bu ortada bu kitabın yazarın 1991’de yayımlanan “Little Man: The Gangster Life of Meyer Lansky” (Küçük Adam: Meyer Lansky’nin Gangster Yaşamı) isimli kitabın güncellenmiş versiyonu olduğunu da hatırlatalım.
GAZETE OKURKEN KURŞUNLARIN MAKSADI OLDU
Virginia Hill’in meskeni Sunset Bulvarı’nın güneyinde Linden Drive üzerindeydi. 20 Haziran gecesi saat 22.45 sularında Siegel sevgilisinin çiçekli kanepesinde oturmuş Los Angeles Times gazetesini okurken, kimliği belirlenemeyen bir kişi tarafından odanın penceresinin öteki tarafından ateş açıldı.
Saldırganın silahı orduda da kullanılan modellerdendi: 0.30 kalibrelik bir M1 karabina tüfek. Camı delip geçen kurşunlar, Siegel’ın başına ve gövdesine isabet etti. Kurşunlardan biri sağ yanağından girip sol yanağından çıktı. Bir oburu ise burun kemiğini delip sol gözünü yuvasından çıkardı. Siegel o sırada 41 yaşındaydı.
Siegel’ın Hills’in meskeninde bedenine isabet eden 9 kurşunla can vermesinin akabinde, polis birçok teoriyi değerlendirmeye aldı. Yeraltı dünyasında bir anda bu cinayete neden olan muahedeler ya da vur buyruğunu veren öfkeli şahıslara dair spekülasyonlar, söylentiler ve fısıltılarla doldu. Hill’in olay sırasında Fransa’da olması da başları karıştırıyordu. Genç bayan, birilerinin Siegel’ı öldürme planı yaptığını evvelce haber almış olabilir miydi?
KÜBA’DAKİ ZIMNÎ TOPLANTIDA NE KONUŞULDU?
Doğrusunu söylemek gerekirse kimse yanlışsız düzgün bir şey bilmiyordu (ve hâlâ da bilmiyor). Kesin olan az sayıdaki şeyden biri Meyer Lansky ve adamlarının Siegel’la yaptıkları son iş mutabakatından dolayı şad olmadığıydı.
O memnuniyetsizliğin Küba’da yapılan bilinmeyen bir toplantıda masaya yatırıldığı ve Siegel’ı öldürme kararı alındığı o günlerde ortaya atılan savlar ortasındaydı. Bu teori en muhtemel seçenek üzere görünüyordu. Lansky’nin adamlarının Siegel öldükten sonra dakikalar içinde Flamingo’nun denetimini ele geçirmesi de bu ihtimali kuvvetlendiriyordu. Lakin hiçbir şey kanıtlanamadı.
Lucky diye de anılan Charles Luciano, anı kitabında Lansky’i kast ederek, “Meyer’in hiç kuşkusu yoktu: Bugsy inşaat bütçesinin bir kısmını aşırmıştı. En az bunun kadar emin olduğu bir başka şey ise Siegel’ın kaçmaya hazırlandığı ve çatının kendi üzerine çökeceğiydi” tabirlerini kullanıyordu. Lakin “Amerikan mafyasının Sicilyalı mimarı” olarak tanınan Luciano, Küba’da yapılan toplantıda şayet Flamingo muvaffakiyete ulaşırsa Siegel’ın yaptığı yanlışları telafi etmesine müsaade verileceğini de yazıyordu. Hakikaten Mayıs 1947’de muvaffakiyet çok yakın görünüyordu çünkü flamingo 250 bin dolar kâr yazmıştı.
Öne çıkan bir öteki ihtimal, taarruzun Siegel’ın dövdürttüğü kimliği açıklanmayan bir kişinin intikamı olduğu istikametindeydi. Üçüncü ihtimal ise Siegel’ı öldürtenin Hill’in erkek kardeşlerinden biri olduğuna işaret ediyordu. Hill ve Siegel ortasındaki bağda kopan fırtınalar cümle alemin lisanında olduğundan bu da kulağa çok muhtemel geliyordu.
SIEGEL’IN ÇOK YAKININDAN BİR İTİRAF GELDİ
Olayı aydınlatma tarafındaki en büyük adımlardan biri Ekim 2014’te atıldı. Los Angeles Magazine’de yayımlanan Amy Wallace imzalı belge, Siegel’ın başına ne geldiğine dair kıymetli ipuçları içeriyordu.
Uzun vakit boyunca Siegel’ın iş ortağı ve yakın arkadaşı olan Moe Sedway’in oğlu Robbie, ölmeden kısa bir mühlet evvel dergiye kıymetli bir aile sırrını açıklamıştı. Sedway’in dediğine nazaran, annesi Bee, Robbie’ye Siegel’ın öldürülmesinin ardında babasının olduğunu söylemişti.
Habere nazaran, Siegel’ın öldürüldüğü periyotta Sedway, Lansky ismine Flamingo’nun mali işlerini yönetiyordu. Siegel ise bu durumdan hiç mutlu değildi. Her kuruşun hesabını Sedway aracılığıyla Lansky’e vermek zorunda kalıyor “sürekli izlenmekten ve çocuk muamelesi görmekten” şikâyet ediyordu.
Bee’nin dediğine nazaran, Siegel, Mart 1947’de Sedway dışındaki tüm adamlarının iştirakiyle gerçekleşen bir toplantıda tahammülünü yeterlice kaybetmiş ve “Moe’nun gitmesini istiyorum. Çok kolay. Moe’yu vurduracağım, bedenini modüllere ayıracağım ve Flamingo Otel’in mutfağındaki çöp öğütücüsüne atacağım” halinde müthiş tehditler savurmuştu.
Aktör George Raft, 1944’te bir davada Siegel lehine tanıklık etmişti
SEDWAY EVVEL DAVRANDI
Bu kelamları toplantıdaki birinden duyan Sedway çabucak eşine haber vermişti. Bee apar topar Vegas’a eşinin yanına gitmiş ve o devir sevgilisi olan Matthew “Moose” Pandza’dan Sedway’i muhafazası için yardım istemiş, iki adam kısa müddet içinde etle tırnak üzere ayrılmaz olmuştu.
Sedway bir noktada “en güzel savunma saldırıdır” taktiğine başvurmaya karar vermişti ve Siegel’ın bu tehditleri savurmasından üç ay sonra o da bir toplantı düzenlemişti. Bu sefer tek davet edilmeyen kişi Siegel’dı. Daima endişe içinde yaşamaktan bıktığını belirten Sedway toplantıda, “Moose, ondan kurtulmamız lazım. Diğer bir tahlil var mı ki?” diye konuşmuştu.
Daha sonra Lansky’nin de görüşü ve Siegel’ı öldürmek için oluru alınmıştı. Tek bir kaidesi vardı Lansky’nin: “Aileden” kimse olaya bulaşmayacaktı. Bunun üzerine Pandza, tetiği çekmekte istekli oldu. Kendisinin rastgele bir sabıkası yoktu. Uzaktan bakana kendi halinde bir vinç operatörü üzere görünüyordu. Hasebiyle kimse ondan şüphelenmezdi. Üstelik silah kullanmayı da biliyordu. “Ateş edebilirim. Çocukken babamla daima ava giderdik” demişti Sedway’e…
Sonrası malum: Günler süren atış talimleri ve 20 Haziran günü Siegel’ın sonunu getiren o silahlı atak yaşandı. Bee Sedway’in dediğine nazaran Pandza Siegel’ı öldürdükten çabucak sonra silahı modüllere ayırıp farklı yerlere attığından ortada bir ispat da kalmamıştı.
Los Angeles Magazine’in haberinde Bee Sedway’in 1990’da verdiği bir röportajda sarf ettiği kelamlar de yer alıyordu. O sırada 75 yaşında olan Bee Sedway, “Kimse Ben’i para için öldürmedi” demiş ve yaşlı gözlerle, “Onu hala çok seviyorum – bir sevgili olarak değil lakin Ben’i özlüyorum” diye konuşmuştu. Siegel’la birlikte yaptıkları eğlenceli şeyleri de anlatan Bee Sedway, “Asla. Ben asla para için öldürülmüş olamaz” demiş yazmakta olduğu kitabında tüm gerçekleri anlatacağını söylemişti. (Bee Sedway kitabını yayımlatamadan hayatının kaybetti, bunun üzerine oğlu Robbie projenin fişini çekti.)
“BİZ YALNIZCA BİRBİRİMİZİ ÖLDÜRÜRÜZ”
Siegel’ın vefatının akabinde Flamingo’nun idaresinin direkt Sedway’e geçmiş olduğu da düşünüldüğünde, bu teori kulağa epey ikna edici geliyor lakin belgeyi kapatmak için gerekli kesin deliller açısından biraz zayıf kalıyor. Başka yandan katil ister yakın dostu olsun ister mafyadaki ortakları, Siegel’ın bunu şaşırtan bulmayacağı da söyleniyor.
Flamingo’nun inşaatı sırasında yaşanan bir olayla ilgili anlatılan bir anekdot da bunu çok net yansıtıyor.
Söylenene nazaran, inşaatta çalışan şirketlerden birinin yöneticisi etrafta sık sık karanlık adamlar görmekten telaşlıydı. Bunu işverenine söylediğinde Siegel, adamı rahatlatmak ve inançta olduğuna ikna etmek için tek bir cümle söylemişti: “Merak etme, biz yalnızca birbirimizi öldürürüz…”
Siegel ve Flamingo Otel’in kıssası, 1991 yılında beyazperdeye taşındı. Barry Levinson’ın yönettiği “Bugsy” isimli sinema “We Only Kill Each Other: The Life and Bad Times of Bugsy Siegel” (Biz Yalnızca Birbirimizi Öldürürüz: Bugsy Siegel’ın Hayatı ve Makus Zamanları) isimli kitaptan uyarlanmıştı. Sinemada Warren Beatty, Siegel’ı, Annette Bening ise sevgilisi Virginia Hill’i canlandırıyordu. Meyer Lansky rolünde Ben Kingsley, Moe Sedway rolünde ise Joseph Roman yer alıyordu. Bee Sedway’in çekim sürecinde danışmanlık yaptığı Bugsy, En Güzel Sinema, En Âlâ Direktör, En Güzel Erkek ve Yardımcı Erkek üzere 10 kolda Oscar’a aday olmuş ve 2 kısımda altın heykelciğe kavuşmuştu.
Annette Benning ve Warren Beatty
Sözün kısası Bugsy’nin başına ne geldiği ortadan geçen 75 yıla rağmen hala aydınlatılabilmiş değil. Fakat bu ünlü gangsterin sonu gelmez hırslarının bir formda kurbanı olduğunu söylemek mümkün.
Tüm dünyanın hala merak ettiği gerçeklerin ortaya çıkması için ise o periyodun şahitlerinin tabirlerine gereksinim var.